พระอมราภิรักขิต นามเดิม เกิด เกิดเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2357  ภูมิลำเนาเดิมอยู่บางช้าง จังหวัดสมุทรสงคราม เมื่อเป็นพระภิกษุมีนามฉายา อมโร  ได้เป็นพระปลัดของพระญาณรักขิต (สุข) เจ้าอาวาสรูปแรกของวัดบรมนิวาส  ต่อมาได้เป็นพระอมราภิรักขิต  ได้เรียนพระปริยัติธรรมจนสอบได้เป็นเปรียญ 9 ประโยค และเป็นเจ้าอาวาสวัดบวรนิวาส 

พระอมราภิรักขิตเป็นผู้มีชื่อเสียงในการแต่งหนังสือมาก ผลงานแต่ละเรื่องมีความสำคัญและล้วนได้รับการอ้างอิงจากปราชญ์รุ่นหลัง  พระอมราภิรักขิตแต่งทั้งหนังสือเรียนภาษาไทยและตำราทางพุทธศาสนา  พระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) ได้นำส่วนท้ายที่ว่าด้วยการนับสังขยาจากตำราภาษาไทยเรื่องหนังสืออักษรนิติของพระอมราภิรักขิต ไปใส่ไว้ในส่วนท้ายของหนังสือมูลบทบรรพกิจ  ตำราสำคัญทางพุทธศาสนาได้แก่ บุพพสิกขาวรรณนา  เรียกกันเป็นสามัญว่า “วินัย 10 ผูก” (สันนิษฐานว่าคงจะจารไว้ในใบลานรวม 10 ผูกด้วยกัน)  ซึ่งใช้เป็นหลักในการเรียนพระวินัยของพระสงฆ์มาเป็นเวลานาน  ส่วนทางด้านภาษาบาลี พระอมราภิรักขิตได้แต่งหนังสือบทมาลาไวยากรณ์ภาษาบาลี  ทั้งสองเรื่องนี้สมเด็จพระมหาสมณเจ้า  กรมพระยาวชิรญาณวโรรสได้ทรงใช้เป็นหนังสืออ้างอิงในงานพระนิพนธ์หนังสือวินัยมุข  และบาลีไวยากรณ์ตามลำดับ

1. อักษรนิติ

2. บุพพสิกขาวรรณนา

3. บทมาลาไวยากรณ์บาลี

4. ปดลธรรม