TLD-003-1306

ซันงีเสง (ชื่อตัวละคร)

ห้องสิน, พงศาวดาร  

ซันงีเสงเป็นตัวละครในเรื่องห้องสิน เป็นขุนนางผู้ใหญ่ฝ่ายพลเรือนที่รับราชการมาตั้งแต่รัชกาลของพระเจ้าบุนอ๋อง* ก่อนที่พระเจ้าบุนอ๋องจะถูกพระเจ้าติวอ๋อง*คุมตัวไว้ที่เมืองจิวโก๋* ได้ตั้งซันงีเสงกับกองจูเป๊กอิบโค้*ให้ช่วยกันจัดแจงแจกจ่ายข้าวปลาอาหารแก่ราษฎรที่ขัดสนไม่ให้เกิดความเดือดร้อนขึ้น

ต่อมากองจูเป๊กอิบโค้เป็นห่วงกีเซียง*ผู้บิดาจึงปรึกษากับซันงีเสงว่าจะไปช่วยบิดากลับมา ซันงีเสงก็ห้ามปรามว่าบิดาเคยสั่งว่าถ้าครบ 7 ปีจะพ้นเคราะห์ได้กลับคืนเมือง ขณะนี้ใกล้จะครบ 7 ปีแล้วจึงไม่ควรไปจะเป็นอันตราย กองจูเป๊กอิบโค้จึงมอบหมายงานนั้นไว้กับเสี้ยงไต้หูซันงีเสง ต่อมาเมื่อบุนอ๋องหนีกลับมาเมืองไซรกี*ได้ ซันงีเสงจึงกล่าวกับกีเซียงผู้เป็นบุนอ๋องว่า เมื่อครั้งพระเจ้าเซนถงอ๋อง*นั้น ก็เป็นขุนนางอยู่ก่อนภายหลังจึงได้เป็นเจ้าแผ่นดิน เหมือนบุนอ๋องที่ได้รับความลำบากมาช้านานบัดนี้กลับเมืองได้ความสุขสบายแล้วจะได้คิดอ่านทำศึกกับพระเจ้าติวอ๋องแก้แค้น แต่บุนอ๋องไม่ยอม

ต่อมาวันหนึ่งบุนอ๋องเรียกซันงีเสงเข้าไปพบแล้วเล่าความทุกข์ยากให้ฟัง ซันงีเสงจึงว่าบุนอ๋องได้ทำความชอบไว้ในแผ่นดินคนก็รักชอบมาก เมื่อได้กลับมาเมืองไซรกีเหมือนปล่อยเสือเข้าป่าปล่อยมังกรลงน้ำ สมบัติของเมืองจิวโก๋*คงจะสาบสูญเสียครั้งนี้ แต่บุนอ๋องไม่ยอมฟังเช่นเดิม ซันงีเสงจึงซบหน้านิ่งอยู่ บุนอ๋องคิดจะทำลกไต๋คือที่นั่งเย็นสำหรับบูชาเทวดาและเสี่ยงทายเหตุการณ์ แต่เกรงว่าราษฎรจะเดือดร้อน ซันงีเสงจึงเขียนหนังสือประกาศหาผู้รับจ้างทำลกไต๋แล้วเอาหนังสือไปปิดไว้ทุกประตู ชาวเมืองรักบุนอ๋องมากจึงรับทำการจนแล้วเสร็จ

ต่อมาบุนอ๋องฝันเห็นเสือคิ้วขาวมีปีกเข้าไปถึงที่นอน บุนอ๋องจึงเล่าความฝันให้ขุนนางฟัง ซันงีเสงจึงว่าฝันนี้ดีนักจะได้ผู้มีปัญญาเป็นแน่ บุนอ๋องก็ยินดี วันหนึ่งบุนอ๋องออกชมลกไต๋ บูกิด*เห็นก็หลบแอบอยู่ริมประตู ปลายไม้คานไปถูกนัยน์ตาของอองเสียง*ผู้ดูแลประตูขาดใจตาย ทหารจึงจับตัวบูกิดจองจำเอาไว้ รอให้ถึงเดือนสิบเอ็ดจะให้ประหารตามโทษ บูกิดร้องไห้รำพันว่าตนหาบฟืนมาขายเลี้ยงมารดาเมื่อต้องโทษแล้วใครจะหาเลี้ยงมารดา ซันงีเสงได้ฟังก็เข้าไปถาม บูกิดจึงอ้อนวอนขอไปพบมารดาก่อนตาย ซันงีเสงจึงไปบอกบุนอ๋อง บุนอ๋องก็อนุญาต บูกิดกลับไปเล่าความให้มารดาฟัง รวมถึงคำทำนายของเกียงจูแหย*ที่ว่าบูกิดจะมีเคราะห์ มารดาจึงว่าผู้ที่ทำนายให้นั้นน่าจะเป็นผู้ที่มีความรู้ให้บูกิดไปอ้อนวอนให้ช่วยแก้ไข บูกิดจึงรีบไปหาเกียงจูแหยอ้อนวอนขอให้ช่วย

ฝ่ายซันงีเสงมิได้เห็นบูกิดกลับมาจึงขอให้บุนอ๋องเสี่ยงทาย บุนอ๋องจึงว่าคนโทษที่ปล่อยไปนั้นโดดเหวตายเสียแล้ว ต่อมาเมื่อบุนอ๋องออกไปตามหาผู้มีปัญญามาเป็นที่ปรึกษา ระหว่างทางซันงีเสงพบคนร้องเพลงเดินมาเหมือนบูกิดจึงบอกบุนอ๋องจำได้ว่าเป็นบูกิดก็โกรธ บูกิดเล่าให้ฟังว่าเกียงจูแหยเป็นผู้สอนให้ทำ ซันงีเสงจึงบอกว่าเกียงจูแหยน่าจะเป็นผู้มีสติปัญญา บุนอ๋องให้บูกิดไปเชิญเกียงจูแหยมาเป็นที่ปรึกษา

ครั้นบุนอ๋องสิ้นชีวิต ซันงีเสงได้รับราชการกับพระเจ้าบูอ๋องต่อมา เมื่อเจ้าบูอ๋องเกิดศึกกับพระเจ้าติวอ๋อง* ซันงีเสงได้มีส่วนช่วยในการศึกด้วย เช่น ซันงีเสงได้เกลี้ยกล่อมเตงจิวก๋ง*ให้มาเข้าด้วยกับพระเจ้าบูอ๋อง เป็นต้น ต่อมาเกียงจูแหยเสนอให้พระเจ้าบูอ๋องยกทัพไปตีเมืองจิวโก๋ แต่บูอ๋องไม่ยอม ครั้นขุนนางมีความเห็นตรงกันจึงยอม ซันงีเสงซึ่งเป็นไต้หู้ขุนนางผู้ใหญ่ได้ว่าราชการฝ่ายพลเรือนและขอให้ตั้งเกียงจูแหยเป็นผู้สำเร็จราชการฝ่ายทหารยกทัพไปตีเมืองจิวโก๋ เกียงจูแหยจึงให้ซันงีเสงอยู่รักษาเมืองไซรกี ครั้นเสร็จสงครามกับพระเจ้าติวอ๋องแล้ว พระเจ้าบูอ๋องเลื่อนซันงีเสงเป็นขุนนางผู้ใหญ่แบ่งบ้านส่วยให้ตามฐานศักดิ์

นวรัตน์ ภักดีคำ 

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)

Attribution-NonCommercial-NoDerivs (CC BY-NC-ND)