ไซบุนป้าเป็นตัวละครในเรื่องเลียดก๊ก เป็นขุนนางอยู่ในเมืองงุย* เมื่องุยหวน*เจ้าเมืองงุยให้เง่าเอี๋ยง*เป็นแม่ทัพไปตีเมืองตงสัน* ได้ตั้งให้ไซบุนป้าเป็นทัพหน้า

ครั้นเง่าเอี๋ยงได้เมืองตงสันแล้วจึงตั้งไซบุนป้ากับทหารห้าพันอยู่รักษาเมือง ต่อมางุยหวนคิดว่าเมืองตงสันเป็นเขตแดนแต่ทางห่างไกล เง่าเอี๋ยงให้ไซบุนป้ารักษาอยู่ก็ไว้ใจไม่ได้จึงให้ซีจูเค็ก*ไปรักษาเมืองตงสัน เวลานั้นเมืองเงียบโต๋*ไม่มีผู้ใดรักษา เต๊กอ๋อง*จึงเสนอว่าเมืองเงียบโต๋เป็นเมืองหน้าด่านใกล้กับเมืองหัน*เมืองเตียว*จะไว้ใจมิได้ งุยหวนจึงตั้งไซบุนป้าเป็นเจ้าเมืองเงียบโต๋ เมื่อไซบุนป้าเดินทางไปถึงเมืองเงียบโต๋เห็นเมืองปรักหักพังจึงให้หาผู้เฒ่าเข้ามาถามสาเหตุได้ความว่าเมืองนี้มีศาลเทพารักษ์เจ้าห้อเป๊ก*ที่แม่น้ำสามง้าม*

แต่ก่อนชาวเมืองนำหญิงสาวมาบวงสรวงปีละคนบ้านเมืองจึงเป็นสุข ต่อมาคนทั้งปวงไม่ยอมไปคำนับเหมือนแต่ก่อน เทพารักษ์เจ้าห้อเป๊กจึงโกรธบันดาลให้น้ำท่วมเมือง ราษฎรทำไร่นาไม่ได้ผลจึงย้ายไปที่อื่น เมืองจึงร่วงโรย

ไซบุนป้ารู้ว่าเรื่องเหล่านี้ไม่จริงจึงออกอุบายให้คนทรงทำพิธีรับผู้หญิงมา ครั้นคนทรงกับพวกพ้องมาถึง ไซบุนป้าจึงว่าหญิงคนนี้ไม่งาม เจ้าคงจะไม่ชอบ ขอให้คนทรงลงไปถามเจ้าก่อนว่าชอบหรือไม่ คนทรงไม่ยอม ไซบุนป้าจึงให้โยนคนทรงและพวกลงไปในแม่น้ำสามง้ามหน้าศาลเทพารักษ์

ครั้นไม่มีใครขึ้นมาจากน้ำได้ ไซบุนป้าจึงให้หาตัวชาย 3 คนที่คบคิดกันทำเรื่องนี้ ทั้งสามกลัวจึงสารภาพว่าทำไปเพราะต้องการทรัพย์จากชาวบ้าน ไซบุนป้าถามหาทรัพย์ที่เรี่ยไรมาได้แล้วให้คืนเจ้าของทรัพย์ ส่วนหญิงที่คนทรงนำมาบวงสรวงเทพารักษ์ก็รอดตาย ไซบุนป้าจึงยกนางให้เป็นภรรยาชาวเมืองที่ซื่อตรง กิตติศัพท์จากเรื่องดังกล่าวเลื่องลือไปทั่วเมืองเงียบโต๋ ราษฎรต่างพากันยินดี สรรเสริญไซบุนป้าว่ามีสติปัญญาควรเป็นเจ้าเมือง ไซบุนป้าให้ขุดพื้นที่กว้างใหญ่ไว้ใน 12 ตำบล ครั้นฝนตกลงมาน้ำก็ขังอยู่ ราษฎรจึงทำไร่นาได้ผลบริบูรณ์ เมืองเงียบโต๋ก็ผาสุกกว่าแต่ก่อน