ท้าวตะรังอูเป็นตัวละครในบทละครเรื่องยุขัน เป็นเจ้าเมืองฉะนะตัน*เมืองขึ้นของเมืองอุรังยิด*

ยุขัน*โอรสท้าวอุรังยิด*ถูกท้าวปะรังศรี*เจ้าเมืองอุรังฆาร*ชิงนกหัสรังสี*ไป เหล่าเสนาเมืองอุรังฆารจับยุขันมัดไปทิ้งลงมหาสมุทร นายประมงช่วยยุขันไว้ได้ และแนะให้ยุขันไปขอความช่วยเหลือจากท้าวตะรังอู ท้าวตะรังอูจึงเตรียมไพร่พลเป็นทัพหน้ายกไปเมืองอุรังฆาร โดยอาสาเป็นทัพหน้าและจะเดินทางไปให้ถึงเมืองอุรังฆารภายใน 3 วัน

หลังจากยุขันชิงดวงแก้ววิเศษจากท้าวปะรังศรีมาได้แล้วก็สั่งให้ยกทัพไปล้อมเมืองอุรังฆาร แต่ท้าวตะรังอูทัดทานว่า หากจู่โจมเข้าไปทันทีแม้ชนะก็ไม่เป็นเกียรติยศ ควรให้ทูตถือสารไปแจ้งท้าวปะรังศรีให้คืนนกหัสรังสีและส่งนางบุษหรี*ธิดามาถวายเพื่อเป็นการอ่อนน้อมก่อน เมื่อทูตไปส่งสารที่เมืองอุรังฆาร ท้าวปะรังศรีกริ้ว สั่งให้สุปิหลัน*เสนาผู้ใหญ่จัดทัพออกรบ ท้าวตะรังอูบุกเข้าสังหารทหารเมืองอุรังฆารได้เป็นจำนวนมาก ทหารของสุปิหลันสู้ไม่ได้ก็แตกทัพหนีตายเข้าไปในป่า สุปิหลันเห็นว่าเหลือกำลังจะต้านทานจึงคิดจะหนีกลับเข้าเมือง แต่ท้าวตะรังอูให้เหล่าเสนาไปตามจับตัวสุปิหลันได้ แล้วตัดศีรษะสุปิหลันไปถวายยุขัน ทหารเมืองอุรังฆารเห็นดังนั้นก็ตกใจแตกทัพหนีกลับเข้าเมืองไป

ครั้นท้าวปะรังศรีรู้ว่าสุปิหลันตายก็กริ้ว สั่งให้จัดทัพจะออกรบเอง ท้าวตะรังอูให้ทัพเมืองฉะนะตันบุกเข้าจู่โจม ทัพของท้าวปะรังศรีสู้ไม่ได้ก็แตกพ่ายไป ท้าวปะรังศรีไม่เห็นไพร่พลเหลืออยู่แม้แต่คนเดียวก็โจนลงจากหลังม้าวิ่งหนีไป เสนาเมืองฉะนะตัน 3 นายร่ายเวทกำบังกายแกล้งไล่ตบตีท้าวปะรังศรีแล้วจับมัดไปถวายยุขัน ท้าวปะรังศรียอมตายแต่ไม่ยอมอ่อนน้อม ยุขันจึงสั่งประหารชีวิต เมื่อปรึกษาความชอบเหล่าทหาร ยุขันประทานมงกุฎ สร้อยสังวาล และเครื่องบรรณาการแก่ท้าวตะรังอูและให้กลับเมืองไปครองเมืองฉะนะตันตามเดิม