โกฏสิมพลีเป็นตัวละครในเรื่องโกฏสิมพลิชาดก  สัตตกนิบาต  ในนิบาตชาดก  เป็นรุกขเทวดาประจำต้นงิ้ว  เป็นพระโพธิสัตว์

 

ครั้งพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติเมืองพาราณสี  พระโพธิสัตว์เสวยพระชาติเป็นรุกขเทวดาอยู่ในต้นงิ้วใหญ่  จึงได้ชื่อว่าโกฏสิมพลี   เวลานั้นมีพญาครุฑจำแลงกายให้ใหญ่ราว 150 โยชน์กระพือปีกแหวกน้ำเป็นช่องลงไปในมหาสมุทร  จับพญานาคกายยาว 1,000 วาคาบพาบินตรงไปยังต้นงิ้ว  ฝ่ายพญานาคถูกจับหัวห้อยอยู่คิดหาทางรอดด้วยการเกี่ยวต้นไทรรัดด้วยขนดกายจนต้นไทรถอนขึ้น  พญาครุฑพาพญานาคพร้อมต้นไทรบินไปถึงต้นงิ้ว  วางพญานาคบนค่าคบไม้  ฉีกท้องกินมันข้นแล้วทิ้งซากลงในมหาสมุทร  ในต้นไทรนั้นมีนางนกเกาะอยู่ตัวหนึ่ง  เมื่อพญาครุฑทิ้งต้นไทรลงนางนกก็โผออกไปซ่อนอยู่ที่ค่าคบไม้งิ้ว  รุกขเทวดาโพธิสัตว์เห็นก็ดำริว่าถ้านางนกถ่ายมูลไว้ที่ค่าคบไม้  ต่อไปต้นไทรก็จะงอกคลุมต้นงิ้วทำให้วิมานของตนวินาศ  รุกขเทวดาเกิดความหวั่นไหวทำให้ต้นงิ้วสั่นสะเทือนไปทั้งต้น  พญาครุฑสงสัยจึงถามรุกขเทวดาโกฏสิมพลีว่าเมื่อรองรับทั้งครุฑและนาคซึ่งมีขนาดใหญ่พร้อมกันต้นงิ้วไม่สั่นไหว แต่เมื่อรองรับนางนกซึ่งตัวเล็กกว่าเหตุใดจึงเกรงกลัว  รุกขเทวดาตอบว่าเพราะนางนกกินพืชซึ่งมีเมล็ด  ถ้าถ่ายมูลแล้วจะเกิดเป็นต้นไม้อื่นๆ ปกคลุมทำให้ต้นงิ้วเป็นอันตรายได้ พญาครุฑได้ฟังก็สรรเสริญว่าโกฏสิมพลีมีปัญญาเล็งเห็นภัยในอนาคต  ซึ่งเป็นประโยชน์ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า  แล้วพญาครุฑก็สำแดงอานุภาพให้นางนกหนีไปจากต้นงิ้วนั้น