พราหมณ์โพธิสัตว์เป็นตัวละครในเรื่องทูตชาดก เตรสกนิบาต ในนิบาตชาดก

ในสมัยพระเจ้าพรหมทัต*แห่งกรุงพาราณสี* พระโพธิสัตว์เสวยพระชาติในตระกูลพราหมณ์อยู่ในแคว้นกาสิกคาม* ณ กรุงพาราณสี เมื่อเจริญวัยได้ไปที่สำนักอาจารย์ทิศาปาโมกข์ในเมืองตักสิลา* ขอศึกษาศิลปศาสตร์ก่อนแล้วจะนำทรัพย์ที่ได้โดยสุจริตมามอบให้ภายหลัง

เมื่อพราหมณ์โพธิสัตว์ศึกษาสำเร็จแล้วก็ออกจากเมืองตักสิลาเที่ยวไปในชนบท แสวงหาทรัพย์ได้เป็นทองคำเจ็ดตำลึงก็เดินทางกลับจะนำไปให้อาจารย์ ระหว่างเดินทางเรือถูกคลื่นซัดโคลงเคลงไปมา ทำให้ทองคำของพราหมณ์โพธิสัตว์ตกลงไปในแม่น้ำคงคา พราหมณ์โพธิสัตว์คิดว่าคงไม่มีทางได้ทองคืนมา จึงวางอุบายจะไปนั่งอดอาหารอยู่ ณ ฝั่งแม่น้ำคงคา เพื่อว่าพระเจ้าพรหมทัตรู้จะได้ส่งอำมาตย์มาหา แล้วตนจะไม่ยอมพูดด้วย ในที่สุดพระองค์ก็จะต้องเสด็จมาเอง ตนจะได้มีทรัพย์ไปให้อาจารย์ พราหมณ์โพธิสัตว์ดำเนินการตามแผนที่คิดไว้ เมื่อมหาชนเห็นก็พากันไปถามว่าเพราะเหตุใดพราหมณ์จึงมานั่งอดอาหาร ไม่ว่าชนกลุ่มใดจะถามพราหมณ์โพธิสัตว์ก็ไม่พูดด้วย จนในวันที่ 6 พระเจ้าพรหมทัตส่งอำมาตย์ไปถาม พราหมณ์โพธิสัตว์ก็ยังคงไม่พูดด้วยอีก ในวันที่ 7 พระเจ้าพรหมทัตจึงเสด็จไปเองถามว่าเหตุใดจึงไม่ยอมพูดกับทูตที่ทรงส่งมา

พราหมณ์โพธิสัตว์ทูลว่าที่ตนไม่พูดด้วยเพราะเห็นว่าเปล่าประโยชน์ คนเราเมื่อมีความทุกข์ก็ควรจะบอกคนที่จะช่วยปลดเปลื้องความทุกข์ของตนได้เท่านั้น แล้วพราหมณ์โพธิสัตว์ก็เล่าถึงความเป็นมา และทูลว่าพระเจ้าพรหมทัตเท่านั้นที่จะช่วยตนได้ พระเจ้าพรหมทัตทรงฟังแล้วก็เลื่อมใส ประทานทรัพย์เป็น 2 เท่าคือทองคำ 14 ตำลึง เมื่อได้ทองคำแล้วพราหมณ์โพธิสัตว์ก็ถวายโอวาทแด่พระเจ้าพรหมทัต จากนั้นก็นำทองไปให้อาจารย์และทำบุญโดยการให้ทาน

ฝ่ายพระเจ้าพรหมทัตก็ทรงอยู่ในโอวาทพราหมณ์โพธิสัตว์ ทรงปกครองบ้านเมืองโดยทศพิธราชธรรม เมื่อสิ้นอายุแล้วทั้งสองก็เป็นไปตามกรรมของตน