มหาเทวีเป็นตัวละครในเรื่องราชาธิราช เป็นพระธิดาองค์กลางของพระเจ้ารามไตย*กับพระนางอำปะ* หรือนางจันทะมังคละ* มีพระอนุชาชื่อมุนะ* ซึ่งต่อมาคือพระเจ้าช้างเผือก* (พระเจ้าอู่*)

พระมหาเทวีมีพระนามเดิมว่าวิหารเทวี* เนื่องจากเมื่อประสูตินั้น พระบิดาสร้างกุฏิ 7 หลังถวายพระสงฆ์แล้วเสร็จในวันเดียว ประกอบกับมีผู้นำผลมะเดื่อใหญ่มาถวาย ผลมะเดื่อนั้นภาษามอญเรียกว่า “วิ” พระบิดาจึงให้พระนามว่าพระวิหารเทวี แต่คนทั่วไปเรียกพระมหาเทวี ทรงเป็นผู้ที่พระเจ้าช้างเผือกเกรงพระทัยจึงสามารถบังคับบัญชากิจการบ้านเมืองในยามที่พระเจ้าช้างเผือกประชวรได้ ทรงมีสวามี 2 คน คนแรกคือ สมิงพระตะเบิด 2*เจ้าเมืองตะเกิง*

ต่อมาเมื่อสมิงพระตะเบิดเสียชีวิต พระเจ้าช้างเผือกจึงยกพระนางให้แก่ไชยสุระ*ซึ่งเป็นบิดาของสมิงมราหู* เมื่อไชยสุระเสียชีวิต พระนางเป็นชู้กับสมิงมราหูซึ่งเป็นสวามีของตะละแม่ศรี* พระมหาเทวีเป็นตัวละครที่มีบทบาทสำคัญในช่วงต้นชีวิตของพระเจ้าราชาธิราช* พระนางเป็นผู้เลี้ยงดูพระเจ้าราชาธิราชเมื่อครั้งยังเป็นมังสุระมณีจักร* เนื่องจากกำพร้ามารดา เมื่อมังสุระมณีจักรเป็นพระยาน้อย*ได้ลอบรักกับตะละแม่ท้าว*จนต้องอาญา พระมหาเทวีเป็นผู้ทูลขออภัยโทษให้พระยาน้อยกับตะละแม่ท้าวต่อพระเจ้าช้างเผือกแต่เมื่อพระนางเป็นชู้กับสมิงมราหูพระนางปรารถนาจะให้สมิงมราหูได้เป็นกษัตริย์ จึงคิดกำจัดพระยาน้อยด้วยวิธีต่าง ๆ แต่พระยาน้อยก็สามารถรอดพ้นได้ เมื่อพระยาน้อยหนีออกจากเมืองพะโค* ไปตั้งตัว ณ เมืองตะเกิง พระมหาเทวีได้กล่าวหาว่าพระยาน้อยเป็นขบถ ให้สมิงมราหูยกไปตีเมืองตะเกิงเพื่อกำจัดพระยาน้อย แต่กองทัพของสมิงมราหูพ่ายแพ้กลับมา เมื่อพระยาน้อยได้ครองราชย์เป็นพระเจ้าราชาธิราชแล้ว ทรงจับพระมหาเทวีได้แต่ไม่ประหารชีวิตเนื่องจากมีบุญคุณเคยเลี้ยงมา พระเจ้าราชาธิราชทรงสร้างตำหนักหลังน้อย 2 หลังคุมขังพระมหาเทวีและตะละแม่ศรีไว้ตลอดชีวิต