มังกันติกาหราเป็นตัวละครในบทละครเรื่องดาหลัง เป็นโอรสของระตูมงกล* และเป็นอุปราชเมืองมงกล*

ระเด่นมังกันติกาหรามีเวทมนตร์คาถาและร่างกายอยู่ยงคงกระพัน ทั้งเชี่ยวชาญการรบทุกรูปแบบไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้บนพื้นราบ บนหลังช้างหรือหลังม้า สามารถใช้อาวุธได้หลายประเภท ทั้งยังมีเชือกมนตร์*เทวดาเป็นอาวุธวิเศษ มังกันติกาหราได้ช่วยบิดาสู้รบกับปันหยี* (อิเหนา*)

ในครั้งที่ปันหยีส่งกองทัพไปสืบหานางบุษบาก้าโละ* (มิสาประหมังกุหนิง*) ตามเมืองต่าง ๆ และโจมตีเมืองเหล่านั้นไปด้วยเพื่อขยายอาณาจักรของตน เมื่อถึงเมืองมงกลซึ่งเป็นเมืองใหญ่ ทหารปันหยีรู้ว่าเมืองนี้เข้มแข็งจึงตั้งค่ายล้อมเมืองไว้ห่าง ๆ ส่งสารไปถึงระตูมงกลให้ยอมอ่อนน้อมต่อปันหยีโดยดี ระตูมงกลโกรธมากเพราะคิดว่าโจรป่ามาดูหมิ่นจึงเตรียมต่อสู้

มังกันติกาหราอาสาพระบิดาเป็นทัพหน้ายกไปหน้าด่านเพื่อป้องกันไม่ให้ศัตรูล่วงล้ำเข้ามาถึงตัวเมืองได้ มังกันติกาหราเตรียมการอย่างรอบคอบ เพราะรู้ว่ากองทัพโจรนี้เป็นทัพที่สามารถได้ชัยชนะมาถึง 6 เมืองแล้ว จึงจัดทัพไว้รับถึง 7 ทัพ แต่ละทัพล้วนเชี่ยวชาญอาวุธต่าง ๆ กัน ทหารก็ล้วนแต่อยู่ยงคงกระพัน เมื่อปะทะกันกองทหารของทั้ง 2 ฝ่ายรบกันอย่างเต็มความสามารถ มังกันติกาหราปลอมตัวเป็นทหารธรรมดาเข้าร่วมต่อสู้ด้วย และลอบฆ่านายทหารเอกฝ่ายปันหยีได้ 1 คน ผลการสู้รบคือทหารฝ่ายมงกลถอยร่นไป มังกันติกาหราจึงตัดสินใจยุติการรบไว้ก่อน รอให้ปันหยีมาออกรบเองก็จะใช้เชือกมนตร์มัดตัวมาให้ได้ ทหารปันหยีเห็นว่าศึกครั้งนี้เหลือกำลังความสามารถของพวกตนจึงเชิญปันหยีมารบเอง

ปันหยียกทัพใหญ่มา ให้กุดาวิราหยา*อนุชาเป็นนายทัพม้า ส่วนปันหยีเองคุมทัพช้างและพากุสุมาหรา*โอรสที่ยังเยาว์ไปดูการรบด้วย มังกันติกาหราได้เห็นทัพปันหยี จึงรีบแจ้งให้พระบิดายกทัพมาสมทบ เมื่อกองทัพทั้งสองปะทะกัน ไพร่พลแต่ละฝ่ายเสียชีวิตไปจำนวนมาก ระตูมงกลรบกับปันหยี ส่วนมังกันติกาหรารบกับกุดาวิราหยา ทั้งสองฝ่ายรบกันจนค่ำไม่แพ้หรือชนะกัน จึงตกลงกันว่าจะรบกันใหม่ในวันรุ่งขึ้น ปันหยีเห็นว่าฝ่ายศัตรูนั้นเก่งในเชิงศึกสงคราม ทั้งอยู่ยงคงกระพันและมีเวทมนตร์ ตอนค่ำปันหยีคิดจะเผด็จศึกด้วยการทำลายอาคมของฝ่ายศัตรู จึงออกไปอาราธนาเทวดาในราวป่า พร้อมทั้งขอให้พระอัยกาปะตาระกาหลา*ช่วย แล้วร่ายเวทมนตร์ที่เรียนมาจากฤๅษี เนรมิตกายเป็นพญาช้างสูงถึง 16 ศอก กำบังกายเข้าไปในกองทัพของฝ่ายมงกล สะกดให้ทุกคนหลับ ทำลายอาคมของระตูมงกลและมังกันติกาหรา แล้วจึงบันดาลให้ทุกคนเห็นภาพพญาช้าง ทำให้ผู้ที่พบเห็นพากันตกใจกลัว แล้วปันหยีก็หลบเข้าป่าไปแก้ไสยเวทอีก

มังกันติกาหราอาสาพระบิดาพาทหารกำบังกายเข้าไปจุดไฟเผาค่ายของปันหยี โดยนัดแนะให้พระบิดาเตรียมใช้เชือกมนตร์จับตัวปันหยีขณะออกมาบัญชาการดับไฟ มังกันติกาหราเผาค่ายได้สำเร็จ แต่ปันหยียังไม่กลับเข้าค่าย ผู้บัญชาการดับไฟก็คือกุดาวิราหยาและกุสุมาหรา ระตูมงกลเห็นไม่ชัด สั่งเชือกมนตร์ให้ไปจับทั้งสองคนมา เมื่อรู้ว่าผิดตัวก็ให้นำทั้งสองไปขังไว้ ฝ่ายทหารปันหยีช่วยกันดับไฟแต่ไม่รู้ว่านายของตนหายไปที่ใด เมื่อปันหยีทำพิธีแก้ไสยเวทกลับมา รู้ว่าอนุชาและโอรสถูกจับไปก็เสียใจมาก บุกบั่นเข้าป่าไปด้วยความโกรธเทวดาที่ให้เชือกมนตร์แก่ระตูมงกล เดินผ่านลำธารไปพบจระเข้ซึ่งเป็นเทวดาถูกสาป จระเข้ยั่วให้ปันหยีโกรธและฆ่าตนเพื่อให้พ้นคำสาป เมื่อจระเข้ตายก็กลายเป็นเทวดาแล้วตอบแทนบุญคุณด้วยการชุบเชือกมนตร์ให้ปันหยีตามต้องการ ปันหยีใช้เวทมนตร์กำบังกายเข้าไปช่วยอนุชาและโอรสกลับมาได้ในคืนนั้น รุ่งขึ้นส่งสารไปท้าให้ระตูมงกลมาชนช้างกัน ระตูมงกลรับคำท้า

ส่วนปันหยีไปหลบคอยทีอยู่ ระตูมงกลและมังกันติกาหรายกทัพออกมาเห็นเชลยทั้งสองของตนยืนช้างอยู่ก็ประหลาดใจมากว่าทั้งสองคนออกจากที่คุมขังมาได้อย่างไร และถามหาปันหยีเพื่อให้มาสู้กันตามคำท้า ฝ่ายปันหยีก็สั่งเชือกมนตร์ให้ไปมัดระตูมงกลและมังกันติกาหรามาให้ตน เชือกมนตร์มัดทั้งสองลอยมาอยู่หน้าช้างทรงของปันหยี โดยที่ทั้งสองยังไม่รู้สึกตัว ปันหยีใช้พระแสงของ้าวตัดเศียรระตูมงกลและระเด่นมังกันติกาหราสิ้นชีวิต