รุกขเทวดาโพธิสัตว์เป็นตัวละครในเรื่องรุกขธรรมชาดก เอกนิบาต ในนิบาตชาดก

ในสมัยพระเจ้าพรหมทัตครองกรุงพาราณสี ครั้งนั้นท้าวเวสวัณมหาราชจุติจากเทวโลก ท้าวสักกเทวราช (พระอินทร์) จึงทรงตั้งท้าวเวสสวัณองค์อื่นขึ้นใหม่ ท้าวเวสสวัณองค์ใหม่มีบัญชาไปถึงเทวดาที่อยู่ประจำตามต้นไม้ กอไม้ ให้เลือกจับจองวิมานอยู่ตามชอบใจ ครั้งนั้นพระโพธิสัตว์เสวยพระชาติเป็นรุกขเทวดาอยู่ในดงรังแห่งหนึ่งในป่าหิมพานต์ พระโพธิสัตว์จึงบอกกับรุกขเทวดาทั้งหลายว่า เมื่อจะจับจองวิมานอย่าจับจองต้นไม้ที่ตั้งอยู่กลางทุ่ง ให้จับจองวิมานที่ตั้งล้อมวิมานที่พระโพธิสัตว์จับจองแล้วในป่าสาลวัน (ดงรัง) นั้น ในหมู่เทวดาเหล่านั้นพวกที่เป็นบัณฑิตก็ทำตามคำพระโพธิสัตว์ จับจองวิมานที่ตั้งล้อมรอบวิมานของพระโพธิสัตว์ แต่เทวดาที่ไม่ใช่บัณฑิต ไม่ชอบวิมานในป่าจึงพากันไปจับจองวิมานในหมู่บ้านและประตูเมืองซึ่งเป็นที่อยู่ของมนุษย์เพื่อจะได้ลาภต่างๆ เทวดากลุ่มนี้ก็ไปจับจองวิมานในทุ่งกว้างที่เป็นหนทางของมนุษย์ วันหนึ่งเกิดลมและฝนอย่างหนักทำให้วิมานของเทวดากลุ่มหลังพังทะลายลงจึงพากันไปที่ป่าสาลวันซึ่งมีต้นรังอยู่รวมกันเป็นอันมากเกี่ยวพันกันอยู่ ไม่มีต้นใดโค่นล้มเลย เมื่อพระโพธิสัตว์รู้เรื่องจึงกล่าวว่าผู้ไม่ถือตามถ้อยคำของบัณฑิตก็ย่อมไม่มีที่พึ่งเช่นนี้ ต้นไม่ใหญ่ต้นเดียวในทุ่งกว้างก็ถูกลมพัดให้ล้มได้