โลเฉียเป็นตัวละครในเรื่องห้องสิน เป็นบุตรชายคนที่สามของลิเจ้ง*กับนางฮืนสี*

เมื่อมารดาตั้งท้องโลเฉียนั้น  นานถึง 3 ปี 6 เดือนแล้วก็ยังไม่คลอด ลิเจ้งเป็นทุกข์จึงเอามือชี้ท้องภรรยาแล้วกล่าวว่าท้องนี้นานหนักหนาแล้วยังไม่คลอด ถ้าคลอดออกมาเห็นจะเป็นปีศาจ คืนนั้นนางฮืนสีฝันว่ามีฤๅษีเข้ามาในห้องนอนแล้วอุ้มบุตรมาส่งให้ นางฮืนสีตกใจตื่นจากนั้นก็เจ็บท้องคลอดออกมาเป็นก้อนเนื้อกลิ้งอยู่ ลิเจ้งเห็นจึงเอากระบี่ฟันก้อนเนื้อนั้น ปรากฏว่ามีเด็กทารกรูปงามมือขวาสวมกำไล ที่อกมีแพรหลินพาดอยู่พับหนึ่ง ลิเจ้งมีความยินดีแล้วว่าบุตรตนนี้ชะรอยจะมาจากสวรรค์ ต่อมามีหลวงจีนคนหนึ่งมาหาลิเจ้ง ลิเจ้งออกไปต้อนรับและถามชื่อ หลวงจีนจึงว่าตนชื่อไทอิดจินหยิน* อยู่ถ้ำกี๋มกวาง*ตั้ง ณ เขาเขียนซัว* มาเพื่อจะขอชมบุตรของลิเจ้ง ลิเจ้งจึงนำบุตรมาให้ ไทอิดจินหยินจึงว่าหากยกเด็กคนนี้ให้จะตั้งชื่อให้ ลิเจ้งก็ยอม ไทอิดจินหยินจึงตั้งชื่อว่าโลเฉีย

ต่อมาเมื่อโลเฉียอายุได้ 7 ขวบ โลเฉียได้ไปเที่ยวเล่นทะเล เมื่อโลเฉียลงเล่นน้ำ โลเฉียเอาผ้าแพรซักน้ำฟาดเล่นเกิดเป็นคลื่นใหญ่กระเทือนไปถึงที่อยู่ของพญานาค  พญานาคเงาก๋อง*จึงให้แหมแฉ*ไปหาสาเหตุ แหมแฉมาถึงปากอ่าวทะเลพบว่าเด็กคนหนึ่งมาเล่นอยู่ โลเฉียจึงถามแหมแฉว่าเป็นสัตว์อะไร แหมแฉโกรธจึงเอาขวานฟันโลเฉีย โลเฉียหลบแล้วเอากำไลขว้างไปถูกแหมแฉศีรษะแตกตาย  เงาก๋องรู้เรื่องก็ตกใจจะจัดทัพออกไปรบ) เงาเปง*บุตรที่สามอาสาไปจับโลเฉีย แต่ถูกกำไลของโลเฉียฟาดถูกจุดสำคัญ  เงาเปงศรีษะแตกตายกลายร่างกลับเป็นนาค โลเฉียจึงดึงเอาเส้นเอ็นจากตัวนาคออกมาจะเอาไปให้บิดาเป็นสายรัดเกราะ

ครั้นเงาก๋องรู้ว่าโลเฉียฆ่าเงาเปงตาย ก็ไปบอกลิเจ้งซึ่งเป็นเพื่อนเก่าของตนก่อนแล้วจึงไปทูลฟ้องพระอิศวร* (หรือเง็กเซียนฮ่องเต้*)  ฝ่ายโลเฉียเดินทางไปหาไทอิดจินหยินแล้วเล่าเรื่องให้ฟัง ไทอิดจินหยินจึงบอกอุบายให้ โลเฉียจึงไปรอพญานาคถึงโก๋งเต๊กหมึงคือประตูไกรลาส เมื่อเงาก๋องมาถึงก็ถูกโลเฉียตีบาดเจ็บสาหัสทั้งยังถอดเกล็ดนาคออก เงาก๋องเจ็บปวดมากจึงร้องขอชีวิต และสาบานว่าจะไม่นำเรื่องนี้ไปกราบทูลเง็กเซียนฮ่องเต้อีก โลเฉียบังคับให้เงาก๋องแปลงกายเป็นงูเขียวแล้วกลับไปหาบิดา โลเฉียเล่าเรื่องให้บิดาฟังแล้วเอางูเขียวทิ้งไปกลายเป็นเงาก๋อง เงาก๋องจึงกล่าวว่าจะไปบอกพญานาคในสามทิศกลับมาแก้แค้นโลเฉีย

ต่อมาโลเฉียยังเอาธนูของลิเจ้งยิงไปถูกเผกอุ๋น*ศิษย์ของนางเจียกี๋*  นางเจียกี๋คิดว่าลิเจ้งเป็นผู้ยิงจึงจับตัวลิเจ้งไว้  เมื่อลิเจ้งสอบถามได้ความว่าโลเฉียเป็นผู้ยิงจึงพาโลเฉียไปหานางเจียกี๋ นางเจียกี๋ให้ไซอุ๋น*ไปนำตัวโลเฉียเข้ามา โลเฉียได้เอากำไลขว้างถูกไซอุ๋นตาย  นางเจียกี๋จึงออกไปรบกับโลเฉีย  โลเฉียสู้ไม่ได้  หนีไปหาไทอิดจินหยิน  ไทอิดจินหยินเอาชนะนางเจียกี๋ได้  โลเฉียจึงลากลับไป

ฝ่ายเงาก๋องเมื่อรอดชีวิตกลับไปแล้วได้ไปขอความช่วยเหลือจากเงาซุน* เงาเปง และเงากิด* พญานาคในสามทิศ  แล้วทั้งสี่เดินทางมายังด่านตันตึงก๋วน* ลิเจ้งรู้ข่าวก็ตกใจและกล่าวโทษว่าโลเฉียหาเคราะห์มาให้ทำความเดือดร้อนทั้งผู้อื่นและครอบครัวตน โลเฉียคิดจะชดใช้ชีวิตของตนเพื่อบิดามารดา  จึงเฉือนเนื้อและกระดูกจนตาย พญานาคทั้งสี่จึงเดินทางกลับไป

เมื่อโลเฉียตายแล้ว ดวงวิญญาณได้ไปหาไทอิดจินหยิน ไทอิดจินหยินจึงแนะนำให้โลเฉียไปเข้าฝันมารดาให้ทำเก๋งและสร้างรูปปั้นโลเฉียไว้  อีก 3 ปีแล้วจะกลับเป็นรูปกายขึ้น นางฮืนสีจึงลอบให้บ่าวไพร่ไปทำเก๋ง ณ เขาซุนพินซัว*  โดยไม่ให้ลิเจ้งรู้  โลเฉียจึงเป็นเทพารักษ์อยู่ที่นั้นคนทั้งหลายก็นิยมมากราบไหว้ เมื่อลิเจ้งรู้เรื่องจึงสั่งให้คนมารื้อศาลลงและเผาให้มอดไหม้

เมื่อศาลถูกรื้อลงแล้ววิญญาณของโลเฉียก็ไร้ที่สิงสถิต โลเฉียจึงร้องขอความเป็นธรรมจากไทอิดจินหยิน ไทอิดจินหยินจึงเอาใบบัวมาเป็นกระดูก เอาดอกบัวเป็นเนื้อให้โลเฉีย จากนั้นก็ร่ายคาถาชุบชีวิตโลเฉียขึ้นมาใหม่ และได้สั่งสอนวิชาทวนอีกทั้งยังได้ให้จักรเหาะได้ โลเฉียจึงกลับมาแก้แค้นลิเจ้ง ลิเจ้งสู้โลเฉียไม่ได้ก็หนีไปขอความคุ้มครองจากเหยียนเต๋งโตหยิน*  เหยียนเต๋งโตหยินขอให้โลเฉียเลิกคุมแค้นบิดาเสีย โลเฉียไม่ยอมและยังใช้ทวนวิเศษทำร้าย  เหยียนเต๋งโตหยินจึงเนรมิตกิมทะ (เจดีย์ทอง) ครอบโลเฉียเอาไว้  แล้วตบกิมทะเกิดเป็นไฟลุกขึ้นภายใน  โลเฉียทนความร้อนมิได้ จึงขอให้เหยียนเต๋งโตหยินปล่อยตนออกไป และรับปากว่าจะคำนับบิดาของตน เหยียนเต๋งโตหยินจึงปล่อยโลเฉียออกมาและนำกิมทะวิเศษมอบให้ลิเจ้งถือไว้ โลเฉียจึงยอมคืนดีกับบิดา

ต่อมาภายหลังไทอิดจินหยินให้โลเฉียไปช่วยเกียงจูแหย*ทำสงครามกับติวอ๋อง* หลังจากเสร็จสงครามโลเฉียได้ลากลับไปอยู่ตามภูมิลำเนาเดิม