วานรแก่เจ้าเล่ห์เป็นตัวละครในเรื่องปักกอุทุมพรชาดก ติกนิบาต ในนิบาตชาดก

ในแผ่นดินพระเจ้าพรหมทัตแห่งกรุงพาราณสี พระโพธิสัตว์เสวยพระชาติเป็นรุกขเทวดาอยู่ในป่า เมื่อถึงฤดูฝนฝนตกตลอด 7 สัปดาห์ ในเวลานั้นมีวานรหนุ่มตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในซอกผาซึ่งไม่เปียกฝน วันหนึ่งขณะที่ออกมานั่งเล่นที่ปากช่องซอกผา มีวานรแก่ตัวหนึ่งเปียกฝนผ่านมาเห็นวานรหนุ่มนั่งสบายไม่เปียกฝนก็อยากจะได้ที่อยู่ของวานรหนุ่ม จึงคิดอุบายแสร้งทำท้องให้หลามใหญ่เพื่อแสดงว่ากินอาหารมาจนอิ่ม แล้วกล่าวกับวานรหนุ่มว่า ณ ที่แห่งหนึ่งมีผลมะเดื่อ ผลไทร และมะขวิดมากมาย วานรหนุ่มจะมาทนหิวอยู่ทำไม ควรไปที่นั่น วานรหนุ่มได้ฟังก็เชื่อ ออกจากที่อยู่ไปสถานที่ที่วานรแก่บอก แต่ไม่พบอะไรก็กลับ เห็นวานรแก่เข้ามานั่งอยู่ในซอกผาที่ตนเคยอยู่ก็คิดจะหลอกตอบบ้าง จึงบอกว่าตนกินผลไม้มาอิ่มแล้ว แต่วานรแก่ตอบว่าแม้วานรหนุ่มจะกล่าวถึง 7 ครั้งตนก็ไม่เชื่อ แล้วก็บอกให้วานรหนุ่มไปเสียจากที่นั้น