ท้าววิเรนทรเป็นตัวละครในบทละครเรื่องยุขัน เป็นผู้มีฤทธิ์มาก อายุแปดหมื่นปี บำเพ็ญเพียรอยู่บนเขาแก้วเจ็ดประการ*

เมื่อท้าววิเรนทรออกจากบำเพ็ญเพียร เหล่าวิชาธร (วิทยาธร) คนธรรพ์ อสูร นาค และเทวดาต่างผลัดเปลี่ยนกันไปปรนนิบัติ ครั้นออกเวรจากการปรนนิบัติแล้ว เหล่าวิชาธรก็เดินทางไปยังป่าหิมพานต์* เที่ยวแย่งกันเก็บนารีผลแล้วอุ้มเหาะไปเชยชม ท้าววิเรนทรต้องการไปชมนารีผลบ้าง ครั้นเห็นเหล่าวิชาธรกำลังแย่งกันชื่นชมนารีผลอยู่ เกรงว่าตนจะไม่ได้นารีผลก็โกรธ เหาะไล่สังหารเหล่าวิชาธร วิชาธรที่มีฤทธิ์น้อยตนหนึ่งถูกสังหาร ดวงแก้ววิเศษประจำกายตกจากมือหล่นลงไปที่พื้น ท้าววิเรนทรหยิบดวงแก้วขึ้นมาพลางคิดว่าดวงแก้วที่เจ้าของสิ้นชีพไม่ควรจะยกให้ผู้ใด ครั้นจะเก็บไว้เองก็เกรงว่าจะผิดธรรมเนียม จึงคิดจะให้ดวงแก้วนั้นเป็นสมบัติของมนุษย์ผู้มีบุญบารมี

ท้าววิเรนทรจารึกคุณวิเศษของดวงแก้วไว้ที่ยอดเขาว่า ผู้ที่ครอบครองดวงแก้วนี้จะได้เป็นจอมจักรพรรดิและเหาะเหินเดินอากาศได้ แล้วท้าววิเรนทรก็วางดวงแก้วไว้บนก้อนศิลา เสกคาถาให้ก้อนศิลานั้นเป็นนกให้ชื่อว่าหัสรังสี* แล้วสั่งให้บินไปยังฟากฝั่งมหาสมุทรทางบุรพทิศ