TLD-003-4127
เวชยันตปราสาท (ชื่อปกิณกะ)
เวชยันตปราสาท หรือวิชยันตปราสาท* หรือไพชยนตปราสาท* ในเรื่องสมบัติอมรินทร์คำกลอน เป็นที่ประทับของพระอินทร์*ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์* เวชยันตปราสาทสูง 7 ชั้น มี 4 มุข สูงพันโยชน์และมีความงามเป็นเลิศ ดังคำประพันธ์ที่ว่า
เจ็ดชั้นวิชยันตปราสาท สี่มุขมาศดาดแก้วจำรัสไข
สูงพันโยชน์งามทีที่ใกล้ไกล มีธงชัยเฉลิมยอดพิมานทอง
ดังเบื้องพระกรพระบรมพรหเมศร์ กวักประเวศเทวัญบัญชาสนอง
ระยับคั่นแก้วกั้นกระหนกกรอง ประลองแสงล้ำแสงพระสุริยา
ที่เชิงปรางค์ในระหว่างจังหวัดนั้น รูปเทวัญถือทิพบุปผา
บ้างทรงปัญจาวุธบนอาชา เอามุกดาเป็นสร้อยวลัยกร
งามคณานางชูสุหร่ายสรง รูปอนงค์แก้วประพาฬประภัสสร
สลับไพฑูรย์องค์วิชาธร ทรงอาภรณ์ล้วนสีมณีนิล
หนึ่งแถวไม้กำมพฤกษ์ที่นึกทิพ จงนับแสนแทนสิบก็เกินถวิล
มีทรายทองรองรับกับพื้นดิน ประพรมสินธุ์เสาวรสจรุงใจ
กำแพงแก้วล้วนแก้วทั้งเจ็ดชั้น ตาลสุวรรณรุ่นรื่นเรียงไสว
เมื่อลมพัดก็สะบัดสำเนียงใบ เฉลิมโสตหฤทัยดังดนตรีฯ
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)
Attribution-NonCommercial-NoDerivs (CC BY-NC-ND)
Copyright © 2015 ฐานข้อมูลนามานุกรมวรรณคดีไทย : Thai Literature Directory