TLD-003-4128

เวชยันตราชรถ (ชื่อปกิณกะ)

สมบัติอมรินทร์คำกลอน  

เวชยันตราชรถเป็นรถทรงเทียมม้าของพระอินทร์* ในเรื่องสมบัติอมรินทร์คำกลอน  เป็นราชรถที่งดงามและทรงคุณพิเศษ  ดังคำประพันธ์ที่กวีพรรณนาไว้ตอนพระอินทร์ให้มาตุลี* สารถีขับไปเมืองของท้าวเนวาสิกาสูรเพื่อให้นางสุชาดา* ธิดายักษ์เลือกเป็นคู่ครองว่า

บัดองค์สารถีผู้ชาญฤทธิ์          กำหนดคิดดำเนินเทวนาถา

ก็แจ้งในฤทัยทิพอัชฌา                       จึ่งแต่งรัถาตามเสด็จจร

มหาเวชยันต์ราชรถ                           อลงกตด้วยแก้วประภัสสร

หกหมื่นเส้นสุดท้ายธงเงื้อมงอน          เทพบุตรอัสดรกำหนดพัน

นิรมิตเป็นสินธพชัก                          จักรดุมเลื่อนเหียนดั่งกังหัน

งามดั่งดวงเทพสุริยัน                         เมื่อพุ่งแสงสัตพันไปอัสดง

บัลลังก์แก้วแลคันเศวตฉัตร                 กำหนดยาวโยชน์ทัดงามระหง

เครื่องสูงจูงจิตให้พิศทรง                    ก็ขับลงยังพิภพอสุรี ฯ

ด้วยเสียงรถที่ดังกึกก้องไปทั่วเวหาเมื่อพระอินทร์สั่งให้มาตุลีเร่งขับเพื่อมิให้ทัพท้าวเนวาสิกาสูร* ตามทัน  ทำให้เหล่าลูกครุฑที่อยู่ในวิมานสิมพลีพากันหวีดร้องอย่างเสียขวัญดังที่ว่า

สารถีให้ทีสินธพชัก                           จักรกงกำก้องพระเวหา

สนั่นเสียงเท้าเทวอาชา                       เริงร่าลำพองด้วยฤทธี

ส่วนสุบรรณโปดกปักษิน                    ได้ยินกงรถแห่งโกสีย์

ก้องสะเทือนเลื่อนลั่นถึงสิมพลี            ดั่งอสุนีผ่าพื้นพิมานทอง

ต่างตระหนกตกใจไม่มีขวัญ                สร้อยเศียรชูชันเสียวสยอง

กระหยับหางกางปีกกระพือลอง           ก็บรรสานเสียงร้องขึ้นทุกตน

ยุพร แสงทักษิณ 

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)

Attribution-NonCommercial-NoDerivs (CC BY-NC-ND)