พระเจ้าสุภมิตตเป็นตัวละครในเรื่องสุภมิตตชาดก ในปัญญาสชาดก เป็นพระโพธิสัตว์ ครองเมืองจัมปากนคร* มีมเหสีชื่อเกสินี* มีโอรสชื่อไชยเสน*และไชยทัต*

พระเจ้าสุภมิตตเป็นธรรมราชาที่ห่วงใยราษฎรยิ่ง เมื่ออสุภมิตต*พระอนุชาก่อขบถ พระองค์ยอมสละเมืองออกไปป่าเพื่อไม่ให้ราษฎรเดือดร้อนล้มตาย ทั้งนี้ได้พานางเกสินีและพระโอรสทั้งสองไปด้วย เป็นเหตุให้ต้องพลัดพรากจากมเหสีและพระโอรส ด้วยไม่อาจพาทุกคนข้ามฟากแม่น้ำไปพร้อมกันได้ พระเจ้าสุภมิตตพานางเกสินีข้ามไปก่อน เมื่อกลับมารับพระโอรส ปรากฏว่าทั้งสองพระองค์ไม่อยู่ที่ฝั่งแล้ว และเมื่อกลับไปฝั่งที่พานางเกสินีข้ามไปก็ไม่พบนางเกสินี พระเจ้าสุภมิตตเศร้าพระทัยยิ่ง แต่ทรงคิดถึงหลักธรรมที่ว่าความรัก ความใคร่ ความอยาก และความยินดีเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ หากไม่มีสิ่งเหล่านี้ความทุกข์ก็ไม่มี เมื่อคิดดังนี้จึงข่มความเสียใจลงได้ พระเจ้าสุภมิตตออกเดินทางต่อไปจนถึงเมืองตักกสิลา ซึ่งขณะนั้นพระราชาเพิ่งสิ้นพระชนม์และไม่ผู้สืบทอดราชสมบัติ ปุโรหิตจึงให้เสี่ยงราชรถเพื่อหาผู้มีบุญมาครองเมือง ราชรถได้ไปหยุดอยู่ที่พระเจ้าสุภมิตต ปุโรหิตตรวจดูเท้าของพระเจ้าสุภมิตตแล้วพบว่าเป็นผู้มีบุญและจะได้ครองทวีปทั้งสี่ จึงเชิญขึ้นราชรถไปทำพิธีอภิเษกเป็นพระราชา

พระเจ้าสุภมิตตครองเมืองด้วยทศพิธราชธรรม และด้วยกุศลกรรมที่สร้างไว้จึงทำให้ได้พบโอรสและมเหสีที่เทพยดาดลบันดาลให้เดินทางมาถึงเมืองตักกสิลา พระเจ้าสุภมิตตจึงรับทั้งสามมาอยู่ด้วยและได้บำเพ็ญกุศลร่วมกันอย่างต่อเนื่อง เมื่อสิ้นอายุก็ได้ไปเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิต