TLD-003-4765
สุวิทธิไชย, ท้าว (ชื่อตัวละคร)
ท้าวสุวิทธิไชยเป็นตัวละครในบทละครเรื่องวงศเทวราช (ฉบับพระราชนิพนธ์พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว) เป็นสุลต่าน “ไม่มีฤทธิ์แขงขัน” ครองเมืองสุบรรณบรรพต* มเหสีคือเวฬู* มีโอรส 2 องค์ชื่อเดโหว*และสวัสดี* และมีอนุชาชื่อมุดาอ้น* ท้าวสุวิทธิไชยมีนกยูงชื่อยุรเวนไตย*เป็นพาหนะ
ท้าวสุวิทธิไชยได้ข่าวว่าวงศเทวราช*เจ้าเมืองสมุทคีรี*จะจัดพิธีอภิเษกสยุมพรก็หวาดหวั่นในบุญญาบารมี จึงจะเสด็จไปร่วมงานและถวายเครื่องบรรณาการ นางเวฬูขอตามไปด้วย เมื่อท้าวสุวิทธิไชยขี่ยูงทองยกพลเดินทางไปถึงชายป่าเขตเมืองสมุทคีรีก็ให้ดาโต๊ะโพ*เป็นทูตนำสารไปถวายวงศเทวราชก่อน แล้วจึงไปเฝ้าวงศเทวราชภายหลัง
ฝ่ายสังขปัด*เมื่อยังไม่สมหวังในความรักกับกวินไวต์*มเหสีของพระเจ้าโยเสฟ*ก็คิดถึงนางเวฬูว่านางก็มีความน่ารักน่าใคร่ จึงเขียนสารรักโดยไม่ใส่ชื่อผู้ส่ง แต่เขียนชื่อนางเวฬูเป็นผู้รับ แล้วให้นายแห้ว*วานรรับใช้นำไปทิ้งตู้ไปรษณีย์เพื่อส่งไปที่วังของท้าวสุวิทธิไชย ตุหวันประสา*เสนาผู้ใหญ่นำสารไปถวายท้าวสุวิทธิไชย ท้าวสุวิทธิไชยให้นางเวฬูอ่านให้ฟัง เมื่อรู้เนื้อความในสารก็โกรธและหึงหวง สงสัยว่านางเวฬูนอกใจ จึงตรัสถามเอาความจริงจากนาง นางเวฬูปฏิเสธ ทูลว่าจะขอซ้อนกลแก้แค้นผู้ที่อุกอาจ ฝ่ายตุหวันประสาไปหลอกสืบได้ความจริงจากนายแห้วว่าสังขปัดเป็นผู้เขียนสารก็กลับไปทูลท้าวสุวิทธิไชยกับนางเวฬู นางเวฬูจึงคิดจะส่งสารไปหาสังขปัดให้มาพบนางที่วัง ท้าวสุวิทธิไชยกลัวสังขปัดจะอาละวาดก็ห้าม แต่นางเวฬูบอกว่าถ้ากลัวก็ให้ซ่อนตัวอยู่ในห้อง นางจะจัดการทุกอย่างเอง ท้าวสุวิทธิไชยจึงเรียกหาผ้ามาคลุมโปงแล้วสั่งให้ลั่นดาลประตูห้อง ทั้งให้เตรียมบันไดไว้เพื่อว่าจวนตัวจะได้หนีทัน เมื่อนางเวฬูแก้แค้นได้สำเร็จท้าวสุวิทธิไชยก็ตรัสชมว่านางมีปัญญา
หลังงานพิธีอภิเษกสยุมพรได้มีงานบอลลีลาศ บรรดาเจ้าเมืองและคู่ครองต่างก็สลับจับคู่กันเต้นรำ ท้าวสุวิทธิไชยได้เต้นรำคู่กับนางเข้งก๋งจู๊*ชายาอุ่นอ๋อง*โอรสพระเจ้ากรุงจีน* ตอนหนึ่งนางเข้งก๋งจู๊สะดุดธรณีประตูล้มลง ท้าวสุวิทธิไชยพยายามช่วยรั้งนางขึ้นมาแต่กลับเสียหลักล้มทับกัน ทั้งสองต่างร้องเอะอะโวยวาย ท้าวมหานพสูร*ต้องช่วยประคองให้ลุกขึ้น นางเข้งก๋งจู๊โกรธหาว่าท้าวสุวิทธิไชยแกล้งผลักตนแล้วล้มทับหวังจะให้ตาย เพราะเห็นว่านางอายุมากจะได้ไปหาคู่เต้นสาว ๆ ท้าวสุวิทธิไชยขอโทษบอกว่าไม่ได้แกล้ง แต่นางเข้งก๋งจู๊ไม่ยอม วิ่งไล่ทุบตีท้าวสุวิทธิไชยเป็นพัลวันจนนางเวฬูต้องมาอุ้มสวามีขึ้นนั่งบนเก้าอี้
เมื่องานบอลเลิกสังขปัดเผาเมืองเพราะแค้นที่วงศเทวราชขัดใจเรื่องกวินไวต์ นางเวฬูเห็นไฟไหม้ก็ปลุกท้าวสุวิทธิไชย ท้าวสุวิทธิไชยซึ่งกำลังฝันว่าทะเลาะกับนางเข้งก๋งจู๊ตกใจตื่น คิดว่านางเวฬูเป็นนางเข้งก๋งจู๊ก็ลุกขึ้นวิ่งหนี นางเวฬูต้องฉุดคร่าพาท้าวสุวิทธิไชยออกมาจากห้อง ท้าวสุวิทธิไชยเห็นไฟไหม้ก็เป็นลม สองตนกูช่วยกันยกใส่เปลหามออกจากวัง เมื่อได้สติท้าวสุวิทธิไชยก็สั่งให้ยกพลกลับบ้านเมือง
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)
Attribution-NonCommercial-NoDerivs (CC BY-NC-ND)
Copyright © 2015 ฐานข้อมูลนามานุกรมวรรณคดีไทย : Thai Literature Directory