ท้าวสุวิทธิไชยเป็นตัวละครในบทละครเรื่องวงศเทวราช (ฉบับพระราชนิพนธ์พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว) เป็นสุลต่าน “ไม่มีฤทธิ์แขงขัน” ครองเมืองสุบรรณบรรพต*  มเหสีคือเวฬู*  มีโอรส 2 องค์ชื่อเดโหว*และสวัสดี*  และมีอนุชาชื่อมุดาอ้น*  ท้าวสุวิทธิไชยมีนกยูงชื่อยุรเวนไตย*เป็นพาหนะ

ท้าวสุวิทธิไชยได้ข่าวว่าวงศเทวราช*เจ้าเมืองสมุทคีรี*จะจัดพิธีอภิเษกสยุมพรก็หวาดหวั่นในบุญญาบารมี  จึงจะเสด็จไปร่วมงานและถวายเครื่องบรรณาการ  นางเวฬูขอตามไปด้วย  เมื่อท้าวสุวิทธิไชยขี่ยูงทองยกพลเดินทางไปถึงชายป่าเขตเมืองสมุทคีรีก็ให้ดาโต๊ะโพ*เป็นทูตนำสารไปถวายวงศเทวราชก่อน  แล้วจึงไปเฝ้าวงศเทวราชภายหลัง

ฝ่ายสังขปัด*เมื่อยังไม่สมหวังในความรักกับกวินไวต์*มเหสีของพระเจ้าโยเสฟ*ก็คิดถึงนางเวฬูว่านางก็มีความน่ารักน่าใคร่  จึงเขียนสารรักโดยไม่ใส่ชื่อผู้ส่ง  แต่เขียนชื่อนางเวฬูเป็นผู้รับ  แล้วให้นายแห้ว*วานรรับใช้นำไปทิ้งตู้ไปรษณีย์เพื่อส่งไปที่วังของท้าวสุวิทธิไชย  ตุหวันประสา*เสนาผู้ใหญ่นำสารไปถวายท้าวสุวิทธิไชย  ท้าวสุวิทธิไชยให้นางเวฬูอ่านให้ฟัง  เมื่อรู้เนื้อความในสารก็โกรธและหึงหวง  สงสัยว่านางเวฬูนอกใจ  จึงตรัสถามเอาความจริงจากนาง  นางเวฬูปฏิเสธ  ทูลว่าจะขอซ้อนกลแก้แค้นผู้ที่อุกอาจ  ฝ่ายตุหวันประสาไปหลอกสืบได้ความจริงจากนายแห้วว่าสังขปัดเป็นผู้เขียนสารก็กลับไปทูลท้าวสุวิทธิไชยกับนางเวฬู  นางเวฬูจึงคิดจะส่งสารไปหาสังขปัดให้มาพบนางที่วัง  ท้าวสุวิทธิไชยกลัวสังขปัดจะอาละวาดก็ห้าม  แต่นางเวฬูบอกว่าถ้ากลัวก็ให้ซ่อนตัวอยู่ในห้อง  นางจะจัดการทุกอย่างเอง  ท้าวสุวิทธิไชยจึงเรียกหาผ้ามาคลุมโปงแล้วสั่งให้ลั่นดาลประตูห้อง  ทั้งให้เตรียมบันไดไว้เพื่อว่าจวนตัวจะได้หนีทัน  เมื่อนางเวฬูแก้แค้นได้สำเร็จท้าวสุวิทธิไชยก็ตรัสชมว่านางมีปัญญา

หลังงานพิธีอภิเษกสยุมพรได้มีงานบอลลีลาศ  บรรดาเจ้าเมืองและคู่ครองต่างก็สลับจับคู่กันเต้นรำ  ท้าวสุวิทธิไชยได้เต้นรำคู่กับนางเข้งก๋งจู๊*ชายาอุ่นอ๋อง*โอรสพระเจ้ากรุงจีน*  ตอนหนึ่งนางเข้งก๋งจู๊สะดุดธรณีประตูล้มลง  ท้าวสุวิทธิไชยพยายามช่วยรั้งนางขึ้นมาแต่กลับเสียหลักล้มทับกัน  ทั้งสองต่างร้องเอะอะโวยวาย  ท้าวมหานพสูร*ต้องช่วยประคองให้ลุกขึ้น  นางเข้งก๋งจู๊โกรธหาว่าท้าวสุวิทธิไชยแกล้งผลักตนแล้วล้มทับหวังจะให้ตาย  เพราะเห็นว่านางอายุมากจะได้ไปหาคู่เต้นสาว ๆ   ท้าวสุวิทธิไชยขอโทษบอกว่าไม่ได้แกล้ง  แต่นางเข้งก๋งจู๊ไม่ยอม  วิ่งไล่ทุบตีท้าวสุวิทธิไชยเป็นพัลวันจนนางเวฬูต้องมาอุ้มสวามีขึ้นนั่งบนเก้าอี้

เมื่องานบอลเลิกสังขปัดเผาเมืองเพราะแค้นที่วงศเทวราชขัดใจเรื่องกวินไวต์  นางเวฬูเห็นไฟไหม้ก็ปลุกท้าวสุวิทธิไชย   ท้าวสุวิทธิไชยซึ่งกำลังฝันว่าทะเลาะกับนางเข้งก๋งจู๊ตกใจตื่น  คิดว่านางเวฬูเป็นนางเข้งก๋งจู๊ก็ลุกขึ้นวิ่งหนี  นางเวฬูต้องฉุดคร่าพาท้าวสุวิทธิไชยออกมาจากห้อง  ท้าวสุวิทธิไชยเห็นไฟไหม้ก็เป็นลม  สองตนกูช่วยกันยกใส่เปลหามออกจากวัง  เมื่อได้สติท้าวสุวิทธิไชยก็สั่งให้ยกพลกลับบ้านเมือง