TLD-003-4818

เสียวโห (ชื่อตัวละคร)

ไซ่ฮั่น, วรรณคดีอิงพงศาวดาร  

เสียวโหเป็นตัวละครในเรื่องไซ่ฮั่น เป็นขุนนางคนสำคัญของพระเจ้าฮั่นเต้* (เล่าปัง*)

เดิมเสียวโหเป็นผู้ที่คิดการร่วมมือกับโจฉำ*เพื่อให้เล่าปังมาช่วยรักษาเมืองไภก้วน*  เมื่อตกลงกันแล้วเสียวโหจึงให้ห้วนโก้ย*ไปเชิญเล่าปังซึ่งไปซ่องสุมผู้คนอยู่ที่ภูเขามังตั๋ง*ให้มาปรึกษาการแผ่นดิน เล่าปังจึงนำพรรคพวกหลายร้อยคนเข้ามาตั้งกองอยู่ที่ชายป่าริมเมืองไภก้วน

เมื่อเจ้าเมืองไภก้วนรู้เรื่องจึงให้ตามเสียวโหและโจฉำมาถาม เมื่อทราบความเจ้าเมืองไภก้วนจึงให้ทหารจับตัวเสียวโหและโจฉำจะให้ฆ่าเสีย แต่ขุนนางทั้งปวงได้ขอชีวิตไว้ ถึงเวลาค่ำเสียวโหและโจฉำพาคนสนิทลอบไปหาเล่าปังแล้ววางอุบายฆ่าเจ้าเมืองไภก้วน โดยเขียนจดหมายขู่ชาวเมืองให้เปิดประตูเมือง  หากไม่เปิดก็จะให้ทหารฆ่าให้สิ้นทั้งเมือง

ครั้นชาวเมืองรู้เรื่องจึงพร้อมใจกันจับเจ้าเมืองฆ่าเสีย แล้วเปิดประตูเมืองรับเล่าปัง เสียวโห โจฉำ และชาวเมืองจึงยกเล่าปังเป็นเจ้าเมืองไภก้วน แล้ววางแผนจะยกทัพไปร่วมกับตันเสง*ตีเมืองห้ำเอี๋ยง* แต่เมื่อรู้ข่าวว่าตันเสงถูกปราบได้แล้ว เล่าปังและทหารจึงเข้าร่วมกับห้างเหลียง*และห้างอี๋*

เมื่อเล่าปังเข้าเมืองห้ำเอี๋ยงได้ เสียวโหเพียงผู้เดียวที่มิได้เอาทรัพย์สิ่งของ แต่รีบไปบ้านเตียวโก๋*ได้แผนที่กับบัญชีและกฎหมายสำหรับเมืองมาให้เล่าปังซึ่งเป็นไผ่ก๋อง  ดังนั้นไผ่ก๋องจึงรู้เขตแดนของเมืองหลวงและเมืองขึ้น รวมทั้งจำนวนผู้คนในบัญชีทั้งสิ้น

เมื่อเล่าปังได้รับแต่งตั้งเป็นพระเจ้าฮั่นอ๋อง*ครองเมืองโปต๋ง*   เสียวโหได้รับแต่งตั้งเป็นเสียงก๊กผู้สำเร็จราชการเพราะมีความชอบ ต่อมาเมื่อพระเจ้าฮั่นอ๋องให้ฮั่นสิน*เป็นแม่ทัพทำสงครามกับพระเจ้าฌ้อปาอ๋อง* เสียวโหมีหน้าที่สำเร็จราชการเมืองโปต๋งและคอยลำเลียงเสบียงอาหารส่งให้กองทัพของพระเจ้าฮั่นอ๋อง เมื่อพระเจ้าฮั่นอ๋องได้เมืองห้ำเอี๋ยงแล้วเสียวโหได้มารักษาเมืองห้ำเอี๋ยง คอยเกลี้ยกล่อมคนให้ทำไร่ไถนา   ได้เสบียงอาหารลำเลียงส่งให้กองทัพสม่ำเสมอ ทัพของพระเจ้าฮั่นอ๋องจึงไม่มีปัญหาขาดแคลนเสบียงอาหาร

เมื่อพระเจ้าฮั่นอ๋องปราบพระเจ้าฌ้อปาอ๋องสำเร็จแล้วก็ได้เป็นพระเจ้าฮั่นเต้*  พระเจ้าฮั่นเต้จึงตั้งให้เสียวโหเป็นก๋องเหาเจ้าเมืองห้ำเอี๋ยงและให้เป็นเสียงก๊กผู้สำเร็จราชการด้วย เมื่อเวลาพระเจ้าฮั่นเต้ต้องเสด็จไปปราบกบฏขุนศึกต่างๆ เสียวโหมีหน้าที่ดูแลกิจการในพระนคร

ต่อมาตันฮี*เป็นกบฏ  พระเจ้าฮั่นเต้จึงยกทัพไปปราบและได้สั่งให้หลีหงวนฮองเฮา*กับเสียวโหคอยจับตาดูฮั่นสิน ถ้ารู้ว่าฮั่นสินกบฏก็ให้ปรึกษาเสียวโหและตันแผง* ครั้นพระเจ้าฮั่นเต้เดินทางไปแล้ว เสียวโหกับนางหลีหงวนฮองเฮาได้หลักฐานว่าฮั่นสินคิดกบฏ นางหลีหงวนฮองเฮาจึงให้ประหารฮั่นสินแล้วทำหนังสือไปทูลพระเจ้าฮั่นเต้

ต่อมามีผู้มากล่าวโทษเสียวโหว่าเอาที่เสียงหลิมไปขายแก่ราษฎร พระเจ้าฮั่นเต้จึงให้จับเอาตัวเสียวโหไปขังไว้ สองสามวันต่อมาอ๋องวุยอุย*เข้าไปทูลพระเจ้าฮั่นเต้ว่าเสียวโหมีความชอบและสัตย์ซื่อมั่นคง  ไม่ควรฟังความข้างเดียวเพราะที่เสียงหลิมเป็นที่ว่างเปล่า   เสียวโหจึงให้ราษฎรใช้เพาะปลูกถั่วงาเลี้ยงชีวิต  ไม่ได้นำที่ดินไปขาย   พระเจ้าฮั่นเต้จึงให้ปล่อยเสียวโหออกจากที่คุมขัง   แล้วตรัสถามเสียวโหว่าพระองค์ได้สั่งให้ขัง   เหตุใดเสียวโหจึงนิ่งเสีย เสียวโหจึงทูลว่าพระเจ้าฮั่นเต้เป็นกษัตริย์มีสิทธิ์ขาดจะขัดไม่ได้  หาไม่จะกลายเป็นการขัดรับสั่ง แม้พระองค์จะสั่งฆ่า   ตนก็จะนิ่งตายตามรับสั่ง พระเจ้าฮั่นเต้จึงสรรเสริญเสียวโหยิ่งนักและกล่าวขออภัยต่อเสียวโห แล้วให้นำผู้กล่าวโทษไปประหาร

เสียวโหได้เป็นเสียงก๊กผู้สำเร็จราชการจนกระทั่งพระเจ้าฮั่นเต้สิ้นพระชนม์ พระเจ้าฮุยเต้*ขึ้นครองราชย์แทน  เสียวโหก็ได้เป็นเสียงก๊กต่อมา  จนถึงแก่กรรมในรัชกาลพระเจ้าฮุยเต้

นวรัตน์ ภักดีคำ 

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)

Attribution-NonCommercial-NoDerivs (CC BY-NC-ND)