TLD-003-1295

ซมพลา (ชื่อตัวละคร)

บทละคร เงาะป่า  

ซมพลาเป็นตัวละครในบทละครเรื่องเงาะป่า

ซมพลาหลงรักลำหับ*สาวเงาะคนสวยอยู่เพียงข้างเดียว ครั้นรู้ว่าฮเนา*เงาะหนุ่มรูปงามให้บิดามารดาไปสู่ขอลำหับมาเป็นคู่ครอง ซมพลาได้แต่ระทมทุกข์ ถึงกับตั้งใจว่าถ้าไม่ได้อยู่ร่วมกับลำหับก็จะฆ่าตัวตาย และเพื่อให้สมหวังในความรักซมพลาเริ่มวางแผนหาทางผูกมิตรกับไม้ไผ่*เด็กเงาะน้องชายของลำหับ

วันหนึ่งซมพลาเข้าป่าได้พบไม้ไผ่กับเพื่อนชื่อคนัง*ออกมาเที่ยวเล่นสนุกตามประสาเด็ก ซมพลาได้สอนวิชาใช้อาวุธและการล่าสัตว์แก่เด็กน้อย ทั้งสองชื่นชมศรัทธาในความเป็นชายชาตรีของซมพลาอย่างยิ่ง เมื่อไม้ไผ่รู้ว่าซมพลารักลำหับจึงอาสาเป็นพ่อสื่อ ซมพลาฝากดอกฮาปอง เล็บเสือ และใบไก่เถื่อนเพื่อเป็นปริศนาสื่อความในใจไปให้ลำหับว่าเขารักนาง ถ้าผู้ใดขัดขวางก็จะต่อสู้ และถ้าบิดามารดาลำหับไม่ยกลำหับให้ เขาก็จะพานางหนี

เช้าวันรุ่งขึ้นลำหับออกไปชมดอกไม้บานในป่าตามคำชวนของไม้ไผ่ที่ต้องการให้พี่สาวได้พบกับซมพลา ในวันนั้นเองซมพลามีโอกาสช่วยลำหับให้พ้นจากการถูกงูรัด การที่ซมพลาช่วยชีวิตและได้ถูกเนื้อต้องตัวนาง แม้จะไม่รักแต่ลำหับก็สำนึกในบุญคุณ ถึงกับให้สัญญาว่าจะรักและซื่อสัตย์ต่อซมพลาเพียงผู้เดียว

เมื่อซมพลารู้ข่าวจากไม้ไผ่ว่าลำหับต้องเข้าพิธีแต่งงานกับฮเนา จึงคิดจะลักพานางไปอยู่ด้วยกันในป่าตามแผนที่วางไว้ หลังพิธีแต่งงานลำหับถูกส่งตัวให้อยู่ตามลำพังกับฮเนา ซมพลาให้เพื่อนแอบซุ่มกระหน่ำปาก้อนหินไปยังทั้งสอง ฮเนาจึงออกไปตามหาผู้ลอบก่อกวน ซมพลาได้โอกาสจึงเข้ามาอุ้มลำหับไปอยู่ในถ้ำที่เตรียมไว้อย่างมีความสุข หลายวันต่อมาซมพลาเกิดนิมิตฝันว่า มีกาคุช (แรด) ตัวใหญ่มากตรงเข้ามาขวิดตน และมีตาโก๊ะ (เสือ) มาคาบต้นคอ จะดิ้นเท่าไรก็ไม่หลุด ในที่สุดก็ถูกตาโก๊ะกัดตาย เมื่อตื่นขึ้นมาซมพลาก็เล่าความฝันให้ลำหับฟัง ทั้งสองได้แต่เศร้าโศก เมื่อคลายโศกซมพลาบอกลำหับว่าจะไปหาเสบียงมาสำรองไว้ นางทัดทานว่าซมพลาฝันร้ายไม่ควรออกไป แต่ซมพลาไม่กลัวเพราะเชื่อมั่นในฝีมือตน เมื่อซมพลาออกไปนอกถ้ำก็เกิดลางร้ายคือมีอาการขนลุกและมันนึ (กระบอกลูกดอก) คู่กายขาดตกลงลุ่ยกระจาย แม้จะรู้สึกหวาดหวั่นลังเลใจเพราะห่วงลำหับ แต่ในที่สุดซมพลาก็หักใจไปหาเสบียง หลังจากได้เสบียงอาหารแล้ว ระหว่างเดินทางกลับถ้ำ ซมพลาได้พบเงาะเฒ่า 2 คนคือตาวางซองและตาจองลอง*กำลังชกต่อยต่อสู้กัน จึงเข้าห้ามปรามและถามเรื่องราวความเป็นมา เมื่อรู้ว่าเฒ่าทั้งสองวิวาทกันเพื่อช่วงชิงนางถิ่ง*หญิงเงาะที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อตาจองลองสามี ซมพลาจึงทำหน้าที่เป็นตุลาการไกล่เกลี่ยด้วยเหตุและผล และขอร้องให้เลิกแล้วต่อกัน จนเงาะผู้เฒ่าทั้งสองเห็นดีด้วยและยอมขอโทษซึ่งกันและกัน

ขณะที่ซมพลารีบเดินทางกลับไปหาลำหับ เขาได้ถูกฮเนาจู่โจมเข้ามาทำร้ายด้านหลังโดยไม่รู้ตัว ทั้งสองเผชิญหน้ากันและต่างฝ่ายต่างอ้างสิทธิ์ในตัวลำหับ เมื่อตกลงกันไม่ได้จึงต่อสู้กันด้วยบาเดะ (มีดพก) จนได้รับบาดเจ็บทั้งคู่ ขณะที่ซมพลาและฮเนากำลังต่อสู้กันนั้น รำแก้ว*ผู้เป็นพี่และปองสองปองสุด*ผู้เป็นน้องของฮเนาแอบดูอยู่หลังพุ่มไม้ เมื่อรำแก้วเห็นว่าฮเนากำลังจะเพลี่ยงพล้ำเสียทีศัตรู จึงเป่าบิลา (ลูกดอก) อาบยาพิษไปถูกหน้าผากซมพลา พิษของลูกดอกทำให้ซมพลาวิ่งเตลิดเซซังไปปะทะลำหับที่ออกจากถ้ำมาตามหาสามีเพราะเห็นผิดเวลาที่ซมพลาควรจะกลับมาหานาง ซมพลาสั่งเสียลำหับว่า เมื่อตนตายแล้วขอให้กลับไปหาฮเนาเพราะฮเนารักนางมาก แต่ก่อนที่ซมพลาจะสิ้นใจลำหับก็ชิงฆ่าตัวตายก่อนเพื่อมิให้ซมพลาเป็นห่วง ส่วนฮเนาก็ฆ่าตัวตายตามเพราะรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้คนรักทั้งคู่ต้องตาย หลังเหตุร้ายรำแก้วและปองสองปองสุดฝังศพทั้งสามเรียงเคียงกันโดยฝังศพซมพลาไว้ด้านขวามือของศพลำหับ ส่วนศพฮเนาอยู่ด้านซ้ายมือ

ยุพร แสงทักษิณ 

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)

Attribution-NonCommercial-NoDerivs (CC BY-NC-ND)