เนื้อเรื่องกล่าวถึงพระเจ้าพรหมทัต มเหสีชื่อนางบุษบา มีพระราชธิดา 2 พระองค์ นามว่า นางกฤษณาและนางจิรประภา นางกฤษณาผู้เป็นพี่มีพระสวามีพร้อมกันถึง 5 พระองค์ ได้ปรนนิบัติพระสวามีอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง  เป็นที่รักใคร่ของพระสวามีอย่างสม่ำเสมอทั้งยังไม่เคยเกิดการทะเลาะวิวาทกันในระหว่างพระสวามี นางจิรประภาแม้มีพระสวามีเพียงพระองค์เดียว  กลับมีแต่ความทุกข์โศก  ผิวพรรณหมองคล้ำ  พระสวามีเกิดความเบื่อหน่าย  ขึ้งโกรธอยู่เนืองๆ นางจิรประภาจึงไปปรึกษานางกฤษณาและถามถึงสาเหตุที่นางกฤษณาเป็นที่สนิทเสน่หาของพระสวามี นางกฤษณาได้อธิบายเป็นเชิงสั่งสอนเกี่ยวกับเรื่องศีลธรรมจรรยา กิริยามารยาท การประพฤติปฏิบัติตน การพูดจา  และความซื่อสัตย์สุจริต และสอนให้รู้จักอัธยาศัย  และรู้ใจพระสวามี  ควรปรนนิบัติพระสวามีในเรื่องต่างๆ  เช่น  ตื่นก่อนเข้านอนทีหลัง พัดวีเมื่อยามร้อน รักนวลสงวนตัว  ดูแลเรื่องอาหารการกิน  การแต่งกาย น้ำสรงน้ำเสวย ปัดปูที่นอน เอาใจใส่ทุกๆ เรื่องทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องงาน มีคำสอนเรื่องของกิริยามารยาทในอิริยาบถทั้ง 4 ได้แก่  การนั่ง นอน  ยืน  เดิน  ตลอดจนการรับประทานอาหาร  การผูกมิตรไมตรี  และการมีมนุษยสัมพันธ์

 

กฤษณาสอนน้องคำฉันท์สำนวนนี้  มีถ้อยคำสำนวนใกล้เคียงกับฉบับธนบุรี  แต่ใช้ศัพท์สูงกว่า  สำนวนโวหารจัดว่าไพเราะและดีเด่น และจัดเป็นหนังสือที่ให้ข้อคิด  คติธรรมที่ภรรยาพึงปฏิบัติต่อสามี  รวมทั้งกิริยามารยาทที่สตรีทั่วไปควรปฏิบัติ  ทั้งยังเป็นแบบฉบับของกวีนิพนธ์ภายหลังต่อมาได้อีกด้วย