วรรณคดีอิงพงศาวดารจีนเรื่องเลียดก๊ก แต่งเป็นความเรียงร้อยแก้ว เรียบเรียงเรื่องราวตามลำดับเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นไปจนจบโดยไม่แบ่งตอน กล่าวถึงเหตุการณ์บ้านเมืองสมัยราชวงศ์จิว(โจว) ตั้งแต่สมัยพระเจ้าชวนอ๋องเชื้อพระวงศ์ของพระเจ้าบู๊อ๋องปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์จิวขึ้นครองราชย์ แล้วเกิดเหตุอาเพศต่างๆ ที่แสดงว่าราชวงศ์จิวจะค่อยๆ เสื่อมลง จนมาถึงสมัยพระเจ้าเบ๊งอ๋องได้ย้ายเมืองหลวงไปยังเมืองลกอีบ(ลั่วอี้) จึงถือเป็นจุดเริ่มต้นของสมัยจิวตะวันออก(ตงโจว) สมัยนี้แบ่งได้เป็น 2 ยุค คือ ยุคชุนชิว(ก่อนพ.ศ. 224 – พ.ศ. 67)  และยุคจ้านกว๋อ  (พ.ศ. 68 – พ.ศ. 322) กษัตริย์แห่งราชวงศ์จิวเป็นประมุขของประเทศแต่ในนาม  ไม่มีพระราชอำนาจแท้จริงในการบังคับบัญชาแคว้นต่าง ๆ ได้  ส่งผลให้เจ้าผู้ครองแคว้นแต่ละแคว้นแบ่งแยกอำนาจปกครองตนเอง และทำศึกสงครามกันเพื่อชิงอำนาจและสร้างความยิ่งใหญ่ของแคว้นตน โดยมีแคว้นสำคัญอยู่ 7 แคว้น ได้แก่ จิ๋น(ฉิน) ฌ้อ(ฉู่) เจ๋(ฉี) เตียว(เจ้า) งุย(เว่ย)  หัน(หาน) และเอี๋ยน(เอียน) แคว้นทั้ง 7 นี้ต่อสู้แย่งชิงความเป็นใหญ่อยู่ตลอดเวลา ต่างสถาปนาตนเองขึ้นเป็นกษัตริย์  ในที่สุดเจ๋งอ๋อง(พระเจ้าจิ๋นซีฮ่องเต้) ก็ได้ชัยชนะเด็ดขาด ตีแคว้นทุกแคว้นและรวมพระราชอำนาจไว้ได้ แล้วล้มล้างราชวงศ์จิว สถาปนาราชวงศ์จิ๋นปกครองแผ่นดินจีนทั้งหมดเมื่อ พ.ศ. 322 เป็นอันสิ้นสุดของยุคสงครามระหว่างแคว้น ในสมัยเลียดก๊กนี้มีบุคคลสำคัญ ได้แก่ ซุนวู ปรมาจารย์พิชัยสงคราม และซุนปิง ยอดขุนพลแห่งแคว้นเจ๋(ฉี) เป็นต้น