ซุนก๋วน หรือซุนกวน*เป็นตัวละครในบทละครเรื่องสามก๊ก เป็นเจ้าเมืองกังตั๋ง* เป็นบุตรของซุนเกี๋ยน* มีแม่น้าคือนางซุนหงอ* มีพี่ชายชื่อซุนเซก* และมีน้องสาวต่างมารดาซึ่งเป็นลูกของนางซุนหงอชื่อซุนฮูหยิน*

เมื่อโลซก*นำสัญญาที่ทำกับเล่าปี่*เจ้าเมืองเกงจิว*ไปให้ซุนก๋วนดู ซุนก๋วนรู้ว่าเสียทีถูกทำอุบายยืมเมืองเกงจิว ก็ตำหนิโลซกว่าทำให้เสียการ ครั้นจิวยี่*นายทหารที่ปรึกษาแนะให้ทำอุบายลวงเล่าปี่ไปแต่งงานกับนางซุนฮูหยินเพื่อจับตัวเล่าปี่แล้วจะบังคับให้คืนเมืองเกงจิว ซุนก๋วนเห็นด้วยก็ส่งหลีหวม*เสนาเป็นทูตไปส่งสาร นางซุนหงอรู้ว่าซุนก๋วนยกนางซุนฮูหยินให้เล่าปี่ก็ตำหนิซุนก๋วนที่ไม่ปรึกษาก่อน ซุนก๋วนยอมให้นางซุนหงอนัดดูตัวเล่าปี่ที่วัดกำหลอ* แต่แอบสั่งแกฮัว*เสนาให้คุมทหารไปดักซุ่มอยู่สองข้างทางเข้าวัดเพื่อสังหารเล่าปี่ ระหว่างดูตัว นางซุนหงอรู้ว่ามีทหารกังตั๋งซุ่มอยู่ก็สอบถาม ซุนก๋วนยำเกรงแม่น้าจึงปฏิเสธว่าไม่รู้เรื่อง แล้วทำเป็นสอบถามหลีหวม หลีหวมเอาตัวรอดโดยบอกว่าเป็นฝีมือของแกฮัว เมื่อเล่าปี่แต่งงานกับนางซุนฮูหยิน ซุนก๋วนคิดแค้นจึงส่งหนังสือลับไปถึงจิวยี่ จิวยี่แนะให้บำเรอเล่าปี่ให้ลุ่มหลงความสุขสบายจะได้ลืมเมืองเกงจิว ต่อมาจูหลง*นายทหารคนสนิทช่วยเล่าปี่พานางซุนฮูหยินหนีออกจากเมืองกังตั๋งได้ ซุนก๋วนสั่งให้ตันบู๊*และจิวทาย* (จีวทาย*) นายทหารยกทัพไปสังหารเล่าปี่ ครั้นเตียวเจียว 2*ที่ปรึกษารู้เรื่องก็บอกว่าทั้งสองคงไม่กล้าฆ่าเล่าปี่เพราะไม่ได้นำกระบี่อาญาสิทธิ์ไป ซุนก๋วนรู้ว่าตนไม่รอบคอบก็ให้พัวเจียง*รีบนำกระบี่ไปให้ แต่ไม่ทันเพราะเล่าปี่กับซุนฮูหยินลงเรือหนีไปแล้ว ซุนก๋วนจึงให้จิวยี่ยกทัพไปตีเมืองเกงจิว แต่ขงเบ้งให้นางซุนฮูหยินออกไปเจรจาจนจิวยี่ยอมกลับไป

ต่อมาจิวยี่ออกอุบายให้ซุนก๋วนส่งสารถึงเมืองเกงจิวว่าจะยกทัพไปตีเมืองเสฉวนให้เล่าปี่ ขอให้เมืองเกงจิวช่วยส่งเสบียงให้ ขงเบ้งรู้ทันจึงซ้อนแผนทำให้จิวยี่เสียใจและอับอายจนกระอักโลหิตตาย ซุนก๋วนเสียใจมากให้ฝังศพจิวยี่ไว้ที่เมืองฉซองกุ๋น* (บางแห่งว่า ฉสองกุ๋น* สองกุ๋น* หรือซองกุ๋น*) บ้านเกิดของจิวยี่ แล้วตั้งโลซกเป็นนายทหารที่ปรึกษาตามคำสั่งเสียของจิวยี่ ให้จิวซุน*กับจิวอิ๋น*บุตรของจิวยี่เป็นมหาดเล็กและเลี้ยงดูครอบครัวของจิวยี่อย่างดี วันหนึ่งโลซกเข้ามาพบซุนก๋วน แนะนำให้เชิญพั่งทอง*ศิษย์ร่วมอาจารย์กับขงเบ้งมาเป็นที่ปรึกษา ซุนก๋วนเห็นว่าพั่งทองรูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์ ไม่เชื่อว่าจะเป็นผู้มีปัญญาและไม่คิดว่าจะมีใครดีกว่าจิวยี่จึงไม่ได้แต่งตั้งพั่งทองเป็นขุนนาง ต่อมาซุนก๋วนรู้ว่าเล่าปี่เดินทางไปเมืองเสฉวนก็คิดจะไปตีชิงเมืองเกงจิว โกะหยง*เสนาแนะให้ยกทัพไปขัดขวางไม่ให้เล่าปี่กลับมาช่วยศึกที่เมืองเกงจิวได้ นางซุนหงอเดินผ่านมาได้ยินก็ตำหนิและตัดพ้อซุนก๋วน ซุนก๋วนยำเกรงแม่น้ามากจึงไล่ขุนนางออกไปและรับปากว่าจะไม่ไปตีเมืองเกงจิว เตียวเจียวแนะให้ซุนก๋วนส่งจดหมายลวงนางซุนฮูหยินกลับเมืองกังตั๋ง ซุนก๋วนให้จิวเสียนถือหนังสือไปแจ้งนางซุนฮูหยินว่านางซุนหงอป่วยหนัก อยากเห็นหน้านางกับอาเต๊า*บุตรของเล่าปี่ เมื่อนางซุนฮูหยินกลับถึงเมืองกังตั๋ง ซุนก๋วนรู้ว่าจูหลงและเตียวหุย*น้องร่วมสาบานของเล่าปี่ชิงอาเต๊ากลับไปและทำหยาบช้ากับนางซุนฮูหยินก็ทำเป็นโกรธ สั่งให้เตรียมทัพออกรบ

ครั้งที่โจโฉยกทัพไปตั้งค่ายที่ปากน้ำเมืองญีสู*เพื่อตีเมืองกังตั๋ง ซุนก๋วนให้เรือรบบุกโจมตีจนฝ่ายโจโฉเพลี่ยงพล้ำย้ายไปตั้งค่ายที่เชิงเขา ซุนก๋วนยกทัพตามไปล้อมโจโฉแล้วให้ทหารระดมยิงเกาทัณฑ์ใส่ โจโฉสู้ไม่ได้ก็ขับม้าฝ่าออกไป ครั้นเข้าสู่ฤดูฝน โจโฉและซุนก๋วนจึงสงบศึก เลิกทัพกลับเมือง ซุนก๋วนรู้ว่าเล่าปี่ยังไม่กลับเมืองเกงจิวก็คิดจะยกทัพไปตีชิงเมือง แต่เตียวเจียวทัดทานไว้ว่าโจโฉอาจย้อนกลับมาได้ และออกอุบายเขียนหนังสือ 2 ฉบับ ฉบับหนึ่งไปถึงเล่าเจียง*เจ้าเมืองเสฉวนแจ้งว่าเล่าปี่กับเตียวฬ่อ*เจ้าเมืองฮันต๋ง*ร่วมมือกันจะตีเมืองเสฉวน อีกฉบับหนึ่งแจ้งให้เตียวฬ่อไปตีเมืองเกงจิวเพราะเล่าปี่ไม่อยู่ เมื่อทั้งสามผิดใจกัน ซุนก๋วนก็จะตีเมืองเกงจิวได้โดยสะดวก ซุนก๋วนเห็นดีด้วยก็จัดการตามคำแนะนำ