TLD-003-1354

ซุนปิน (ชื่อตัวละคร)

เลียดก๊ก, พงศาวดาร  

ซุนปินเป็นตัวละครในเรื่องเลียดก๊ก เป็นหลานซุ่นบู๊จู๋*ชาวเมืองเจ๋* บิดามารดาของซุนปินเสียชีวิตตั้งแต่ซุนปินยังเด็ก ซุนเกียว*ผู้เป็นอาจึงรับซุนปินไปเลี้ยงที่เมืองเจ๋

ต่อมาเกิดสงครามในเมืองเจ๋จึงพลัดกับอา ซุนปินได้มาเรียนวิชากับซินแสฮองฮู*และได้สาบานเป็นพี่น้องกับบังก๋วน*ชาวเมืองงุย* ต่อมาบังก๋วนคิดจะรับราชการเมืองงุยจึงลาอาจารย์ลงจากเขากุยก๊ก* แล้วพูดกับซุนปินที่ตามมาส่งว่าทั้งสองสาบานเป็นพี่น้อง หากตนรับราชการเมืองงุยได้ดีจะมีหนังสือให้คนมารับซุนปินไปทำราชการด้วยกัน

ครั้นบังก๋วนเดินทางไปเมืองงุยแล้ว กุยก๊กซินแสจึงถ่ายทอดวิชาพิชัยสงครามตามตำราของซุ่นบู๊จู๋ให้ซุนปิน ต่อมามีผู้แนะนำซุนปินต่องุยอ๋อง* งุยอ๋องจึงถามบังก๋วนว่าเหตุใดจึงไม่รับซุนปินมาทำราชการเมืองงุย บังก๋วนจึงว่าซุนปินเป็นชาวเมืองเจ๋เกรงว่าจะทำราชการไม่สุจริตใจ ภายหน้าจะเอาใจออกหากจึงไม่ได้ชวนเข้ามา งุยอ๋องจึงว่าขุนนางที่ชุบเลี้ยงทุกวันนี้ก็ไม่ใช่ชาวเมืองงุยทั้งหมด สุดแต่ใครมีน้ำใจสุจริตต่อตน ตนก็ชุบเลี้ยง ดังนั้นที่บังก๋วนบอกว่าคนเมืองอื่นเข้ามาเป็นขุนนางรับราชการไม่ได้นั้นตนไม่เห็นด้วย

บังก๋วนขัดงุยอ๋องเจ้าเมืองงุยไม่ได้จึงให้คนไปรับตัวซุนปินมายังเมืองงุย งุยอ๋องรับซุนปินเป็นแขกเมืองยังไม่ได้ตั้งเป็นขุนนางทันที ฝ่ายบังก๋วนครั้นรู้จากซุนปินว่ากุยก๊ก*ซินแสได้ถ่ายทอดตำราของซุ่นบู๊จู๋ให้กับซุนปิน ก็อยากได้ความรู้นั้นบ้างแต่ไม่รู้จะทำอย่างใด ด้วยความริษยาซุนปิน บังก๋วนจึงพยายามหาวิธีใส่ความจนงุยอ๋องโกรธว่าซุนปินจะเอาใจออกหากไปเข้ากับเมืองเจ๋ งุยอ๋องจึงให้ลงโทษสักหน้าตัดนิ้วเท้าจนซุนปินพิการ บังก๋วนแสร้งช่วยเหลือซุนปิน พยายามดูแลจนซุนปินตื้นตันใจรับปากจะถ่ายทอดวิชาของซุ่นบู๊จู๋ให้แก่บังก๋วน บังก๋วนให้คนไปคอยดูว่าซุนปินคัดลอกตำราให้หรือไม่ด้วยปรารถนาว่าเมื่อซุนปินคัดเสร็จจะสังหารซุนปินเสีย

ต่อมามีคนนำเรื่องนี้ไปเล่าให้ซุนปินฟัง ซุนปินจึงเปิดจดหมายที่อาจารย์ได้มอบให้นั้นออกดู เห็นคำว่าทำเป็นบ้า ซุนปินจึงแกล้งเป็นบ้าแต่บังก๋วนไม่ไว้ใจจึงให้คนคอยดู ในท้ายที่สุดซุนปินสามารถทำให้บังก๋วนหลงเชื่อว่าตนเองเป็นบ้าบังก๋วนจึงเริ่มวางใจ เรื่องนี้รู้ไปถึงเมืองเจ๋ อุยอ๋องจึงวางแผนช่วยให้ซุนปินหนีไปอยู่เมืองเจ๋ได้สำเร็จ

ต่อมางุยอ๋องคิดแค้นว่าเจ้าเมืองเตียว*มาตีเมืองตงสัน*ได้แล้วมาตีเมืองกำตั๋น*ได้อีก บังก๋วนจึงทูลว่าหากจะตีเมืองตงสันต้องตีเมืองกำตั๋นให้ได้ก่อน งุยอ๋องจึงเกณฑ์ทหารสองหมื่นให้บังก๋วนนำทัพไปตีเมืองกำตั๋น เมืองกำตั๋นให้แจ้งข่าวทัพเมืองงุยไปยังเมืองเตียว เมืองเตียวจึงขอให้เมืองเจ๋ยกทัพมาช่วย อุยอ๋อง*เจ้าเมืองเจ๋จึงตั้งฉันกี๋*เป็นแม่ทัพ ตั้งซุนปินเป็นกุนสูที่ปรึกษาราชการสงคราม ยกทัพไปช่วยเมืองกำตั๋น ระหว่างทางซุนปินออกอุบายให้นำทัพไปตีเมืองเสียงเหลงเพื่อให้ทัพของบังก๋วนถอนมาจากเมืองกำตั๋น ครั้นบังก๋วนรู้ว่าทัพเมืองเจ๋มาติดเมืองเสียงเหลงจึงถอนทัพมา ซุนปินวางอุบายเอาชนะบังก๋วนได้ บังก๋วนนำทหารที่แตกทัพไปเฝ้างุยอ๋อง งุยอ๋องยกโทษให้ บังก๋วนจึงเร่งฝึกทหารต่อมา

ปีต่อมาบังก๋วนยกทัพไปตีเมืองหัน* ฝ่ายเมืองหันจึงขอกองทัพจากเมืองเจ๋ให้มาช่วยป้องกันเมือง อุยอ๋องจึงจัดทัพเมืองเจ๋ให้เตียนกี๋* เตียนเอ๋ง*เป็นแม่ทัพและปลัดทัพโดยมีซุนปินเป็นที่ปรึกษายกไปช่วยเมืองหัน ซุนปินวางอุบายให้ยกทัพไปตีเมืองงุยโดยตรงเพื่อบีบให้บังก๋วนถอยทัพ ครั้นบังก๋วนยกทัพกลับมา ซุนปินออกอุบายให้บังก๋วนเข้าใจว่าทหารเมืองเจ๋หนีทัพ บังก๋วนเห็นว่าทหารเมืองเจ๋หนีทัพมากจึงเร่งนำทัพออกติดตาม ซุนปินให้ซุ่มทหารเกาทัณฑ์ไว้ที่ช่องเขาเบเหลงซัว*แล้วให้ถากไม้ใหญ่เขียนหนังสือไว้พร้อมสั่งว่าหากข้าศึกมาอ่านให้จุดประทัดเร่งระดมยิงเกาทัณฑ์ และให้ทหารที่ต้นทางปลายทางยกเข้ามาบรรจบกัน สุดท้ายบังก๋วนก็ตายตามอุบายของซุนปิน

เมื่อบังก๋วนตายแล้วทัพเมืองงุยแตกพ่าย เตียนกี๋ เตียนเอ๋ง และซุนปินจึงยกทัพกลับเมืองเจ๋ อุยอ๋องปูนบำเหน็จรางวัลจะให้ซุนปินเป็นที่ปรึกษาแต่ซุนปินไม่ยอมรับขอลาไปอยู่ป่าเขา อุยอ๋องอาลัยซุนปินมาก ซุนปินจึงมอบตำราไว้แทนตนแล้วออกไปอยู่ป่า ตั้งเก๋งน้อยอยู่ริมเงื้อมเขา อุยอ๋องตั้งชื่อเขานั้นว่าไทอานจี๋ว* ซุนปินอยู่ที่นั่นได้ประมาณปีหนึ่งก็หายตัวไป คนทั้งปวงเล่าลือว่า อาจารย์ของซุนปินมาพาซุนปินไป

นวรัตน์ ภักดีคำ 

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)

Attribution-NonCommercial-NoDerivs (CC BY-NC-ND)