ก๋งจูหยีเป็นตัวละครในเรื่องเลียดก๊ก เป็นบุตรชายของเจ๋ฮูก๋ง*แต่ต่างมารดากับนางบุนเกียง*
เมื่อยังเด็กก๋งจูหยีกับนางบุนเกียงชอบเล่นด้วยกัน เมื่อเติบโตเป็นหนุ่มสาวทั้งสองได้ลอบรักกัน ครั้นต่อมาเมื่อก๋งจูฮุด*มาช่วยทำศึกเมืองเจ๋* เจ๋ฮูก๋งสรรเสริญก๋งจูฮุดต่อหน้านางบุนเกียงจนนางรู้สึกรักใคร่ผูกพันในก๋งจูฮุด
ครั้นรู้ว่าก๋งจูฮุดได้ลูกสาวเจ้าเมืองติน*เป็นภรรยา นางบุนเกียงก็เสียใจไม่เป็นอันกินอันนอนจนล้มป่วยลง ก๋งจูหยีจึงมาเยี่ยมขณะนั้นเจ๋ฮูก๋งมาเยี่ยมนางบุนเกียง เห็นนางอยู่กับก๋งจูหยีก็เกรงว่าจะเป็นที่ครหา เจ๋ฮูก๋งจึงไปขอลูกสาวเจ้าเมืองซอง*ให้ก๋งจูหยี ตั้งแต่นั้นมาก๋งจูหยีก็มิได้ส่งคนไปถามข่าวนางบุนเกียงอีก ส่วนนางบุนเกียงได้เป็นภรรยาของก๋งจูคุย*เจ้าเมืองฬ่อ* เมื่อเจ๋ฮูก๋งเจ้าเมืองเจ๋ถึงแก่กรรม ก๋งจูหยีจึงได้เป็นเจ้าเมืองเจ๋แทนบิดา
ต่อมาก๋งจูคุยเดินทางมายังเมืองเจ๋ นางบุนเกียงขอตามมาด้วยก๋งจูคุยก็ยอม เมื่อมาถึงก๋งจูหยีเจ้าเมืองเจ๋จัดที่พักให้ก๋งจูคุยแล้วสั่งให้ไปรับนางบุนเกียงมาพบนางเซียนซี*ผู้เป็นภรรยา ก๋งจูคุยก็ยอมให้นางบุนเกียงไป นางบุนเกียงจึงมาพบก๋งจูหยีและนางเซียนซี ก๋งจูหยีเสพสุรากับนางบุนเกียงแล้วนอนอยู่ในตึกนั้น
ฝ่ายก๋งจูคุยคอยนางบุนเกียงจนสองยามเศษไม่เห็นกลับมาจึงให้หญิงคนสนิทเข้าไปสืบดูครั้นรู้เรื่องก็น้อยใจ เวลาเช้าก๋งจูคุยเข้าไปหานางก๊กบ๊อ*แล้วถามนางบุนเกียงถึงเรื่องราวเมื่อคืนนางบุนเกียงก็โกรธ ฝ่ายก๋งจูคุยก็ให้หญิงคนใช้ไปบอกก๋งจูหยีว่าตนจะกลับแล้ว ก๋งจูหยีรู้ว่าก๋งจูคุยรู้เรื่องระหว่างตนกับนางบุนเกียงจึงแกล้งชวนก๋งจูคุยไปล่าสัตว์แล้ววางแผนให้ก๋งจูเพงเสง*ฆ่าก๋งจูคุยถึงแก่ความตาย
ฝ่ายขุนนางเมืองฬ่อครั้นรู้ว่าก๋งจูคุยตายจึงเชิญเขงหู*บุตรคนโตให้เป็นเจ้าเมืองแทนแล้วส่งขุนนางไปเมืองเจ๋ขอรับศพก๋งจูคุยผู้เป็นบิดาและขอให้ก๋งจูหยีชำระความเรื่องที่ก๋งจูเพงเสงฆ่าก๋งจูคุยด้วย ก๋งจูหยีไม่ต้องการให้ใครรู้เรื่องจึงฆ่าก๋งจูเพงเสงเสียแล้วให้ขุนนางรับศพก๋งจูคุยกลับไปเมืองฬ่อ ส่วนนางบุนเกียงนั้นก๋งจูหยีให้อยู่ที่เมืองเจ๋ ต่อมาเขงหูเจ้าเมืองฬ่อขอรับนางบุนเกียงผู้เป็นมารดากลับเมืองฬ่อ ก๋งจูหยีอาลัยนางบุนเกียงแต่เกรงคำครหานินทาจึงส่งนางบุนเกียงไปเมืองฬ่อ
ฝ่ายนางบุนเกียงมาถึงตำบลจกฉิว*ซึ่งเป็นชายแดนเมืองเจ๋กับเมืองฬ่อต่อกัน นางบุนเกียงก็หยุดพักแรมที่นั้นแล้วให้คนไปแจ้งแก่เขงหูว่ามารดาจะขออยู่ที่ตำบลจกฉิว เขงหูจึงให้สร้างบ้านให้นางบุนเกียงอยู่ ณ ที่นั้น แล้วจัดหญิงชายคนรับใช้ให้ตามสมควร ต่อมาก๋งจูหยีไปถึงแดนเมืองฬ่อนางบุนเกียงรู้จึงเชิญให้มาที่ตำบลจกฉิวแล้วให้ไปเชิญเจ้าเมืองฬ่อมา ครั้นเขงหูออกมาคำนับลุงและมารดาแล้ว นางบุนเกียงได้ขอบุตรีของก๋งจูหยีให้กับเขงหูแล้วก๋งจูหยีก็รับนางบุนเกียงกลับเมืองเจ๋
ต่อมาก๋งจูหยีจับก๋งจูหมี*และโกกีนี*ประหารชีวิตแล้วตั้งก๋งจูเมียด*เป็นเจ้าเมืองเตง ภายหลังก๋งจูหยีสามารถตีเมืองโอย*ได้สำเร็จ ต่อมาก๋งจูดี*ผู้สำเร็จราชการที่ก๋งจูหยีแต่งตั้งได้วางแผนกับนางเซียนซีจะกำจัดก๋งจูหยีและตั้งก๋งจูดีเป็นเจ้าเมืองเจ๋โดยให้เสียนสิน*จัดทหารไปทำร้ายก๋งจูหยีในวันที่ก๋งจูหยีไปเที่ยวป่า
ฝ่ายก๋งจูเพงเสงซึ่งถูกก๋งจูหยีสั่งฆ่านั้นมีความพยาบาทก๋งจูหยีมาก ครั้นรู้ว่าก๋งจูหยีจะสิ้นบุญจึงแปลงเป็นสัตว์สี่เท้าแปลกกว่าสัตว์ทั้งปวงเดินผ่านหน้าก๋งจูหยี ก๋งจูหยีจึงเอาเกาทัณฑ์ยิงสัตว์นั้น 3 ครั้งไม่ถูก สัตว์นั้นก็เผ่นขึ้นเดิน 2 เท้าร้องไห้เหมือนคน ก๋งจูหยีได้ฟังก็ตกใจล้มลง ทหารต้องช่วยพยุงเข้าไปในที่นอน ฝ่ายเสียนสินนำทหารมาทำร้ายก๋งจูหยี ขุนนางจึงช่วยให้ก๋งจูหยีหนีไปหลบซ่อน แต่ปีศาจก๋งจูเพงเสงบันดาลให้เสียนสินหาตัวก๋งจูหยีได้ เสียนสินใช้กระบี่ฟันก๋งจูหยีตัวขาดหลายท่อนถึงแก่ความตายก๋งจูหยีเป็นตัวละครในเรื่องเลียดก๊ก เป็นบุตรชายของเจ๋ฮูก๋ง*แต่ต่างมารดากับนางบุนเกียง*
เมื่อยังเด็กก๋งจูหยีกับนางบุนเกียงชอบเล่นด้วยกัน เมื่อเติบโตเป็นหนุ่มสาวทั้งสองได้ลอบรักกัน ครั้นต่อมาเมื่อก๋งจูฮุด*มาช่วยทำศึกเมืองเจ๋* เจ๋ฮูก๋งสรรเสริญก๋งจูฮุดต่อหน้านางบุนเกียงจนนางรู้สึกรักใคร่ผูกพันในก๋งจูฮุด
ครั้นรู้ว่าก๋งจูฮุดได้ลูกสาวเจ้าเมืองติน*เป็นภรรยา นางบุนเกียงก็เสียใจไม่เป็นอันกินอันนอนจนล้มป่วยลง ก๋งจูหยีจึงมาเยี่ยมขณะนั้นเจ๋ฮูก๋งมาเยี่ยมนางบุนเกียง เห็นนางอยู่กับก๋งจูหยีก็เกรงว่าจะเป็นที่ครหา เจ๋ฮูก๋งจึงไปขอลูกสาวเจ้าเมืองซอง*ให้ก๋งจูหยี ตั้งแต่นั้นมาก๋งจูหยีก็มิได้ส่งคนไปถามข่าวนางบุนเกียงอีก ส่วนนางบุนเกียงได้เป็นภรรยาของก๋งจูคุย*เจ้าเมืองฬ่อ* เมื่อเจ๋ฮูก๋งเจ้าเมืองเจ๋ถึงแก่กรรม ก๋งจูหยีจึงได้เป็นเจ้าเมืองเจ๋แทนบิดา
ต่อมาก๋งจูคุยเดินทางมายังเมืองเจ๋ นางบุนเกียงขอตามมาด้วยก๋งจูคุยก็ยอม เมื่อมาถึงก๋งจูหยีเจ้าเมืองเจ๋จัดที่พักให้ก๋งจูคุยแล้วสั่งให้ไปรับนางบุนเกียงมาพบนางเซียนซี*ผู้เป็นภรรยา ก๋งจูคุยก็ยอมให้นางบุนเกียงไป นางบุนเกียงจึงมาพบก๋งจูหยีและนางเซียนซี ก๋งจูหยีเสพสุรากับนางบุนเกียงแล้วนอนอยู่ในตึกนั้น
ฝ่ายก๋งจูคุยคอยนางบุนเกียงจนสองยามเศษไม่เห็นกลับมาจึงให้หญิงคนสนิทเข้าไปสืบดูครั้นรู้เรื่องก็น้อยใจ เวลาเช้าก๋งจูคุยเข้าไปหานางก๊กบ๊อ*แล้วถามนางบุนเกียงถึงเรื่องราวเมื่อคืนนางบุนเกียงก็โกรธ ฝ่ายก๋งจูคุยก็ให้หญิงคนใช้ไปบอกก๋งจูหยีว่าตนจะกลับแล้ว ก๋งจูหยีรู้ว่าก๋งจูคุยรู้เรื่องระหว่างตนกับนางบุนเกียงจึงแกล้งชวนก๋งจูคุยไปล่าสัตว์แล้ววางแผนให้ก๋งจูเพงเสง*ฆ่าก๋งจูคุยถึงแก่ความตาย
ฝ่ายขุนนางเมืองฬ่อครั้นรู้ว่าก๋งจูคุยตายจึงเชิญเขงหู*บุตรคนโตให้เป็นเจ้าเมืองแทนแล้วส่งขุนนางไปเมืองเจ๋ขอรับศพก๋งจูคุยผู้เป็นบิดาและขอให้ก๋งจูหยีชำระความเรื่องที่ก๋งจูเพงเสงฆ่าก๋งจูคุยด้วย ก๋งจูหยีไม่ต้องการให้ใครรู้เรื่องจึงฆ่าก๋งจูเพงเสงเสียแล้วให้ขุนนางรับศพก๋งจูคุยกลับไปเมืองฬ่อ ส่วนนางบุนเกียงนั้นก๋งจูหยีให้อยู่ที่เมืองเจ๋ ต่อมาเขงหูเจ้าเมืองฬ่อขอรับนางบุนเกียงผู้เป็นมารดากลับเมืองฬ่อ ก๋งจูหยีอาลัยนางบุนเกียงแต่เกรงคำครหานินทาจึงส่งนางบุนเกียงไปเมืองฬ่อ
ฝ่ายนางบุนเกียงมาถึงตำบลจกฉิว*ซึ่งเป็นชายแดนเมืองเจ๋กับเมืองฬ่อต่อกัน นางบุนเกียงก็หยุดพักแรมที่นั้นแล้วให้คนไปแจ้งแก่เขงหูว่ามารดาจะขออยู่ที่ตำบลจกฉิว เขงหูจึงให้สร้างบ้านให้นางบุนเกียงอยู่ ณ ที่นั้น แล้วจัดหญิงชายคนรับใช้ให้ตามสมควร ต่อมาก๋งจูหยีไปถึงแดนเมืองฬ่อนางบุนเกียงรู้จึงเชิญให้มาที่ตำบลจกฉิวแล้วให้ไปเชิญเจ้าเมืองฬ่อมา ครั้นเขงหูออกมาคำนับลุงและมารดาแล้ว นางบุนเกียงได้ขอบุตรีของก๋งจูหยีให้กับเขงหูแล้วก๋งจูหยีก็รับนางบุนเกียงกลับเมืองเจ๋
ต่อมาก๋งจูหยีจับก๋งจูหมี*และโกกีนี*ประหารชีวิตแล้วตั้งก๋งจูเมียด*เป็นเจ้าเมืองเตง ภายหลังก๋งจูหยีสามารถตีเมืองโอย*ได้สำเร็จ ต่อมาก๋งจูดี*ผู้สำเร็จราชการที่ก๋งจูหยีแต่งตั้งได้วางแผนกับนางเซียนซีจะกำจัดก๋งจูหยีและตั้งก๋งจูดีเป็นเจ้าเมืองเจ๋โดยให้เสียนสิน*จัดทหารไปทำร้ายก๋งจูหยีในวันที่ก๋งจูหยีไปเที่ยวป่า
ฝ่ายก๋งจูเพงเสงซึ่งถูกก๋งจูหยีสั่งฆ่านั้นมีความพยาบาทก๋งจูหยีมาก ครั้นรู้ว่าก๋งจูหยีจะสิ้นบุญจึงแปลงเป็นสัตว์สี่เท้าแปลกกว่าสัตว์ทั้งปวงเดินผ่านหน้าก๋งจูหยี ก๋งจูหยีจึงเอาเกาทัณฑ์ยิงสัตว์นั้น 3 ครั้งไม่ถูก สัตว์นั้นก็เผ่นขึ้นเดิน 2 เท้าร้องไห้เหมือนคน ก๋งจูหยีได้ฟังก็ตกใจล้มลง ทหารต้องช่วยพยุงเข้าไปในที่นอน ฝ่ายเสียนสินนำทหารมาทำร้ายก๋งจูหยี ขุนนางจึงช่วยให้ก๋งจูหยีหนีไปหลบซ่อน แต่ปีศาจก๋งจูเพงเสงบันดาลให้เสียนสินหาตัวก๋งจูหยีได้ เสียนสินใช้กระบี่ฟันก๋งจูหยีตัวขาดหลายท่อนถึงแก่ความตาย
นามานุกรม