TLD-003-2537

โปซู (ชื่อตัวละคร)

เลียดก๊ก, พงศาวดาร  

โปซูเป็นตัวละครในเรื่องเลียดก๊ก เป็นบุตรของนักโทษหญิง ซึ่งเดิมเป็นนางกำนัลในวังสมัยพระเจ้าเลอ๋อง*

วันหนึ่งพระเจ้าเลอ๋องทอดพระเนตรน้ำลายมังกรที่กลายเป็นตะพาบน้ำ ต่อมาตะพาบได้กระโดดลงจากถาด คลานมาที่ประตูซึ่งนางกำนัลนั้นแอบอยู่แล้วหายไป ส่วนนางกำนัลก็ตั้งครรภ์ตั้งแต่อายุ12 จนอายุได้ 52 จึงคลอดบุตร นางเกียงฮองฮอ*มเหสีจึงให้นำบุตรของหญิงนั้นใส่กระสอบไปทิ้ง ต่อมาซูตาย*พบเข้าจึงนำไปเลี้ยงไว้

ครั้นนางเติบใหญ่จึงให้ชื่อว่าโปซู เมื่ออายุได้ 12 ปี นางโปซูมีรูปงาม เสียงไพเราะ และมีความสามารถในการร้องรำแต่ไม่เคยหัวเราะ ต่อมาโปอ๋องเต๊ก*เห็นนางโปซูมีความงดงามจึงขอนางจากซูตาย แล้วนำไปถวายพระเจ้าอิวอ๋อง*เพื่อช่วยโปหยง*ผู้เป็นบิดาให้พ้นโทษ พระเจ้าอิวอ๋องทอดพระเนตรเห็นนางโปซูก็พอพระทัยจึงตั้งให้เป็นสนมเอก นางสินฮองฮอ*มเหสีของพระเจ้าอิวอ๋องรู้เรื่องจึงไปหา เมื่อเห็นพระเจ้าอิวอ๋องนั่งอยู่กับนางโปซูบนเตียงก็แค้นพระทัย อีกทั้งนางโปซูมิได้มีความอ่อนน้อม นางสินฮองฮอจึงจะเข้าตบตีนาง แต่พระเจ้าอิวอ๋องช่วยปกป้องนางโปซูไว้ นางสินฮองฮอยิ่งแค้นพระทัยจึงไปเล่าให้งีเป๊ก*ผู้เป็นโอรสฟัง งีเป๊กก็โกรธจึงวางอุบายไปทำร้ายนางโปซู นางโปซูจึงไปทูลพระเจ้าอิวอ๋อง พระเจ้าอิวอ๋องจึงโปรดให้ขับงีเป๊กออกจากเมือง นางโปซูทรงครรภ์และประสูติโอรสเป็นชายรูปร่างเหมือนพระเจ้าอิวอ๋อง พระเจ้าอิวอ๋องประทานนามว่าเป๊กฮก*

ต่อมานางสินฮองฮอได้ส่งหนังสือไปให้งีเป๊กที่อยู่ ณ เมืองสิน*กลับมาแก้แค้นนางโปซู นางโปซูรู้ถึงความในหนังสือนั้นจึงทูลพระเจ้าอิวอ๋อง พระเจ้าอิวอ๋องกริ้วจึงถอดนางสินฮองฮอออกจากตำแหน่งมเหสีแล้วตั้งนางโปซูเป็นมเหสี และตั้งเป๊กฮกให้เป็นไทจู๊คืออุปราช วันหนึ่งพระเจ้าอิวอ๋องทอดพระเนตรเห็นนางโปซูไม่ยิ้มจึงตรัสว่าผู้ใดทำให้นางโปซูยิ้มได้จะได้ทองพันตำลึงเป็นรางวัล เซ็กอู*จึงเสนออุบายให้พระเจ้าอิวอ๋องพานางโปซูไปบนภูเขาลิสาน* ตนเองจะขึ้นไปจุดเอียนตุนเป็นสัญญาณให้กองทัพหัวเมืองมาช่วยเวลาเมืองหลวงเกิดศึก เมื่อหัวเมืองเห็นแสงไฟและได้ยินกลองสัญญาณก็จะยกทัพมาพร้อมกัน เมื่อไม่เห็นกองทัพข้าศึกก็จะยกทัพมาเก้อกลับไปเปล่า เห็นว่านางโปซูจะหัวเราะ พระเจ้าอิวอ๋องก็เชื่อจึงโปรดให้ทำตามอุบายนั้น เมื่อหัวเมืองทั้งหลายทราบข่าวคิดว่าศึกมาติดเมืองหลวงจึงยกทัพมา พระเจ้าอิวอ๋องเห็นกองทัพมาพร้อมกันแล้วก็ตรัสว่า ทรงให้จุดเอียนตุนดูเล่น บ้านเมืองไม่มีศึกศัตรูอันใดให้ยกทัพกลับไป

ต่อมาสินเฮา*ได้ขอกองทัพจากเมืองเกียงหยง*ให้มาตีเมืองโกเก๋ง พระเจ้าอิวอ๋องจึงให้ทหารจุดเพลิงบนเอียนตุน ฝ่ายหัวเมืองทั้งหลายเห็นแสงเพลิงก็คิดว่าพระเจ้าอิวอ๋องให้จุดเอียนตุนเล่นเหมือนครั้งก่อนจึงไม่ได้ยกทัพมา ฝ่ายชาเลเท*เจ้าเมืองเกียงหยงจึงยกทัพเข้าตีเมืองโกเก๋งและเข้าเมืองได้โดยง่าย พระเจ้าอิวอ๋องได้ยินเสียงอื้ออึงรู้ว่าข้าศึกเข้าเมืองได้ก็ตกพระทัย จึงให้จุดเอียนตุนอีกครั้งแต่ก็ไม่เห็นกองทัพหัวเมืองยกมา พระเจ้าอิวอ๋องเสด็จหนีไปถึงเขาลิสาน พบกับกองทัพของชาเลเท เจ้าเมืองเกียงหยงไม่รู้จักพระเจ้าอิวอ๋องแต่จับพระเจ้าอิวอ๋องไว้ ครั้นเห็นเข็มขัดประดับแก้วของกษัตริย์จึงรู้ว่าเป็นพระเจ้าอิวอ๋อง ชาเลเทจึงให้ทหารพาพระเจ้าอิวอ๋องกับเป๊กฮกอินกิ๋ว*ไปฆ่าเสีย ส่วนตัวชาเลเทพานางโปซูกลับมาเมืองโกเก๋งและได้นางเป็นภรรยา ต่อมาทหารหัวเมืองของเมืองโกเก๋งยกทัพมาตีเมืองโกเก๋ง ครั้นเข้าเมืองได้ชาเลเทรู้ว่ากองทัพหัวเมืองเข้าเมืองได้ก็ตกใจจึงหนีออกจากวังไป ส่วนนางโปซูอยู่ในวังครั้นจะตามชาเลเทไปก็กลัวถูกทหารหัวเมืองจับได้ และวิตกว่าพระเจ้าอิวอ๋องก็สิ้นพระชนม์แล้ว ชาเลเทก็ทิ้งไป หากงีเป๊กได้เป็นกษัตริย์ งีเป๊กและมารดาจะทำโทษตนเป็นสาหัส นางโปซูจึงผูกคอตาย

นวรัตน์ ภักดีคำ 

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)

Attribution-NonCommercial-NoDerivs (CC BY-NC-ND)