ไกจือฉุยเป็นตัวละครในเรื่องเลียดก๊ก เป็นขุนนางเมืองจิ้น*

เมื่อต๋งนี*บุตรเจ้าเมืองจิ้นหนีไปอยู่ที่เมืองเต๊ก* ไกจือฉุยได้เดินทางไปด้วยพร้อมกับเตียวสวย*และขุนนางคนอื่น ต่อมาต๋งนีออกจากเมืองเต๊ก ระหว่างทางอดอยากไม่มีอาหารกิน ไกจือฉุยจึงแอบไปเอากระบี่แล่เนื้อปลายแขนของตนเองถึงข้อศอก เชือดเป็นชิ้นแล้วต้มเนื้อใส่ชามให้ต๋งนีกิน ต๋งนีไม่ทันพิจารณาก็กินแล้วถามไกจือฉุยว่าเอาเนื้ออะไรมาให้ ไกจือฉุยจึงว่าเนื้อแขนของตน ต๋งนีได้ฟังก็น้ำตาไหลรู้สึกถึงบุญคุณอยากจะสนองคุณ ไกจือฉุยกล่าวว่าตนเป็นข้าจึงต้องปรนนิบัติ ขอให้ต๋งนีตั้งตัวให้ได้จะได้พึ่งบุญสืบไป

ต่อมาต๋งนียกทัพกลับไปตีเมืองจิ้นสาบานแก่เฮาเอียน*ว่าจะไม่ลืมบุญคุณ ไกจือฉุยคิดว่าเฮาเอียนเป็นคนโลภนานไปก็จะเอาความดีความชอบแต่ผู้เดียว หากอยู่ต่อไปตนก็จะต้องเป็นลูกมือเฮาเอียนจะได้รับความอัปยศ ไกจือฉุยจึงหนีไปอยู่ป่าเลี้ยงดูมารดาโดยการทอเสื่อขาย

ต่อมาไกเตียว*เพื่อนบ้านมาบอกว่าต๋งนีได้เป็นเจ้าเมืองจิ้นเหตุใดจึงไม่ได้รับบำเหน็จรางวัล ไกจือฉุยได้ยินก็หัวเราะแล้วนิ่งอยู่ เมื่อมารดารู้เข้าจึงบอกให้ไกจือฉุยไปหาต๋งนี ไกจือฉุยไม่ยอมไปมารดาจึงว่าหากไม่ยอมควรจะพากันไปอยู่กลางป่า ไกจือฉุยจึงอุ้มมารดาขึ้นหลังไปอยู่ป่า

ต่อมาเมื่อจิ้นบุนก๋ง*รู้เรื่องจึงออกตามหา ครั้นไปถึงป่าที่ไกจือฉุยอาศัยอยู่ จิ้นบุนก๋งให้ทหารออกตามหาก็ไม่พบจึงให้ทหารเอาไฟเผาป่าด้วยหวังว่าไกจือฉุยจะพามารดาหนีไฟออกมา ไกจือฉุยไม่คิดจะหนีเพราะเคยพูดว่าจะตายในป่านี้ จึงให้มารดาไปอยู่ในโพรงไม้ ตนนั่งบังอยู่ข้างนอก จนไฟไหม้มาถึงที่อยู่ ทั้งไกจือฉุยกับมารดาก็ตายกลางไฟ ครั้นไฟดับแล้ว

ขุนนางจึงพากันไปดูพบกระดูกคนกองเป็น 2 แห่ง ก็รู้ว่าเป็นกระดูกของไกจือฉุยกับมารดาจึงเก็บมาให้จิ้นบุนก๋ง จิ้นบุนก๋งก็เสียใจคร่ำครวญว่ายังไม่ได้ทดแทนบุญคุณไกจือฉุย จึงให้ขุนนางก่อกุฏิบนเนินเขากิมสัน* เอากระดูกไกจือฉุยบรรจุไว้แล้วเกณฑ์ชาวบ้านละแวกนั้นคอยดูแลเซ่นไหว้ต่อไป