มหาอวีจีนรก หรือนรกอเวจี*เป็นสถานที่ในเรื่องไตรภูมิกถา เป็นนรกใหญ่* ขุมที่ลึกที่สุดใน 8 ขุมซึ่งเรียงลำดับอยู่ใต้แผ่นดินโลกมนุษย์ถัดกันลงไปตามความหนักเบาของบาปที่ได้กระทำ

มหาอวีจีนรกเป็นที่ซึ่งผู้ทำบาปหนักมากที่สุดต้องไปอยู่ สัตว์ในมหาอวีจีนรกต้องทนทุกขเวทนาด้วยผลของบาปกรรมอันหนักนั้นนานยิ่งกว่าสัตว์ในนรกขุมอื่นๆ คือนานถึงสิ้นกัลป์หนึ่ง ช่วงเวลากัลป์หนึ่งนั้นนานมากจนไม่อาจนับด้วยเดือนหรือปีได้ แต่ได้มีการกล่าวอุปมาไว้ว่า มีภูเขาลูกหนึ่งมีความสูงได้โยชน์หนึ่ง รอบเขานั้นวัดได้ 3 โยชน์ ทุกๆ 100 ปีมีเทพยดาองค์หนึ่งนำผ้าทิพย์ซึ่งอ่อนนุ่มและบางเบาราวกับควันไฟมากวาดภูเขานั้น 1 ครั้ง เมื่อใดภูเขานั้นราบเรียบลงเสมอพื้นดิน เมื่อนั้นจึงจะได้เวลาสิ้นกัลป์หนึ่ง เหตุที่สัตว์ในมหาอวีจีนรกต้องถูกเผาไหม้ทนทุกข์ทรมานนานถึงเพียงนี้ก็เพราะเมื่อยังเป็นคนได้กระทำบาปหนักที่เรียกว่าปัญจานันตริยกรรม* ซึ่งหมายถึง อนันตริยกรรม 5 หรือกรรมมีโทษหนักที่สุด มี 5 อย่าง คือ 1. ฆ่าบิดา 2. ฆ่ามารดา 3. ฆ่าพระอรหันต์ 4. ทำให้พระวรกายพระพุทธเจ้าห้อเลือด 5. ทำให้สงฆ์แตกแยกกัน

สัตว์ในมหาอวีจีนรกต้องรับกรรมหนักและนานจนครบกัลป์ ถ้ากัลป์หนึ่งผ่านไปได้ 3 ส่วน ยังเหลือเพียงส่วนเดียว และไฟจะไหม้กัลป์เพื่อเริ่มกัลป์ใหม่ ในระยะนี้หากมีผู้กระทำบาปตกในมหาอวีจีนรกจะมีลมชนิดหนึ่งเกิดจากบาปพัดมาอย่างรวดเร็ว พาเอาสัตว์นรกเหล่านั้นไปไว้ในมหาอวีจีนรกซึ่งอยู่ในจักรวาลอื่นที่ไฟจะไหม้ไปไม่ถึง แสดงว่าสัตว์นรกในมหาอวีจีนรกที่อยู่ไม่ครบกัลป์หนึ่ง ต้องไปอยู่ต่อในจักรวาลอื่นเพื่อให้ครบกัลป์