TLD-003-3800

ลอ 2 (ชื่อตัวละคร)

พระลอนรลักษณ์  

ลอ หรือพระลอนรลักษณ์*เป็นตัวละครในบทละครเรื่องพระลอนรลักษณ์ เป็นกษัตริย์ครองเมืองแมนสรวง* มีพระมารดาชื่อบุญเหลือ*  มเหสีชื่อลักษณ์วดี*

พระลอเป็นกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ มีเมืองขึ้นมากมาย ราษฎรอยู่เย็นเป็นสุข  วันหนึ่งเมื่อพระลอออกว่าราชการเสร็จแล้ว ได้ตรัสกับหมู่อำมาตย์ว่ามีลาวทางเหนือล่องเรือมาค้าขายในเมืองแมนสรวง  ลาวดอนพวกนี้ขับซอไพเราะมาก  จึงสั่งให้คนไปนำตัวมาเฝ้าและได้ฟังการขับซอยอโฉมพระเพื่อน*พระแพง* ธิดาทั้งสองของกษัตริย์เมืองสรอง*ว่างามราวกับนางสวรรค์

มีธิดานารีพี่น้อง                          ชื่อพระเพื่อนแพงทองสองอนงค์

ไม่สูงต่ำดำขาวพีผอม                   พริ้งพร้อมสรรพางค์ดังนางหงส์

อรชรอ้อนแอ้นเอวองค์                 พิศพักตร์โฉมยงดังดวงเดือน

พิศพี่ก็ไม่มีเสมอสอง                   พิศน้องก็ไม่มีเสมอเหมือน

ขนงเนตรเกศแก้มแย้มเยื้อน          เหมือนจะเตือนให้ต้องตาชาย

ทำให้พระลอลุ่มหลงเฝ้าใฝ่ฝันคิดถึงนางทั้งสองจนไม่เป็นอันกินอันนอน ทั้งยังมีอาการคลุ้มคลั่งจับไข้ เหล่านางสนมต้องรีบไปทูลพระมารดา  นางให้เชิญพระมเหสีและพระญาติวงศ์ทั้งปวงให้รีบไปดูอาการพระลอ แล้วให้ไปตามหมอสิทธิไชย*มารักษา หมอสิทธิไชยเห็นพักตร์ของพระลอหมองคล้ำ ก็รู้ว่าพระลอต้องมนตร์เสน่ห์จึงรักษาจนพระลอรู้สึกองค์ พระลอเล่าว่าก่อนเกิดเหตุตนไม่สบายอยู่หลายวัน ใจคอฟั่นเฟือน คิดไปว่าได้ร่วมสมกับพระเพื่อนพระแพง จนกระทั่งได้ฟังซออาการจึงหนักขึ้น

ฝ่ายปู่เจ้า*เขาเขินซึ่งรับปากกับพระเพื่อนพระแพงไว้ว่าจะชักนำพระลอมาให้นางแต่พระลอยังไม่มา ปู่เจ้ารู้ว่าหมอสิทธิไชยสามารถแก้เสน่ห์ได้ก็โกรธจึงเรียกระดมพลผีในป่านั้นได้ 4,000 ตน แล้วส่งกองทัพผีป่าเข้าบุกเมืองแมนสรวงเพื่อขับไล่ผีในเมืองไม่ให้อยู่รักษาเมือง ในที่สุดพระเสื้อเมืองก็ต้องหนีไป

หมอสิทธิไชยรู้เหตุการณ์ทุกอย่างก็ทูลนางบุญเหลือว่าพระลอกำลังมีเคราะห์หนัก นางบุญเหลือกล่าวว่าเมื่อเหลือฝีมือหมอแล้วก็ต้องสุดแท้แต่เวรกรรม

ปู่เจ้าต้องการเร่งให้พระลอมาเร็ว ๆ จึงทำสลาเหิน โดยเสกหมากมนตร์ให้เป็นแมลงภู่ทองลอยอย่างรวดเร็วไปถึงปราสาทของพระลอเข้าไปทางช่องหน้าต่าง  สลาเหินตกอยู่ในพานพระศรีข้างพระที่     เมื่อพระลอหยิบสลาเหินมาเสวยก็ทำให้ร้อนรุ่มคิดถึงสองนางขึ้นมาทันที ครั้งนี้อาการหนักใช้พระขรรค์ไล่ฟาดฟันมเหสีและนางสนมด้วยความคลุ้มคลั่ง พระมารดาเข้าช่วยห้ามปราม  พระลอจึงขอทูลลาไปหาสองนางที่เมืองสรอง นางบุญเหลือจำใจอนุญาต

พระลอให้เตรียมไพร่พลออกเดินทาง แล้วเสด็จไปลานางลักษณ์วดี ฝากนางช่วยดูแลพระมารดาและเหล่านางสนม พลางปลอบนางว่า “ถึงพี่ไปก็ไปด้วยความทุกข์  ใช่จะไปด้วยสุขสโมสร”  

พระลอทรงช้างชื่อพลายประกายเพชร*แล้วยกกองทหารกว่าห้าหมื่นเดินทางออกจากเมืองไปด้วยความเศร้าจนถึงแม่น้ำกาหลง*จึงให้หยุดพักกองทัพ พระลอสั่งให้กองทหารกลับเข้าเมืองแมนสรวงในวันรุ่งขึ้น และเดินทางต่อไปพร้อมกับพี่เลี้ยงและไพร่พลจำนวนหนึ่ง

ฝ่ายปู่เจ้ารู้ว่าพระลอออกเดินทางมาแล้วจึงใช้ไก่แก้วที่มีผีสิงไปล่อให้พระลอมายังสวนขวัญของพระเพื่อนพระแพง ขณะนั้นพระลอกำลังกังวลพระทัยเนื่องจากผลของการเสี่ยงน้ำแสดงว่าตนจะต้องสิ้นชีวิต  พระลอเห็นไก่แก้วสวยงามก็อยากได้จึงติดตามไก่ไปเรื่อย ๆ  ห่างจากเสนาพี่เลี้ยงไปทุกที  เมื่อใกล้เขตเมืองสรอง ไก่แก้วผีสิงก็หายวับไป   พระลอรอจนไพร่พลมาถึง  พี่เลี้ยงทูลให้เข้าพักในบ้านที่เตรียมไว้  พระลอปลอมองค์เป็นพราหมณ์รูปงามแล้วออกเดินทางตรงไปยังสวนของสองธิดา เข้าไปพบผู้รักษาสวนนั้น

(ต้นฉบับจบเพียงนี้)

วัลยา ช้างขวัญยืน 

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)

Attribution-NonCommercial-NoDerivs (CC BY-NC-ND)