โสนน้อย หรือโสนน้อยเรือนงาม*เป็นตัวละครในนิทานคำกาพย์เรื่องโสนน้อยเรือนงาม เป็นธิดาของท้าวหัสวิไชย*เจ้าเมืองโรมวิสัย*กับนางเกศสะณี* ตอนที่นางเกิดมีเรือนน้อยคู่บุญติดมาด้วยจึงได้ชื่อว่า โสนน้อยเรือนงาม นางโสนน้อยมีรูปโฉมงดงาม มีจิตใจอ่อนโยน เมตตากรุณาและเป็นคนซื่อ มีฝีมือในเชิงงานช่างของกุลสตรี และนางยังมีของวิเศษ 2 สิ่ง ได้แก่ เรือนงาม*ซึ่งติดตัวมาตั้งแต่เกิดกับยาชุบคนตายให้ฟื้นที่พระอินทร์มอบให้ครั้งที่นางถูกขับออกจากเมือง

เมื่ออายุได้ 14 ปี โหรทำนายว่านางโสนน้อยเป็นกาลกิณี บิดาจึงขับนางออกจากเมือง นางออกเดินทางไปโดยมิได้นำเรือนงามติดตัวไป ระหว่างทางนางได้พบนางกุลา*ซึ่งถูกงูกัดตาย นางจึงช่วยชุบชีวิตให้ แล้วเดินทางไปด้วยกัน ครั้นรู้ว่าพระวิจิตรจินดา*โอรสของท้าวกาลศึก* เจ้าเมืองนพรัตน์* กับนางประไพ* ประชวรเนื่องจากถูกพิษของพญานาคจะแก้ไขอย่างไรก็ไม่ฟื้น นางโสนน้อยจึงใช้ยาวิเศษรักษาได้ แต่นางกุลาใช้กลอุบายทำให้คนทั้งหลายเข้าใจผิดว่านางเป็นผู้รักษาพระวิจิตรจินดา ส่วนนางโสนน้อยเป็นเพียงข้าทาสของนางกุลา นางกุลาและโสนน้อยจึงได้เข้าไปอยู่ในเมืองของพระวิจิตรจินดา ภายหลังพระวิจิตรจินดารู้ความจริงจึงได้อภิเษกกับนางโสนน้อย และได้กลับไปยังเมืองโรมวิสัย ระหว่างทางเกิดพายุเรือแตก ทั้งสองจึงพลัดกัน นางโสนน้อยได้พบกับเงาะสองผัวเมียคือ พัทธุลี* และวันนา* ซึ่งถูกเสือกัด นางจึงใช้ยาวิเศษช่วยจนฟื้น ต่อมานางโสนน้อยได้พบยักษ์จัตุภักตร์* ซึ่งหลงรักนางและพานางไปไว้ในสวนตากับยาย พระวิจิตรจินดาได้ตามหานางจนพบ ภายหลังนางโสนน้อยมีโอรสกับพระวิจิตรจินดาชื่อพระพิจิตร์ไพรวัน*