TLD-003-4865
หงอเสง 2 (ชื่อตัวละคร)
หงอเสงเป็นตัวละครในเรื่องเลียดก๊ก เป็นบุตรของเตงกุด*เจ้าเมืองเตง*กับนางเกียงฮูหยิน*
เมื่อหงอเสงเกิดนั้นคลอดยาก ต่อมานางเกียงฮูหยินมีบุตรชายอีกคนหนึ่งนามว่าจงซกต้าน*ซึ่งคลอดง่าย นางเกียงฮูหยินจึงชังหงอเสงและรักแต่จงซกต้านคนเดียว ต่อมานางเกียงฮูหยินได้อ้อนวอนเตงกุดให้จงซกต้านเป็นเจ้าเมืองเตงสืบต่อไปแต่เตงกุดเห็นว่าควรจะให้หงอเสงซึ่งเป็นบุตรชายคนโต นางเกียงฮูหยินก็ไม่พอใจ เมื่อเตงกุดตายหงอเสงจึงได้เป็นเจ้าเมืองเตงสืบต่อมาแล้วตั้งให้จงซกต้านเป็นเจ้าเมืองจงเสง* นางเกียงฮูหยินต่อว่าหงอเสงเรื่องที่ตั้งน้องชายไปครองเมืองเล็ก หงอเสงจึงยกแดนเกียเสียซึ่งเป็นเมืองเตงเก่าให้จงซกต้าน
เมื่อจงซกต้านเดินทางไปอยู่เมืองเกียเสีย*แล้วก็คิดตั้งตนเป็นเจ้าเมืองเตง จึงให้ซ่องสุมกำลังผู้คนเตรียมไว้ ครั้นหงอเสงรู้เรื่องก็มิได้ว่ากล่าวประการใดแม้จะมีขุนนางมาเตือนให้กำจัดจงซกต้านเสีย ก๋งจูดี*จึงออกอุบายให้หงอเสงทำทีจะไปรับราชการที่เมืองหลวง เมื่อมารดารู้ก็จะให้จงซกต้านเข้าเมืองเตงแล้วให้หงอเสงตลบหลังชิงเมืองเกียเสียก็จะจับจงซกต้านได้ง่าย หงอเสงก็ทำตาม ฝ่ายจงซกต้านหนีไปที่เมืองจงเสีย* หงอเสงยกทัพไปล้อมเมืองไว้ จงซกต้านจึงฆ่าตัวตาย เมื่อหงอเสงจัดการศพจงซกต้านเสร็จก็นึกแค้นมารดาจึงขับมารดาให้ไปอยู่เมืองเองอีบ* ภายหลังเองขอซก*ออกอุบายช่วยทำให้หงอเสงกับมารดาคืนดีกันและรับมารดากลับเข้าเมือง
ฝ่ายก๋งซุนคุด*บุตรของจงซกต้านไปขอกองทัพเมืองโอย*ให้มาช่วยรบกับหงอเสง หงอเสงจึงให้แต่งทูตไปเล่าเรื่องให้เจ้าเมืองโอยรู้ เวลานั้นเจ้าเมืองโอยยกทัพเข้ามาในแดนของเมืองเตงแล้ว ครั้นรู้เรื่องจึงยกทัพกลับไป ต่อมาพระเจ้าเบ๊งอ๋อง*ทรงเห็นว่าหงอเสงไม่ได้เข้ามารับราชการตามตำแหน่งเป็นเวลาหลายปีแล้วจึงคิดจะให้กีฮู*เป็นตำแหน่งไตสุมาเตาแทนหงอเสง กีฮูได้ฟังรับสั่งจึงทูลว่าแม้หงอเสงไม่ได้มารับราชการแต่ก็ให้ขุนนางคนสนิทมาทำงานแทนตัวอยู่เป็นจำนวนมาก การที่จะตั้งให้ตนมีตำแหน่งของหงอเสง เกรงว่าหงอเสงจะพยาบาทแล้วกีฮูก็ชิงทูลลากลับไปเมืองเค็ก* ครั้นหงอเสงรู้เรื่องก็นำทหารไปยังเมืองหลวง
เมื่อหงอเสงเข้าเฝ้าพระเจ้าเบ๊งอ๋องก็ทูลว่าเหตุที่ตนไม่ได้มารับราชการเป็นเวลาหลายปีเพราะเมืองเตงเกิดศึก เมื่อพระองค์จะตั้งผู้อื่นเป็นไตสุมาเตาแทนตนเพราะเห็นว่าตนมีสติปัญญาน้อย ทั้งฝีมือไม่กล้าแข็ง จะรับราชการตามตำแหน่งต่อไปไม่ได้ตนก็ขอไปรักษาเมืองเตงอยู่ตามเดิม พระเจ้าเบ๊งอ๋องรู้ว่าหงอเสงโกรธจึงตรัสเอาใจว่าเดิมพระองค์ไม่ได้ต้องการตั้งผู้อื่นมาแทนที่หงอเสงแต่เห็นว่าหงอเสงมีงานมากจึงคิดจะตั้งกีฮูให้เป็นไตสุมาเตาไปจนกว่าหงอเสงจะมา หากยังสงสัยอยู่ก็จะให้ไทจูโห*โอรสไปอยู่เมืองเตงเป็นตัวจำนำไว้ ครั้นหงอเสงได้ฟังก็หัวเราะแล้วทูลว่าผิดธรรมเนียม พระเจ้าเบ๊งอ๋องตรัสว่าพระองค์กับหงอเสงก็เป็นเชื้อสายกันมาขอให้รับโอรสไปไว้เมืองเตงและช่วยฝึกสอนขนบธรรมเนียมให้ด้วย หงอเสงก็ไม่รับ พระเจ้าเบ๊งอ๋องกับหงอเสงตกลงกันไม่ได้ ขุนนางทั้งปวงจึงแนะให้หงอเสงถวายบุตรของตนที่ชื่อก๋งจูฮุด*ไว้ที่เมืองหลวง ส่วนหงอเสงก็รับไทจูโหไปเมืองเตง
หงอเสงได้รับราชการตำแหน่งไตสุมาเตาในเมืองหลวงต่อมา ครั้นพระเจ้าเบ๊งอ๋องเสวยราชย์ได้ 51 ปี ประชวรหนักจึงตรัสกับหงอเสงให้ช่วยทำนุบำรุงไทจูโหให้ครองสมบัติในเมืองหลวงแทนพระองค์ต่อไป หงอเสงก็รับคำ ครั้นพระเจ้าเบ๊งอ๋องสิ้นพระชนม์แล้วหงอเสงจึงให้ก๋งจูฮุดไปเชิญไทจูโหมาจากเมืองเตง เมื่อไทจูโหรู้ว่าพระเจ้าเบ๊งอ๋องสิ้นพระชนม์ก็เสียใจจนไม่เป็นอันกินอันนอน 3 วัน 3 คืนก็ขาดใจตาย ครั้นหงอเสงจึงให้เชิญก๋งจูหลิม*บุตรไทจูโหอายุ 18 ปีขึ้นครองราชย์ทรงพระนามว่าพระเจ้าฮวนอ๋อง*
พระเจ้าฮวนอ๋องครองราชย์ได้ 3 ปีก็คิดว่าหงอเสงทำอะไรไม่ปรึกษาหารือ ขุนนางทั้งปวงต่างกลัวหงอเสงและเห็นว่าหงอเสงจะมีใจกำเริบนานไปจะเป็นอันตรายแก่บ้านเมืองจึงคิดจะถอดหงอเสงออกจากตำแหน่ง โดยปรึกษากับจิวก๋งเซ็กเตียน* จิวก๋งเซ็กเตียนทูลว่าหงอเสงมีสติปัญญาและฝีมือกล้าแข็ง ทั้งไม่มีความผิดถ้าจะถอดออกจากตำแหน่ง หงอเสงจะพยาบาทและคิดการกบฏ
ต่อมาเจ้าเมืองเค็กจะถวายบุตรีเป็นฮองฮอมเหสีแต่หงอเสงกีดกัน พระเจ้าฮวนอ๋องกริ้วจึงตรัสกับหงอเสงว่าหงอเสงรับราชการเป็นไตสุมาเตา ทั้งยังว่าราชการเมืองเตงสองตำแหน่งมานานมีความเหนื่อยยากมากจึงให้ไปรับราชการที่เมืองเตงเพียงอย่างเดียว หงอเสงน้อยใจแต่แสร้งทำเป็นยินดีแล้วถวายบังคมลากลับไปเมืองเตงตามรับสั่งแล้วได้ทำสงครามกับหัวเมืองอื่นหลายครั้ง ครั้นพระเจ้าฮวนอ๋องครองเมืองหลวงได้ 18 ปี มีผู้มาทูลว่าหงอเสงแอบอ้างรับสั่งเที่ยวตีหัวเมืองทั้งปวงได้รับความเดือดร้อน พระเจ้าฮวนอ๋องก็กริ้วยกทัพไปตีเมืองเตงแต่ก็แพ้หงอเสง
ต่อมาไม่นานหงอเสงล้มป่วยด้วยโรคชรา ก่อนตายได้บอกแก่ชัวจ๊ก*ว่าจะให้ก๋งจูคุด*บุตรคนเล็กเป็นเจ้าเมืองแทนแต่ชัวจ๊กไม่เห็นด้วยเพราะก๋งจูฮุดบุตรคนโตมีปัญญาและมีฝีมือในการรบควรเป็นเจ้าเมืองแทนหงอเสงได้ หงอเสงได้ยินดังนั้นก็ถอนใจกล่าวว่าบ้านเมืองจะเกิดอันตรายแล้วก็ขาดใจตาย ชัวจ๊กกับขุนนางทั้งปวงก็ยกก๋งจูฮุดบุตรคนโตของหงอเสงเป็นเจ้าเมืองเตง
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)
Attribution-NonCommercial-NoDerivs (CC BY-NC-ND)
Copyright © 2015 ฐานข้อมูลนามานุกรมวรรณคดีไทย : Thai Literature Directory