TLD-003-5383

อุตตรกุรุทวีป (ชื่อสถานที่)

ไตรภูมิพระร่วง   ไตรภูมิโลกวินิจฉยกถา  ไตรภูมิกถา  

อุตตรกุรุทวีป หรืออุดรกุรุทวีป*เป็นหนึ่งในแผ่นดิน 4 ทวีปในเรื่องไตรภูมิกถา    ได้แก่ ชมพูทวีป*  บุรพวิเทหทวีป*  อุตตรกุรุทวีป* และอมรโคยานทวีป*   ทวีปเหล่านี้เป็นที่อยู่ของมนุษย์

อุตตรกุรุทวีปเป็นแผ่นดินที่อยู่ทางด้านทิศเหนือของเขาพระสุเมรุ* กว้าง 8,000 โยชน์ มีแผ่นดินเล็ก 500 แผ่นดินล้อมรอบเป็นบริวาร  แผ่นดินทวีปนี้เป็นที่ราบเสมอกันดูสวยงาม  มีต้นไม้ทุกชนิดเจริญงอกงามกิ่งก้านสาขาตรงสวยสมบูรณ์ดีไม่มีแมลงรบกวน  ไม้ผลไม้ดอกต่างก็มีผลมีดอกอยู่เสมอ  กิ่งไม้เหล่านี้เป็นที่อยู่อาศัยของผู้คนในอุตตรกุรุทวีป  ถ้ามีรูไม้อยู่ที่ใดเขาก็เข้าไปอาศัยอยู่ แล้วที่นั้นก็จะบังเกิดมีเสื่อสาดอาสนะแลฟูกหมอนครบถ้วน มีม่านและเพดานกางกั้นสวยงาม  ที่ใดเป็นหนองน้ำก็มีดอกบัวแดง  บัวขาว  บัวเขียว  บัวหลวง  กระมุท  อุบล  จงกลนี  นิลุบล  ส่งกลิ่นหอมขจรขจายเมื่อลมพัด

ในแผ่นดินอุตตรกุรุทวีปมีต้นกัลปพฤกษ์*อยู่ต้นหนึ่ง สูง 100 โยชน์ กว้าง 100 โยชน์  โดยรอบปริมณฑล 300 โยชน์  กัลปพฤกษ์นี้เป็นไม้วิเศษ  ผู้ใดปรารถนาจะได้ทรัพย์สมบัติแก้วแหวนเงินทองผ้าผ่อนแพรพรรณข้าวปลาอาหารหรือสิ่งใด ๆ ก็ดี ต้นกัลปพฤกษ์ก็บันดาลให้ได้ดังประสงค์ทุกคน

ผู้คนในอุตตรกุรุทวีปมีใบหน้าเป็น 4 เหลี่ยม รูปร่างกะทัดรัดสวยงาม มีกำลังวังชา  ทุกคนล้วนเป็นคนดีมีบุญรักษาศีลอยู่เสมอ ไม่เคยต้องร้อนใจหรือกังวลเพราะเรื่องใด ๆ เลย  ไม่ต้องร้อนหรือหนาวด้วยลมฟ้าอากาศ  ไม่มีแมลงหรือสัตว์มีพิษใด ๆ ในแผ่นดินนี้   ชาวอุตตรกุรุไม่ต้องทำนาเพราะมีต้นข้าวชนิดหนึ่งชื่อสัญชาตสาลี*  ข้าวนี้ออกรวงเป็นข้าวสารขาวสะอาดหอมปราศจากแกลบรำจึงไม่ต้องตำต้องฝัด  เมื่อจะหุงข้าวชาวอุตตรกุรุจะนำข้าวสารใส่ในหม้อทองและยกไปตั้งลงบนศิลาชื่อ โชติปาสาณ* ไฟก็ลุกขึ้นเองจากก้อนศิลานั้น  ไฟนี้จะดับไปเมื่อข้าวสุก  เขาจึงนำถาดและตะไลทองมาคดข้าวใส่ลงไป  ส่วนกับข้าวนั้นเมื่อปรารถนาจะกินอะไรก็นึกเอาเอง ของกินจะมาอยู่ใกล้ ๆ ได้   เมื่อกินข้าวนี้แล้วชาวอุตตรกุรุทวีปจะไม่เป็นโรคผิวหนัง เช่น หิด เรื้อน เกลื้อน กลาก หูด ต่อมต่าง ๆ  ไม่เป็นง่อยเปลี้ย  ตาบอดหูหนวก ปวดเมื่อยเนื้อตัว ปวดหัวปวดท้อง หรือเจ็บไข้พิกลพิการไปได้เลย

หญิงชาวอุตตรกุรุทวีปสวยงามทุกคน ทั้งรูปร่างหน้าตาและผิวพรรณที่งามดังทองสุก  นิ้วมือนิ้วเท้ารวมทั้งเล็บก็แดงงาม  ใบหน้านวลสวยหมดจดปราศจากมลทิน  งามราวพระจันทร์วันเพ็ญ  มีตาดำเหมือนตาลูกทรายเพิ่งเกิดได้ 3 วัน  ปากแดงราวลูกฟักข้าวสุก  ผิวขาวราวกับสังข์ที่เพิ่งฝนมาใหม่ ๆ  ขาสวยเหมือนลำกล้วยทองแฝด  รูปร่างอ้อนแอ้น  หน้าท้องแบนราบ  เส้นผมละเอียดอ่อนดำงามเหมือนปีกแมลงภู่  ปลายผมที่ประบ่านั้นงอนขึ้น  ขนคิ้วดำและสวย  หน้าตายิ้มแย้ม  น้ำเสียงแจ่มใส  หญิงทุกคนดูราวกับสาวอายุ 16 ปี ไม่มีการแก่เฒ่า

ฝ่ายชายชาวอุตตรกุรุทวีปนั้นก็มีรูปงามและดูหนุ่มอยู่เสมอราวกับอายุ 20 ปีทุกคน  ชายเหล่านี้กินข้าวกินน้ำกินอาหารล้วนแต่ดี ๆ รสอร่อยและเอาแต่แต่งตัว  มีการทาน้ำมันหอม ทัดดอกไม้หอมแล้วเที่ยวเล่นไปตามสบาย  บางคนเต้น บางคนรำ บางคนเล่นดนตรีดังกึกก้อง สนุกสนานราวกับเทพยดาในสวรรค์   บางพวกเที่ยวเล่นไปในสวนดอกไม้หอม เช่น จวงจันทน์ กฤษณา ปาริกชาต นาคพฤกษ์ ลำดวน จำปา โยธกา  บางพวกไปเล่นในสวนผลไม้ เช่น ขนุนที่มีลูกสุกหอมหวาน  ขนุนบางลูกใหญ่เท่าไหหาม (ตุ่ม)  บางลูกเท่ากะละออม  บางพวกชวนกันไปว่ายน้ำเล่นในแม่น้ำใหญ่  เมื่อจะลงเล่นน้ำชายชาวอุตตรกุรุทวีปจะถอดเสื้อผ้าเครื่องประดับวางบนหาดทรายริมฝั่ง  เมื่ออาบน้ำเสร็จต่างก็ขึ้นมาสวมเสื้อผ้าเครื่องประดับชิ้นใดก็ได้ไม่มีใครว่ากัน เขาจะไม่เถียงกันหรือด่าว่ากันเลย

หญิงชายชาวอุตตรกุรุเมื่อเกิดพอใจรักใคร่กันก็จะอยู่ร่วมสมกันเพียง 7 วัน หลังจากนั้นก็จะไม่เกี่ยวข้องกันอีกเลย  ทั้งคู่จะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขจนตายจากกันเมื่ออายุได้ 1,000 ปี ราวกับพระอรหันต์ที่สิ้นจากกิเลสแล้ว  เมื่อฝ่ายหญิงมีครรภ์และจะคลอดลูกก็ไม่รู้สึกเจ็บท้องเลย  ถึงเวลานั้นไม่ว่าผู้เป็นแม่จะอยู่แห่งใด จะมีแท่นเป็นที่อยู่ที่นอนเกิดขึ้นมาเอง  เมื่อลูกคลอดแล้วลูกนั้นสะอาดปราศจากเลือดและมลทิน งามราวกับแท่งทองอันสุกใส  หญิงผู้เป็นแม่ไม่ต้องอาบน้ำให้ลูก ไม่ต้องอุ้มลูกและไม่ต้องให้ลูกกินนม แต่จะนำลูกน้อยไปนอนหงายไว้บนหญ้าที่อ่อนดังสำลีตรงริมทางที่มีผู้คนเดินผ่านไปมา แล้วแม่ก็กลับไปที่อยู่ของตน   ด้วยบุญของลูกอ่อนซึ่งนอนหงายอยู่นั้น ผู้คนที่เดินผ่านไปมาเอานิ้วมือป้อนเข้าในปากลูกอ่อน นิ้วมือก็เกิดเป็นน้ำนมไหลออกมาเลี้ยงลูกอ่อน  นอกจากนั้นยังเกิดเป็นข้าว กล้วย อ้อย ของกินต่าง ๆ มาเลี้ยงลูกอ่อนด้วย  จนหลายเดือนผ่านไป เด็กนั้นโตขึ้นจนเดินไปมาได้ ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงก็จะไปอยู่กับกลุ่มเพื่อนเด็กผู้หญิง  เด็กผู้ชายก็ไปเข้ากลุ่มกับเด็กผู้ชาย  ลูก ๆ ทั้งหลายนั้นไม่รู้จักแม่ แม่ก็ไม่รู้จักลูกเพราะทุกคนงามเหมือน ๆ กันหมด  แต่ถึงแม้จะดูงามเหมือน ๆ กัน  เมื่อเริ่มรักกันและจะอยู่ครองคู่กันนั้น แม่กับลูกหรือพ่อกับลูกจะไม่มีการมาจับคู่รักกันได้ เพราะชาวอุตตรกุรุนั้นมีบุญ เทพยดาตกแต่งพวกเขาให้ครองคู่กัน

เมื่อถึงเวลาต้องตายจากกัน ชาวอุตตรกุรุทวีปไม่มีความทุกข์ความโศก ไม่มีการร้องไห้อาลัยรักกันเลย  เขาแต่งตัวให้ศพอย่างงดงามด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์เครื่องประดับและของหอมต่าง ๆ  แล้วจึงนำศพนั้นไปวางไว้ในที่โล่งเพื่อให้นกชนิดหนึ่งที่บินไปมาทั่วแผ่นดินอุตตรกุรุทวีปมาคาบเอาไปไว้ในที่อยู่ของมัน หรือบางครั้งก็คาบเอาไปไว้ที่แผ่นดินอื่น เช่น ฝั่งทะเลชมพูทวีป  ทั้งนี้เพื่อไม่ให้แผ่นดินอุตตรกุรุทวีปสกปรกเลอะเทอะได้  นกชนิดนี้บ้างว่าเป็นนกหัสดีลิงค์*  บ้างว่าเป็นนกอินทรี หรือนกกดก็มี

วัลยา ช้างขวัญยืน 

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)

Attribution-NonCommercial-NoDerivs (CC BY-NC-ND)