TLD-003-5545
ฮเนา (ชื่อตัวละคร)
ฮเนาเป็นตัวละครในบทละครเรื่องเงาะป่า เป็นลูกชายของเงาะยอปาน*และเงาะมาเนาะ* มีพี่ชายชื่อรำแก้ว* น้องชายชื่อปองสองปองสุด* ฮเนาเป็นเงาะหนุ่มรูปงามที่หลงรักลำหับ*สาวเงาะคนสวย แม้ลำหับจะเห็นว่าฮเนาไม่ใช่คนชั่วช้าน่าชังแต่นางก็มิได้รัก ต่อมาฮเนาได้ให้พ่อแม่มาสู่ขอลำหับ พ่อแม่ของนางก็ยกให้
ครั้นถึงวันแต่งงานฮเนากับลำหับ ลำหับรู้สึกทุกข์ใจอย่างยิ่ง เพราะรู้สึกปฏิพัทธ์ผูกพันกับซมพลา*หลังจากที่เขาได้ถูกเนื้อต้องตัวช่วยชีวิตนางไว้จากการถูกงูรัด หลังพิธีแต่งงานสิ้นสุดลง ตามประเพณีเงาะบ่าวสาวจะต้องไปเที่ยวป่า 7 วันจึงจะกลับทับ ลำหับได้แต่ร้องไห้ไม่ยอมไปกับฮเนา ฮเนาก็เฝ้าแต่ปลอบโยน ในเวลานั้นก็มีผู้ลอบขว้างปาหินมายังทั้งสอง ฮเนาจึงต้องละลำหับไว้เพื่อออกไปตามหาผู้มาก่อกวน ในช่วงเวลานี้เองซมพลาได้มาอุ้มลำหับไป จนดึกดื่นฮเนาก็ไม่พบผู้ลอบก่อกวนจึงกลับมา ไม่เห็นลำหับก็ใจหายตามหาร้องเรียกนางก้องป่าก็ไม่มีวี่แวว ฮเนาเศร้าโศกเสียใจจนสลบ จนรุ่งเช้าฟื้นขึ้นฮเนาก็ไปแจ้งข่าวทางบ้าน บรรดาเงาะต่างก็ไต่ถามเรื่องราวแล้วลงความเห็นว่าคงเป็นซมพลามาพาลำหับไป ฮเนาเศร้าโศกเสียใจจนคลุ้มคลั่งเสียสติ จำไม่ได้แม้แต่พ่อแม่ เงาะยอปานผู้เป็นพ่อคิดว่าผีเข้าฮเนา จึงให้รำแก้วไปตามเงาะซอมลุก*ซึ่งเป็นหมอผีมาช่วยไล่ผีจนฮเนาได้สติคืนมา
ฮเนาทุกข์โศกอยู่หลายวัน เมื่อคลายทุกข์จึงลาพ่อแม่ไปตามหาลำหับในป่า เงาะยอปานและเงาะมาเนาะห้ามปรามลูกชายว่านางมีราคีแล้วควรหาหญิงใหม่ที่บริสุทธิ์ แต่ฮเนาบอกว่าถ้าไม่ได้ลำหับเป็นคู่ ชาตินี้จะไม่ขอมีภรรยา เงาะทั้งสองจึงให้รำแก้วและปองสองปองสุดไปเป็นเพื่อน
ขณะเดินทางฮเนารู้สึกขัดแย้งอยู่ในใจตลอดเวลาว่าลำหับรู้เห็นเป็นใจหนีไปกับซมพลาหรือไม่ แต่ถึงจะอย่างไรฮเนาก็ยังคงติดตามหาอย่างไม่ย่อท้อ จนกระทั่งได้พบกับมือซัง*และวังคอน*สาวเงาะที่หลงรักฮเนา ทั้งสองนางได้เข้ามาเชิญชวนผูกไมตรีด้วย แต่ฮเนาไม่สนใจและรู้สึกชังนางทั้งสองที่ประพฤติตนไม่เหมาะสม แต่เมื่อจะลาจาก ฮเนารู้สึกสงสารที่มือซังและวังคอนโศกเศร้าจึงสัญญาว่าถ้าไม่ตายจะกลับไปหา
ต่อมาฮเนาได้พบซมพลาซึ่งกำลังเดินทางกลับถ้ำหลังจากหาเสบียงสำรองได้แล้ว ฮเนาเข้าจู่โจมทำร้ายโดยไม่ทันให้ซมพลารู้ตัว ซมพลาจึงเย้ยหยันฮเนาว่า “ลอบกัดเหมือนสัตว์ร้าย” ฮเนาและซมพลาต่างทวงสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของลำหับ เมื่อตกลงกันไม่ได้ทั้งคู่ก็ต่อสู้กันด้วยบาเดะ (มีดพก) จนบาดเจ็บ ตอนหนึ่งฮเนามีท่าทางว่าจะเพลี่ยงพล้ำ รำแก้วและปองสองปองสุดซึ่งแอบดูอยู่หลังพุ่มไม้เกรงฮเนาจะเป็นอันตรายจึงเป่าบิลา (ลูกดอก) อาบยาพิษไปถูกหน้าผากซมพลา พิษของลูกดอกทำให้ซมพลาวิ่งเตลิดเซซังไปจนปะทะกับลำหับที่ออกมาตามหาสามี ซมพลาสั่งเสียลำหับก่อนตายว่าให้กลับไปหาฮเนาซึ่งรักนาง แต่ลำหับไม่ต้องการจะเป็นของชายใดนอกจากซมพลา จึงใช้บาเดะแทงคอตายก่อนที่ซมพลาจะสิ้นใจ ฝ่ายฮเนาเมื่อได้ยินทั้งคู่สั่งเสียกันรู้ว่าตนเป็นสาเหตุให้คนที่รักกันต้องตายก็เศร้าโศกยิ่งนัก จึงใช้บาเดะแทงตัวตายตาม
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)
Attribution-NonCommercial-NoDerivs (CC BY-NC-ND)
Copyright © 2015 ฐานข้อมูลนามานุกรมวรรณคดีไทย : Thai Literature Directory