ฮวมเล้เป็นตัวละครในเรื่องเลียดก๊ก เป็นขุนนางตำแหน่งไตหูของเกาเจียน* และเป็นเพื่อนของบุนจง*

เกาเจียนเจ้าเมืองอวดแพ้ศึกฮูเฉ*เจ้าเมืองหงอ* บุนจงเสนอให้จัดของไปให้เป๊กพี*ซึ่งเป็นคนโลภให้ช่วยพูดกับฮูเฉไม่ให้สังหารเกาเจียน  ฮูเฉไม่ยอมเพราะคิดจะแก้แค้นเกาเจียนแต่เป๊กพีช่วยเกลี้ยกล่อมจนฮูเฉยอม   ฮูเฉจึงไม่ประหารแต่บังคับให้เกาเจียนพร้อมด้วยภรรยาและฮวมเล้ไปเป็นทาสรับใช้ที่เมืองหงอ  เมื่อเดินทางไปถึงเมืองหงอ ฮูเฉให้เกาเจียนกับภรรยาและฮวมเล้ไปรักษาศพอับหลี*เจ้าเมืองคนเดิมแล้วให้คนทั้งสามไปเลี้ยงม้าและให้แต่งตัวเหมือนนักโทษ  ฮวมเล้มีหน้าที่เตรียมหญ้าเลี้ยงม้า  หาฟืนหุงข้าวทุกวัน  จนรูปร่างหน้าตาเหมือนคนตัดฟืนในป่า

ต่อมาฮูเฉไม่สบาย ฮวมเล้ออกอุบายให้เกาเจียนขอให้เป๊กพีพาเข้าไปชิมอุจจาระของฮูเฉเพื่อทำนายโรค   เกาเจียนชิมแล้วบอกว่าโรคของฮูเฉจะหาย  ฮูเฉเห็นดังนั้นก็คิดว่าเกาเจียนมีความกตัญญูซื่อสัตย์จึงยอมปล่อยเกาเจียนกับภรรยาและฮวมเล้กลับเมือง เมื่อเกาเจียนกลับถึงเมืองได้พยายามฟื้นฟูบ้านเมือง ฮวมเล้ได้เป็นผู้ควบคุมการสร้างเมืองใหม่แล้วส่งเครื่องบรรณาการไปให้ฮูเฉเพื่อไม่ให้ฮูเฉระแวง จากนั้นฮวมเล้ได้ฝึกซ้อมทหารเตรียมการไว้

ต่อมาฮูเฉยกทัพไปเมืองโอย*แล้วแต่งให้คนถือหนังสือไปบอกหัวเมืองฝ่ายเหนือให้มาประชุมทำสัตย์สาบานที่ตำบลอุยตี๋*  ฝ่ายเกาเจียนรู้ว่าฮูเฉยกทัพออกไปจากเมืองก็ให้ฮวมเล้กับบุนจงจัดเตรียมและยกทัพไปตีเมืองหงอแล้วสังหารไทจูอิวตี๋*กับกองซุนทีหยง*ตาย ฮูเฉจึงเดินทัพกลับมาแล้วให้เป๊กพีไปเจรจากับเกาเจียน  เกาเจียนยอมยกทัพกลับ

ภายหลังฮูเฉคิดกำเริบว่าหัวเมืองทั้งปวงเกรงฝีมือจึงไม่เอาใจใส่บ้านเมืองหลงด้วยสาวงาม เกาเจียนจึงยกทัพมาตีเมืองหงออีกครั้ง  ฮูเฉยกทัพเรือไปต้านทานแต่แตกทัพ  ต้องหนีไปอยู่ที่เขาอูซุย*  เกาเจียนจึงยกทหารติดตามไปล้อมไว้  ฮูเฉจึงเขียนจดหมายออกมาขอยอมอ่อนน้อม  เดิมเกาเจียนจะยอมแต่ฮวมเล้ไม่เห็นด้วยเตือนว่าการที่จะตีเมืองหงอสำเร็จนั้นต้องใช้เวลาถึง 20 ปี  เกาเจียนจึงเปลี่ยนความคิด  ส่วนฮูเฉก็ใช้กระบี่เชือดคอตาย

หลังเสร็จศึกเมืองหงอแล้วฮวมเล้หนีไปอยู่เมืองเจ๋เปลี่ยนชื่อเป็นจูผี* แต่เจ๋เปงก๋ง*รู้จึงตั้งให้เป็นขุนนาง  ภายหลังฮวมเล้ให้คนสนิทไปรับบุตรภรรยามาอยู่ด้วยกัน  ต่อมาเกรงว่าถ้าเกาเจียนรู้ว่าตนมาทำงานกับเจ๋เปงก๋งก็จะโกรธ  ฮวมเล้จึงลาออกจากราชการอพยพไปที่เขาเอียงซัว*ตั้งบ้านเรือนเลี้ยงไก่และเป็ดขายได้เงินทองเป็นอันมาก  ภายหลังชาวบ้านเรียกฮวมเล้ว่าเอียงจูก๋ง*