พระเจ้าฮอกฮีสีฮ่องเต้เป็นตัวละครในพงศาวดารเรื่องไคเภ็ก เป็นพระราชบุตรของนางจูเอง* พระราชธิดาของพระเจ้าซุยยินสีอ่องเต้*

เมื่อนางจูเองจะมีพระราชบุตรนั้น นางได้เดินเข้าไปในป่าเห็นรอยเท้ามนุษย์รอยใหญ่รอยหนึ่ง นางจึงเอาสองเท้าเหยียบลงก็เกิดความกำหนัด และเกิดรุ้งเข้าพันตัวนาง นับแต่นั้นนางจึงมีครรภ์ได้ 16 เดือนจึงประสูติฮอกฮีสี ฮอกฮีสีเป็นผู้มีศีรษะใหญ่มีรัศมี กายสูง 3 ตึ่ง 6 เชียะ (22 ศอกคืบ) เมื่อฮอกฮีสีมีอายุได้ 36 ปีมีสติปัญญามาก สามารถรู้เดือนดาวฟ้าและดิน ราษฎรจึงยกขึ้นเป็นกษัตริย์ สร้างเมืองอยู่ที่ตำบลอ๋อนคู พระเจ้าฮอกฮีสีเป็นผู้สั่งสอนให้ราษฎรทำแหอวนจับปลาและช้อนกุ้ง สอนให้ราษฎรเสาะหาสัตว์ที่บริโภคได้มาเลี้ยง ให้พืชพรรณไว้จะได้เป็นอาหารและจะได้บวงสรวงเซ่นไหว้บิดามารดาญาติพี่น้องที่ถึงแก่กรรม พระเจ้าฮอกฮีสีฮ่องเต้เป็นผู้กำหนดให้มีธรรมเนียมส่งผู้เฒ่าผู้แก่ไปสู่ขอและนำของไปหมั้นก่อนแต่งงาน เป็นผู้นำตัวอักษรที่ชั่งเขียด* ประดิษฐ์ขึ้นเผยแพร่ เป็นผู้ประดิษฐ์ขิม หรือพิณ และเครื่องดนตรีทั้งหลาย

ต่อมาในแม่น้ำเม่งจิ๋นเกิดพายุ มีสัตว์ตัวหนึ่งขึ้นมาจากน้ำคล้ายมังกร คล้ายม้า รูปร่างใหญ่โตมีปีก พระเจ้าฮอกฮีสีจึงเดินทางไปทอดพระเนตร เรียกสัตว์นั้นว่า เล่งเบ๊ คือม้ามังกร สัตว์นั้นสะพายหีบมาหาพระองค์ พระองค์จึงให้นางหนึงออสี* ไปรับหีบนั้นมาแล้วเล่งเบ๊นั้นก็ลงน้ำหายไป พระเจ้าฮอกฮีสีฮ่องเต้เปิดหีบออกดูพบว่าภายในเป็นตำราโหราศาสตร์ ดูวันและคืน สิบสองนักษัตร มีศก มีปี 12 ปีเป็น 1 รอบ ปีหนึ่งมี 12 เดือน เดือนหนึ่งมี 30 วัน วันหนึ่งมี 12 ชั่วโมง โมงหนึ่งมี 8 เคก พระเจ้าฮอกฮีสีฮ่องเต้จึงจัดทำคำอธิบายตำราเล่มนั้นแล้วให้อาจารย์สั่งสอนไปทั้งแผ่นดิน พระเจ้าฮอกฮีสีฮ่องเต้เสวยราชย์ได้ประมาณ 1,015 ปี พระชนม์ได้ 1,150 ปีจึงสวรรคต