จิ๋นฮวนก๋ง หรือซูสิบ*เป็นตัวละครในเรื่องเลียดก๊ก เป็นบุตรของจิ๋นเลงก๋ง*เจ้าเมืองจิ๋น*

เมื่อจิ๋นเลงก๋งตายซูสิบยังเด็กไม่สามารถว่าราชการได้ ขุนนางทั้งปวงจึงยกสมบัติให้อาของจิ๋นเลงก๋งเป็นเจ้าเมืองนามว่าจิ๋นกันก๋ง* ครั้นจิ๋นกันก๋งตายจิ๋นฮุยก๋ง*ผู้เป็นบุตรจึงครองเมืองต่อมา ครั้นจิ๋นฮุยก๋งตายมีบุตรคนหนึ่งชื่อสุดจู*ได้สมบัติต่อมา เวลานั้นซูสิบเติบใหญ่ขึ้นแล้วจึงปรึกษาขุนนางทั้งปวงว่าสมบัติเมืองจิ๋นเป็นของบิดาตน ขุนนางทั้งปวงจึงจับสุดจูฆ่าเสียแล้วตั้งซูสิบให้เป็นเจ้าเมืองจิ๋นชื่อว่าจิ๋นฮวนก๋ง

ต่อมาจิ๋นฮวนก๋งได้กงซุนเอียง*มาช่วยราชการ ตั้งให้กงซุนเอียงเป็นจอซูเจียง (ผู้สำเร็จราชการ) ให้ว่าราชการสิทธิ์ขาดทั้งฝ่ายทหารและพลเรือน กงซุนเอียงได้ปฏิรูปการปกครองของเมืองจิ๋นและออกกฎหมายใหม่ จิ๋นฮวนก๋งเห็นชอบจึงให้ออกประกาศใช้

วันหนึ่งกงซุนเอียงไปเมืองหำเอี๋ยง*เห็นมีชัยภูมิดีควรตั้งเป็นเมืองใหญ่ได้จึงปรึกษากับจิ๋นฮวนก๋ง จิ๋นฮวนก๋งเห็นชอบ กงซุนเอียงจึงจัดแจงขุนนางและไพร่พลไปสร้าง เมื่อเสร็จแล้วจึงเชิญจิ๋นฮวนก๋งผู้เป็นเจ้าเมืองจิ๋นย้ายไปเมืองหำเอี๋ยง จิ๋นฮวนก๋งสั่งกงซุนเอียงให้จัดขุนนางและทหารไปตั้งเมืองเล็กขึ้นอีก 31 เมือง ขยายดินแดนออกไปให้กว้าง

กงซุนเอียงจัดการบ้านเมืองเหล่านั้นเรียบร้อยทุกประการ เมืองหำเอี๋ยงก็บริบูรณ์ด้วยทรัพย์สมบัติ และมีทหารเป็นอันมาก หัวเมืองทั้งปวงรู้กิตติศัพท์ต่างก็ยำเกรงจิ๋นฮวนก๋ง ต่อมาจิ๋นฮวนก๋งปรึกษากงซุนเอียงจะให้ฝึกหัดทหารให้ชำนาญศึกจะได้ยกทัพไปตีเมืองฌ้อ*และหัวเมืองที่ไม่อ่อนน้อม กงซุนเอียงจึงสั่งให้ทหารฝึกซ้อมมิได้ขาด

กิตติศัพท์นั้นก็เลื่องลือไปถึงเมืองหลวง พระเจ้าจิวอันอ๋อง*จึงสั่งให้ขุนนางในเมืองหลวงถือรับสั่งไปตั้งจิ๋นฮวนก๋งให้เป็นอ๋องเป๊ก หัวเมืองทั้งปวงรู้ข่าวก็จัดแจงสิ่งของมาคำนับอ๋องเป๊กตามธรรมเนียม ภายหลังกงซุนเอียงไปตีเขตแดนเมืองงุยได้เมือง 15 หัวเมือง จิ๋นฮวนก๋งจึงตั้งให้เป็นเหลียดหอขุนนางผู้ใหญ่ ต่อมาจิ๋นฮวนก๋งก็ป่วยตาย