กฤษณาสอนน้องคำฉันท์สำนวนนี้  แต่งขึ้นในสมัยกรุงธนบุรี  ปรากฏต้นฉบับในสมุดไทย 6 เล่ม เลขที่ 73 – 75 (ปัจจุบันเก็บรักษาไว้ที่หอสมุดแห่งชาติ) พระยาราชสุภาวดีและภิกษุอินท์ได้ร่วมกันแต่งซ่อมสำนวนเก่าซึ่งสันนิษฐานว่าเป็นสำนวนสมัยอยุธยาในรัชกาลพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ

 

เนื้อเรื่องกล่าวถึงกษัตริย์พระองค์หนึ่งพระนามว่าพรหมทัต  ครองกรุงพาราณสี  มีพระมเหสีชื่อบุษบา  มีพระราชธิดา 2 องค์ชื่อนางกฤษณาและนางจรับประภา (สมุดไทยบางเล่มว่า นางจันทรประภา หรือจิรัประภา) นางกฤษณาได้อภิเษกสมรส  มีพระสวามีในคราวเดียวกันถึง 5 พระองค์  ส่วนนางจรับประภามีพระสวามีเพียงพระองค์เดียว  แต่กลับมีปัญหาในการครองคู่  มิได้เป็นที่สนิทเสน่หาของพระสวามีจึงทุกข์โศกเศร้าหมองและร่างกายซูบผอม หมดสง่าราศี  ต่างกับนางกฤษณาซึ่งเป็นที่รักใคร่และเป็นที่ยำเกรงของพระสวามีทุกพระองค์  นางจรับประภาจึงถามถึงเหตุแห่งความปรองดองในการครองชีวิตคู่ว่านางกฤษณามีเคล็ดลับวิธีการอย่างไรหรือใช้คุณไสยวิเศษใด  นางกฤษณาอธิบายว่าเพราะนางประพฤติปฏิบัติตนด้วยการผูกไมตรี  รู้จักครองตน  ซื่อสัตย์  ไม่ข่มเหงดูถูกผู้ต่ำต้อยกว่า  รักษากิริยามารยาท  รู้จักอุปนิสัยและจิตใจของพระสวามี  มิได้กระทำมนตร์เสน่ห์แต่อย่างใดเพราะถือเป็นสิ่งชั่วร้าย  ทั้งยังสั่งสอนว่าสิ่งใดควรประพฤติ  สิ่งใดไม่ควรประพฤติ  รวมถึงศีลธรรมจรรยา  เมื่อนางจรับประภารับไปปฏิบัติ  ก็สามารถครองชีวิตได้อย่างมีความสุขเช่นกัน