รหัสข้อมูล
ชื่อเรื่องหลัก
ผู้แต่ง
คำประพันธ์
ฉันทลักษณ์
เนื้อเรื่องย่อ
เรื่องพระลอสำนวนนี้ หลวงทวยหาญรักษา (เพิ่ม) เก็บความจากลิลิตพระลอมาแต่งเป็นนิทานคำกลอน ใช้กลอนตลาดหรือกลอนแปดดำเนินเรื่องโดยตลอด สำนวนโวหารเป็นอย่างหนังสือหน้าวัดเกาะ คือถือสัมผัสเป็นสำคัญ ตัวสะกดผิดพลาดในลักษณะอักขรวิบัติมีอยู่ทั่วไป บางทีความก็วกวน เพราะคำเกิน ไม่ตรงความ หรือผิดระดับไปบ้าง เข้าลักษณะกลอนพาไป เพิ่มเติมตัวละครเป็นสีสันที่ต่างไปจากฉบับลิลิตเดิมบ้าง ก็คือท้าวพิชัยพิษณุกร ซึ่งดูจะหย่อนความกล้าหาญลงไป เมื่อ “ทรงเสลี่ยงลินลา” มาพบสามกษัตริย์สิ้นพระชนม์ ก็ “แอบหลบหลังเสนารักษาองค์” ก่อนจะ “ย่างยันงันงกตกประหม่า” แล้วจึงเข้าไปชิด เมื่อส่งสาส์นไปทูลนางบุญเหลือแล้ว ก็อดมิได้ที่จะหวั่นกลัวศึกจะมาติดเมือง จนกระทั่งทูตกลับมาทูลความไมตรีจึงคลายพระทัยลง
ผู้เรียบเรียง
เอกสารอ้างอิง
ชุมนุมเรื่องพระลอ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2547.
คำสำคัญ
พระลอ , เพื่อน , แพง , นางรื่น , นางโรย , เมืองแมนสรวง , เจ้าย่า , ปู่เจ้า , นางบุญเหลือ , ท้าวพิชัยพิษณุกร , นางดาราวดี , ท้าวพิมพิสาคร , นางลักษณาวดี , เมืองสรอง , นายแก้ว , นายขวัญ , ขุนด่าน , นายศรีเกศ , พราหมณ์
นามานุกรม
