เนื้อหาของสุภาษิตสอนสตรีเป็นหลักประพฤติปฏิบัติในชีวิตประจำวัน ทั้งส่วนที่เกี่ยวกับครอบครัวและเกี่ยวกับสังคม เป็นคำสอนที่ใช้ได้กับสตรีทุกชนชั้น มีทั้งข้อห้ามและข้อควรปฏิบัติ และมีตัวอย่างผลร้ายเมื่อไม่ปฏิบัติตามและผลดีเมื่อปฏิบัติตามคำสอน
คำสอนเริ่มจากเรื่องการแต่งกาย ให้สตรีแต่งกายอย่างพอดี เหมาะสมตามฐานะและเหมาะกับรูปร่างหน้าตาของตน การแต่งหน้าแต่งผมก็ให้สุภาพ แต่งแต่พองามอย่างคนรู้จักแต่ง จึงจะเป็นที่ชื่นชมแก่ผู้ที่พบเห็น
กวีสอนเรื่องการแสดงกิริยาในที่สาธารณะ เช่น ให้เดินอย่างระมัดระวังและสงบเสงี่ยม ไม่ไกวแขนมากไปจนสุดแขน ไม่ขยับผ้านุ่งผ้าแถบหรือเสยผมขณะที่เดิน การพูดต้องพูดอย่างมีสติ ไม่พูดเพ้อเจ้อ ในที่สาธารณะให้สำรวมกิริยา ไม่ชม้ายชายตาให้ผู้ชาย
ความยับยั้งชั่งใจที่จะแสดงอารมณ์รักก็เป็นเรื่องสำคัญสำหรับสตรี ความรักระหว่างหญิงชายเป็นเรื่องธรรมดา แต่หญิงจะต้องรู้เท่าทันความรักของชาย ว่ารักแบบจริงจังหรือรักเพื่อหลอกเชยชม จะต้องไม่ใจเร็วและอย่าเชื่อแม่สื่อมากนัก ต้องฟังหูไว้หู เพราะหากตัดสินใจพลาดก็จะต้องเสียใจอยู่ฝ่ายเดียว
กวีสอนเรื่องการเลือกสามี โดยยกตัวอย่างชายชั่วหลายจำพวก เช่น พวกสูบฝิ่นกินสุราจะไม่ยอมทำมาหากินคอยแต่เบียดเบียนเงินทองของภรรยาหรือไปฉกชิงวิ่งราวมาซื้อสิ่งเสพติด พวกนักเลงหัวไม้จะทำให้เดือดร้อนใจ ต้องคอยหาเงินทองมาไถ่ตัวเมื่อสามีต้องโทษ พวกติดพนันก็จะทำให้เสียทรัพย์ เมื่อเสียพนันมากเข้าก็อาจขายภรรยาได้ สตรีทั้งหลายจึงควรหลีกเลี่ยงชายชั่วเหล่านี้ อย่าเลือกมาเป็นสามี
กวีเน้นย้ำเรื่องการมีสามีว่าเป็นเรื่องสำคัญสำหรับสตรี จึงต้องระมัดระวังและไม่ชิงสุกก่อนห่าม ให้เชื่อฟังคำสั่งสอนของผู้ใหญ่ ไม่หลงเชื่อคารมของชายที่เฝ้าแต่ป้อนคำหวาน ถ้าเขารักจริงก็ควรจะมาสู่ขอกับพ่อแม่ตามประเพณี ไม่ใช่ให้ผู้หญิงหนีไปอยู่ด้วยกัน ทำให้พ่อแม่อับอายและเสื่อมเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล ฉะนั้นลูกผู้หญิงจะทำอะไรต้องไตร่ตรองให้รอบคอบ ต้องรักนวลสงวนตัว ครองตนให้เป็นศรีแก่ครอบครัว เป็นความภาคภูมิของวงศ์ตระกูล
การมีคู่ควรรอให้ถึงเวลาอันเหมาะสม ระหว่างนั้นก็เตรียมตนให้พร้อมสำหรับการเป็นแม่เรือน ไม่เกียจคร้านการงาน คอยดูแลเหย้าเรือนมิให้บกพร่อง ต้องรู้จักประหยัด กตัญญูต่อบิดามารดา สตรีที่อุปถัมภ์แทนคุณบิดามารดาจะได้รับกุศลอันยิ่งใหญ่และเทวดาจะสรรเสริญ ส่วนสตรีที่เนรคุณบิดามารดา ตายไปจะตกนรก อยู่บนโลกเทพเจ้าก็สาปแช่งให้ทุกข์ใจและจะประสบแต่ความพินาศ
การพูดจาไม่ควรตะคอกหรือใช้คำหยาบ โดยเฉพาะผู้ที่มีอาชีพค้าขายถ้าพูดจาดีก็จะขายดีมีกำไร คำพูดที่ไพเราะช่วยให้มีคนเมตตา สตรีที่ดีต้องระมัดระวังตัวทุกอิริยาบถ ไปนอนเรือนผู้อื่นต้องไม่ตื่นสาย ควรหัวเราะและยิ้มแต่พอดีและควรแต่งกายแต่พองาม
สตรีสามัญพึงเสียเวลากับการแต่งตัวเฉพาะเมื่อมีงานเทศกาลเท่านั้น ในเวลาปกติต้องให้ความสำคัญกับกิจการงานเรือน หมั่นหาวิชาความรู้ประดับตน เพราะเมื่อต้องคุมบ่าวไพร่ในเรือนเจ้านายต้องเก่งกว่าบ่าว ให้เกรงกลัวที่จะทำชั่ว อย่าใช้เงินเกินฐานะ ไม่ไปทำตัวแข่งกับชาววัง ถ้าใช้เงินหรือแต่งตัวตามเขาจะเดือดร้อน
นามานุกรม
