เนื้อเรื่องไตรเพทแบ่งเป็น 3 ส่วน ดังนี้
ส่วนแรกเป็นความนำ คือส่วนที่คัดจากคัมภีร์จุลคัณฐีมหาวรรค และการอธิบายเนื้อหาวรรณคดีประเภทต่างๆ ของศาสนาพราหมณ์จำนวน 13 เรื่อง
ส่วนที่สองเป็นเนื้อเรื่อง กล่าวถึงความเชื่อในคัมภีร์อิติหาสะ และความในเรื่องธนัญชัยบัณฑิตชาดกที่ว่าด้วยการบริโภคอาหารควรหันหน้าไปทิศใดจึงจะเป็นมงคล พราหมณ์ปุโรหิตและธนัญชัยบัณฑิตได้โต้แย้งกัน จนปุโรหิตไม่อาจโต้แย้งธนัญชัยบัณฑิตได้
ส่วนสุดท้าย คือเนื้อความตอนท้ายเรื่อง ซึ่งเป็นส่วนเสริม พระยาธรรมปโรหิตกล่าวเสริมเรื่องปัญญา การรักษาศีลในพระพุทธศาสนา คุณในการรักษาศีลและการนับถือพระพุทธศาสนา ว่าประเสริฐกว่าวัตรปฏิบัติของไสยศาสตร์ โดยพระยาธรรมปรีชาได้นำความจากคัมภีร์ทางพุทธศาสนามาสนับสนุน
แม้ว่าเรื่องไตรเพทจะมีเนื้อหาคลาดเคลื่อนไปจากวรรณคดีสันสกฤตอยู่มากและไม่เป็นที่แพร่หลายมากนัก แต่ก็ถือว่าเป็นวรรณคดีที่แสดงการรับรู้วรรณคดีในศาสนาพราหมณ์ในมุมมองของคนไทยสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นได้อย่างดี
นามานุกรม
