เอ๋งติ๋งห้าวและอ๊าวติ๋งโฮ่งเป็นโอรสท้าวอุดมโคตร  วันหนึ่งโหรทำนายว่าทั้งสองเป็นภัยต่อบ้านเมือง  พระบิดาจึงให้เนรเทศไป  ทั้งสองฝากตัวเป็นศิษย์ของพระฤๅษี   เมื่อสำเร็จวิชาก็ขโมยของมีค่าของพระฤๅษีแล้วหนีไป  เมื่อเอ๋งติ๋งห้าวและอ๊าวติ๋งโฮ่งเดินทางไปถึงเมืองแกบแมมแมวของท้าวถิ่งโยนโกก  ได้ข่าวว่านางสังขะอู๊ดธิดาท้าวถิ่งโยนโกกอยากเสวยน้ำตับช้างก็อาสาล้มช้างให้ ทั้งสองจึงมีโอกาสได้รู้จักนางสังขะอู๊ด  ต่อมาท้าวหยีแย่กับกับเจ้าเมืองกุดกู่ส่งทูตไปสู่ขอนางสังขะอู๊ด แต่ท้าวถิ่งโยนโกกปฏิเสธ  ทั้งสองฝ่ายจึงต้องทำสงครามกัน  เอ๋งติ๋งห้าวและอ๊าวติ๋งโฮ่งอาสาออกรบ  ท้าวหยีแย่กับกับถูกจับได้  แต่เอ๋งติ๋งห้าวและอ๊าวติ๋งโฮ่งช่วยทูลขออภัยโทษไว้  ท้าวหยีแย่กับกับจึงยกธิดาชื่อกะจ๋องป๋องให้อ๊าวติ๋งโฮ่ง  ส่วนเอ๋งติ๋งห้าวได้อภิเษกกับนางสังขะอู๊ด ต่อมาท้าวถิ่งโยนโกกกับท้าวหยีแย่กับกับออกบวชเป็นชีเปลือย  เอ๋งติ๋งห้าวและอ๊าวติ๋งโฮ่งจึงได้ครองราชสมบัติแทนพระสสุระ (พ่อตา) ของตน

กิตติชัย พินโน 

E-Book

เอ๋งติ๋งห้าว , อ๊าวติ๋งโฮ่ง , ท้าวอุดมโคตร , เมืองแกบแมมแมว , ขโมยของวิเศษ , ท้าวถิ่นโยนโกก , นางสังขะอู๊ด , ออกรบ 

ตีพิมพ์ครั้งแรกที่โรงพิมพ์วัดเกาะเมื่อ พ.ศ. 2435 สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงสืบหานามจริงของผู้แต่งไว้ในหนังสือสาส์นสมเด็จฉบับลงวันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2461 ว่า “ผู้แต่งชื่อนายเสม เปนพี่เลี้ยงกรมหมื่นกวีพจน์” นิทานเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อความสนุกสนานดังที่ตลกโวหารกล่าวว่า “ไว้ดูเล่นเป็นกระแสแก้รำคาญ แม้นใครอ่านขอษมาบรรดาฟัง ด้วยจงจิตคิดเล่นเห็นสนุก พอแก้ทุกข์ตามประสาเหมือนบ้าหลัง”