TLD-004-093
ตบตา
กลอน
กลอนบทละคร
หมอคำ วิมะโลสถกับนางปลั่งเป็นสามีภรรยากัน ทั้งสองต้องการให้มณีบุตรสาวแต่งงานกับนายฤกษ์ รตินันทน์ บุตรพ่อค้าจันอับชื่อรอดกับนางผ่อง วันหนึ่งมณีบอกว่าบิดามารดาของนายฤกษ์จะมาทำความรู้จักกับครอบครัววิมะโลสถก่อนสู่ขอ นางปลั่งแนะให้หมอคำตบตาว่าครอบครัวมีฐานะเพื่อจะได้ไม่ถูกดูแคลน เช่น ให้วางธนบัตรไว้ตามที่ต่างๆ ให้หมอคำพูดห้วนๆ เหมือนมีธุระมาก ให้คนมาต่อแถวทำทีเป็นผู้ป่วย ฯลฯ นายรอดเข้าใจว่าหมอคำมีฐานะดี มีคนไข้มาก และไม่ใส่ใจเรื่องเงินทอง จึงมาสู่ขอมณี แต่เมื่อผ่านไป 15 วัน ครอบครัววิมะโลสถก็ยังไม่ให้คำตอบ นายรอดและนางผ่องคิดว่าครอบครัววิมะโลสถคงไม่ยกมณีให้เพราะเห็นว่าฝ่ายตนต้อยต่ำ ต่อมาหมอคำและนางปลั่งไปพบบิดามารดาของนายฤกษ์เพื่อตกลงเรื่องแต่งงาน นางผ่องเสนอนายรอดให้ตบตาฝ่ายวิมะโลสถว่าครอบครัวตนก็มั่งมีเช่นกัน โดยสั่งอาหารราคาแพงจำนวนมากมาเลี้ยง เมื่อมีการพูดคุยถึงการตั้งกองทุน หมอคำเสนอให้ตั้งกองทุนฝ่ายละแสนบาท นายรอดกลัวเสียหน้าจึงเสนอเป็นฝ่ายละแสนห้า ทั้งสองฝ่ายต่างเสนอเงินสูงขึ้นไปเรื่อยๆ เพื่อรักษาหน้า กระทั่งนายคง สง่าสิน พ่อค้าฟืนผู้มีศักดิ์เป็นอาของนายรอดเข้ามาเห็นเหตุการณ์ รู้ว่าทั้งสองฝ่ายกำลังตบตากันอยู่ จึงพูดเตือนสติหมอคำกับนายรอด ในที่สุดทั้งสองฝ่ายจึงพูดความจริงแก่กันและตกลงเรื่องงานแต่งงานกันได้
ศรีอยุธยา [พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว]. บทละครเรื่องหมิ่นประมาทศาล ตบตา ฉวยอำนาจ และหนามยอกเอาหนามบ่ง. กรุงเทพฯ: องค์การค้าคุรุสภา, 2520.
พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระราชนิพนธ์ดัดแปลงจากเรื่องภาษาฝรั่งเศสชื่อ ล่า ปูด๎ร โอซ เยอซ์ (La Poudre aux Yeux) ของ Eugène Labiche (ในพระราชนิพนธ์ใช้ว่า เออเยน ลาบิ๊ช)
Copyright © 2015 ฐานข้อมูลนามานุกรมวรรณคดีไทย : Thai Literature Directory
นามานุกรม
