TLD-004-094
ต้อนรับลูก
พ.ศ. 2457
กลอน
กลอนบทละคร
นายอ่ำเป็นชาวนา มีภรรยาชื่ออำแดงริด ทั้งสองคนมีฐานะยากจน มีลูกชายชื่อเอมซึ่งไปบางกอกตั้งแต่อายุ 18 ปี เอมบอกพ่อแม่ว่ารวยเมื่อใดจะกลับบ้าน พ่อแม่ก็เฝ้าคอยที่จะพบหน้าลูกมาเกือบ 18 ปี ทั้งสองฝ่ายเขียนจดหมายติดต่อกันบ้างนาน ๆ ครั้ง วันหนึ่งเอมกลับมาบ้านโดยไม่บอกล่วงหน้าเพราะอยากจะเห็นอาการดีใจของพ่อแม่ เมื่อเข้าบ้านไม่พบพ่อแม่ เพราะพ่อแม่ไปเยี่ยมผู้ใหญ่ขาวที่เจ็บหนัก เอมพบอาชื่ออำแดงดี ทั้งสองตกลงกันว่าจะยังไม่บอกว่าเอมกลับมาแล้วเพราะเกรงว่าพ่อแม่จะตื่นเต้น เมื่อพ่อแม่กลับมาถึงบ้านก็จำลูกไม่ได้และรู้เพียงว่าชายที่ได้เห็นนี้เป็นคนมาจากบางกอกจะขอพักค้างคืนเพราะฝนตกเดินทางต่อไม่ได้ นายอ่ำไม่ค่อยเต็มใจให้นอนในห้องที่เตรียมไว้ให้ลูกชาย แต่ภรรยาท้วงว่าเขาจะให้ค่าที่พัก ทั้งสองคนจึงตกลงรับและจัดอาหารเย็นให้ เมื่อรู้ว่าเอมเก็บเงินไว้ในเข็มขัด คืนนั้นนายอ่ำเข้าไปในห้องแล้วฆ่าเอมและหยิบเข็มขัดของเอมออกมา นายอ่ำกับภรรยาดีใจว่าต่อไปนี้จะมีเงินให้ลูกได้กลับบ้านแน่นอน แต่เมื่อนายอ่ำหยิบเงินจากเข็มขัดก็พบกระดาษแผ่นหนึ่ง เมื่อหยิบมาดูจึงรู้ว่าเป็นจดหมายฉบับที่ตนเพิ่งส่งไปให้ลูก
พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงแปลจากต้นฉบับภาษาอังกฤษของ Pearl Humphrey (เปอร์ล ฮัมเฟรย์)
Copyright © 2015 ฐานข้อมูลนามานุกรมวรรณคดีไทย : Thai Literature Directory
นามานุกรม
