TLD-004-098
ตาแป๊ะจงโพ่
กลอน
กลอนบทละคร
ขุนกาฬวิชามีภรรยาชื่อฉอุ่ม วันหนึ่งทั้งสองต่างได้รับจดหมายคนละ 2 ฉบับ ฉอุ่มอ่านจดหมายฉบับแรกจากคุณนายเน้ยผู้เป็นอาซึ่งอยู่ที่เมืองตรัง แจ้งว่าจะมากรุงเทพฯ เยี่ยมหลานซึ่งตนเคยเห็นตั้งแต่ยังเป็นทารก และจะขออาศัยอยู่สัก 7-8 วัน ฉอุ่มดีใจเพราะรู้ว่าคุณนายเน้ยเป็นคนมั่งมี อีกฉบับหนึ่งเป็นจดหมายทวงเงิน และจะส่งยายหมอเกษมาทวง ฉอุ่มกลุ้มใจมากไม่กล้าบอกสามี ฝ่ายขุนกาฬวิชาอ่านจดหมายฉบับแรกจากเจ๊สัวโป่ซึ่งเป็นลุงอยู่ที่ภูเก็ตอยากจะมาเยี่ยมและขออาศัยด้วยสัก 7-8 วัน อีกฉบับเป็นจดหมายทวงเงิน เจ้าหนี้คือเถ้าแก่ซิ่วยี่ฮ่อเหมงบุ้นซึ่งจะส่งตาแป๊ะจงโพ่มาทวงเงิน สาวใช้พาตาแป๊ะแก่คนหนึ่งเข้ามา ท่านขุนจึงคิดอุบายบอกให้ตาแป๊ะช่วยแสดงเป็นลุงของตน ฉอุ่มก็ทักทายด้วยความยินดี ต่อมาหญิงแก่คนหนึ่งเข้ามาในบ้าน ฉอุ่มเข้าใจว่าเป็นยายหมอเกษมาทวงหนี้ จึงบอกให้หญิงนั้นแสดงตนเป็นคุณนายเน้ยอาของตน ขุนกาฬวิชาก็แสดงความเคารพอย่างสนิทสนม แท้จริงตาแป๊ะนั้นคือเจ๊สัวโป่ตัวจริง ส่วนหญิงแก่นั้นก็คือคุณนายเน้ย ทั้งสองคนได้พบกันในเรือกลไฟตอนเดินทางมากรุงเทพฯ เกิดสบอัธยาศัยกันและคิดจะแต่งงานกัน ต่างตั้งใจมาบอกให้หลานรับรู้ เจ๊สัวโป่และคุณนายเน้ยต่างผิดสังเกตกิริยาท่าทีของหลาน เจ๊สัวโป่จึงถามจนรู้ว่าขุนกาฬวิชาและแม่ฉอุ่มมีหนี้สิน เมื่อขุนกาฬวิชารู้ว่าทั้งสองคนนี้เป็นลุงและอาของตนก็สารภาพผิดและขอโทษ ลุงและอาสอนให้เห็นโทษของการเป็นหนี้และการทำอุบายหลอกลวง ต่อจากนั้นจึงให้เงินหลานไปใช้หนี้
พระศรี [พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์]. บทละครร้องเรื่องตาแป๊ะจงโพ่ สำหรับละครหลวงนฤมิตร์. โรงพิมพ์ศุภการจำรูญ ร.ศ. 129.
วรรณคดีไทยสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว , ร.6 , พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ , พระศรี , บทละครร้อง
Copyright © 2015 ฐานข้อมูลนามานุกรมวรรณคดีไทย : Thai Literature Directory
นามานุกรม
