TLD-004-150
นิทานสุภาษิต
ลิลิต
ลิลิตสุภาพ
ในสมัยพระเจ้าพรหมทัตครองเมืองพาราณสี นายพรานเบ็ดคนหนึ่งไปหาปลากับบุตรชาย วัดเบ็ดไปเกี่ยวตอ นายพรานเห็นสายเบ็ดตึง ดึงไม่ขึ้นจึงคิดว่าได้ปลาตัวโต เกรงว่าจะต้องแบ่งปลาแก่เพื่อนบ้าน จึงคิดอุบายให้ภรรยาหาเหตุทะเลาะกับเพื่อนบ้าน เกิดเรื่องราวจนถึงฟ้องร้องกันถึงโรงศาล ศาลพิจารณาได้ว่าเป็นคดีเท็จจึงลงโทษโบยภรรยายี่สิบหวาย ส่วนสามีกระโจนลงไปในน้ำหมายจะดึงปลา ถูกตะขอเบ็ดเกี่ยวบาดเจ็บถึงแก่เลือดตกยางออก วิธีแต่งมีคำบาลีแทรกแล้วขยายความดังนี้
...พรรณานายพรานหนึ่ง ซึ่งเนื่องในพวกนั้น ครั้นพอลุเพลา แสวงมัศยาตามหมู่ บ่อจะอยู่ย่านใด เต็มไปด้วยปลาดื่น พันหมื่นแสนใหญ่น้อย ถือเบ็ดคล้อยรีบรุด พาบุตรด้อมบัดดน ตำบลบ่อนั้นหย่อน ผ่อนสายเบ็ดลงน้ำ เชือกพล้ำเกี่ยวเกยตอ สาวขอเบ็ดไป่ขยื้น รเริงร่ารรื่นรื้น รริกรี้ หรรษา นักแล...โลโภ นาม อนิฏ๎ฐผลํ เทติ ชื่อว่าลโมภแล้ อวยอนิษฐผลแท้ เที่ยงให้ทันเห็น บารนี
พระสารประเสริฐใช้นามแฝงว่าพราหมณ์พงษ์ ประพันธ์เป็นลิลิตสุภาพตามเนื้อเรื่องในนิทานชาดกเรื่องที่ 139 อุภโตภัฏฐชาดก เอกนิบาต ในนิบาตชาดก
Copyright © 2015 ฐานข้อมูลนามานุกรมวรรณคดีไทย : Thai Literature Directory
นามานุกรม
